به گزارش "ورزش سه" امیر اسماعیلی در گفت‌وگو با تسنیم، درباره عملکرد موفق تیم بوکس جوانان کشورمان در رقابت‌های قهرمانی جهان اظهار داشت: مسابقات با حضور 77 کشور و بیش از 600 بوکسور در سطح خیلی بالایی برگزار شد و ما با چهار بوکسور اعزامی موفق به کسب نتیجه‌ای غیرممکن شدیم و سه مدال کسب کردیم. تیم ما به نسبت کشورهای دیگر که با بوکسورها و هزینه‌های بیشتری در مسابقات حضور داشتند، نتیجه بهتری کسب کرد. از این تاریخ‌سازی و قرار گرفتن در جایگاه هفتم دنیا نیز خیلی خوشحالم.
وی در مورد عملکردش در پیکارهای جهانی و کسب مدال برنز جوانان جهان گفت: بعد از کسب مدال طلای آسیا فقط به طلای جهان فکر می‌کردم و می‌توانستیم با توجه به توانایی که دارم به این مهم هم برسم. در مرحله یک چهارم نهایی بازی سنگینی با بوکسور روسیه که قهرمان اروپا بود، داشتم و همه فکر می‌کردند که نتیجه را واگذار خواهم کرد، اما هر چه را که داشتم گذاشتم و یکطرفه او را بردم. مربیان روسیه بعد از این مسابقه شوکه شدند و باور نمی‌کردند که بوکسورشان شکست خورده است.
دارنده مدال برنز بوکس جوانان جهان تصریح کرد: از روز ابتدایی مسابقات همه اعتقاد داشتند که این بوکسور استعداد جدید بوکس است و اگر به من نباخته بود نیز تا فینال همه را ناک‌اوت می‌کرد. به خودم باور داشتم و رفتم تا او را ببرم، اما فشار زیادی را تحمل کردم و همین باعث شد دیگر هیچ انرژی نداشته باشم. برای مرحله نیمه نهایی فقط توانستم 12 ساعت استراحت داشته باشم. در این مدت نیز امکان ریکاوری نداشتم و بدنم همچنان خالی بود و با این شرایط روی رینگ مقابل بوکسور ایرلندی حاضر شدم، اما دیگر بدنم نکشید.
اسماعیلی در واکنش به اینکه کادر فنی تیم ملی بوکس اعتقاد دارد در صورتی که زمان کافی برای ریکاوری داشت از سد بوکسور ایرلندی که قهرمان مسابقات شد نیز عبور می‌کرد، یادآور شد: صد درصد شک نکنید و از حالا نیز قول می‌دهم که اگر در آینده با او بازی کنم به راحتی شکستش خواهم داد. بوکسور ایرلندی تقریباً 110 کیلوگرم است، اما بوکسور روس 130 کیلوگرم با دو متر قد بود و مشت‌هایش واقعاً سنگین. دسته سنگین وزن یکی از سخت‌ترین و معروف‌ترین دسته‌های بوکس است و همه کشورها را با بوکسور سنگین وزن‌شان می‌شناسند.
وی راجع به اهداف آینده‌اش به تسنیم گفت: امسال سال درخشانی داشتم و باورم به خود بیشتر شد. من بعد از هفت سال توانستم برای بوکس ایران در رده سنی جوانان طلای آسیا کسب کنم و برای اولین بار نیز مدال جهانی گرفتم. امیدم به طلای جهان بود، اما نشد و به بدنم باختم تا مدال برنز بگیرم. به سال‌های آینده خیلی امیدوارم. در سال 2025 مسابقات خیلی مهمی در رده سنی امید و بزرگسالان داریم و امیدوارم در آنجا هم مدال بگیرم.
دارنده مدال طلای آسیا در پایان اظهار داشت: بعد از یک ریکاوری خوب تمرینات را شروع خواهم کرد تا با یک شرایط خیلی جدیدتر به جلو بروم. اصلاً مغرور نخواهم شد و اعتقاد دارم برای ماندگار شدن باید هر سال بتوانم به مدال برسم. اهداف خیلی بزرگی دارم و دوست دارم ابتدا سهمیه المپیک 2028 را کسب و در ادامه در المپیک نیز مدال بگیرم. همچنین دوست دارم در بوکس حرفه‌ای فعالیت کنم و برای این مهم نیز هدف دارم تا بتوانم کمربندهای بوکس حرفه‌ای را هم کسب کنم.
