«پسران نیکل» ساخته رامل راس است که با اقتباس از رمانی به همین نام نوشته کلسون وایته جلوی دوربین رفته است. در این فیلم شخصیت اصلی پسر سیاه‌پوستی به نام الوود کورتیس است که در اوایل دهه ۱۹۶۰ همراه مادربزرگش به نام هریت در فلوریدا زندگی می‌کند و ناعادلانه به جرم سرقت اتومبیل محکوم و به آکادمی نیکل فرستاده می‌شود که با قوانین سختگیرانه‌ای اداره می‌شود. آنجا بین او و پسر دیگری دوستی عمیقی شکل می‌گیرد و در سخت ترین شرایط به آنها کمک می‌کند تا امید خود را حفظ کنند. آکادمی نیکل نمونه‌ای کوچک از نژادپرستی آمریکایی در اواسط قرن بیستم است و بر اساس داستان واقعی یک کانون اصلاح و تربیت در ایالت فلوریدا بوده که بیش از یک قرن فعالیت داشته است. این اولین فیلم داستانی است که رامل راس می‌سازد. او پیش از این مستند شاعرانه و از نظر بصری خیره کننده «هیل کانتی امروز صبح» را ساخته بود. در این فیلم ایتن هریس، براندون ویلسون، هامیش لینکلیتر، فرد هچینگر، دیوید دیگز و آنجانو الیس تیلور ایفای نقش کرده‌اند.
همچنین انجمن منتقدان نیویورک، به عنوان قدیمی‌ترین انجمن سینمایی در آمریکا، فیلم «بروتالیست» ساخته بردلی کوربت را به عنوان بهترین فیلم سال ۲۰۲۴ انتخاب کرد و آدرین برودی بازیگر این فیلم نیز در این فهرست به عنوان بهترین بازیگر مرد انتخاب شده است. فیلم داستان یک معمار مشهور اروپایی، به نام لازلو توث را روایت می‌کند که در سال ۱۹۴۷ پس از دوران جنگ، از مجارستان به آمریکا فرار کرده است تا آغاز دوباره‌ای داشته باشد اما هیچ‌چیز مطابق برنامه پیش نمی‌رود. نه تنها همسر او در اروپا گرفتار می‌شود و نمی‌تواند همراه او به آمریکا بیاید، بلکه حالا به جای طراحی ساختمان‌های شگفت‌انگیز، زغال‌سنگ جابه‌جا می‌کند تا او را از پناهگاه اخراج نکنند و آواره نشود.
حلقه منتقدان فیلم نیویورک که قدیمی‌ترین گروه منتقدان سینمایی آمریکاست، همواره به‌عنوان پیشروی فصل جوایز شناخته می‌شود و برنده بهترین فیلم آن اغلب جایی در میان نامزدهای اسکار بهترین فیلم به دست می‌آورد. آدرین برودی هم با این جایزه شانس کسب اسکار خود را افزایش داده است. این بازیگر در سال ۲۰۰۲ با کسب اسکار برای بازی در «پیانیست» در ۲۹سالگی به جوان‌ترین بازیگر مرد برنده اسکار بدل شد و حالا در ۵۱سالگی می‌تواند جوان‌ترین بازیگری شود که دو بار اسکار گرفته است.
نکته مهم دیگر این است که رامل راس با برنده شدن جایزه گاتهام در بخش بهترین کارگردانی بسیاری را شگفت‌زده کرده بود و حالا این شگفتی با کسب عنوان بهترین کارگردان از منتقدان نیویورک افزایش یافته است. این فیلم که اقتباسی از رمان برنده جایزه پولیتزر نوشته کولسون وایتهد است، همچنین جایزه فیلم‌برداری را برای جومو فری دریافت کرده و به نظر می‌رسد بتواند در بخش کارگردانان و فیلم‌برداران آکادمی سروصدا به پا کند.
امسال از فیلم‌های مستقل هم در فهرست منتقدان نیویورک جا داشتند که ماریان ژان باپتیست با کسب عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در درام «حقایق سخت» به کارگردانی مایک لی از جمله آنهاست. تصویر خیره کننده او از زنی در آستانه فروپاشی ذهنی پس از اولین نمایش در تورنتو توجه زیادی جلب کرد. کایران کالکین پس از بازی در سریال «جانشینی» و کسب جایزه امی، اینک جایزه بازیگر نقش مکمل برای بازی در فیلم «درد واقعی» جسی آیزنبرگ را کسب کرده تا شانس خود را برای اسکار بیشتر کند.
کارول کین هم با بازی در نقش یک معلم موسیقی در فیلم مستقل ناتان سیلور با عنوان «بین معابد» که اولین بار در ساندنس به نمایش درآمد و بی‌سروصدا بین منتقدان محبوب شد، جایزه بازیگر زن نقش مکمل را دریافت کرد. این بازیگر ۷۲ ساله دو بار برنده جایزه امی شده است.
دو بازیگر از چهار برنده جوایز بازیگری منتقدان نیویورک سال پیش نامزد اسکار شدند که شامل لیلی گلادستون برای «قاتلان ماه کامل» و داواین جوی راندولف برای «جاماندگان» است.
در عین حال بی‌توجهی به چندین فیلم نشان‌دهنده غیرقابل پیش‌بینی بودن فصل جوایز امسال است. فیلم‌های مطرحی مانند «امیلیا پرز» و «درس پیانو» از نتفلیکس، «گلادیاتور ۲» از پارامونت و «شرور» از یونیورسال در میان منتقدان نیویورک با اقبالی روبه‌رو نشدند.
حلقه منتقدان نیویورک امسال نودمین سال تاسیس خود را جشن می‌گیرد و با حضور بیش از ۵۰ روزنامه‌نگار از نشریات سینمایی مختلف، مراسم اهدای جوایز سالانه خود را ۸ ژانویه ۲۰۲۵ برگزار خواهد کرد.
