همشهری آنلاین- لیلا باقری: اگر از روزمرگی خسته شدید و دنبال جایی می‌گردید که در آرامش ساعتی با کودک درون‌تان خوش بگذرانید و سرزنده شوید؛ اولین و بهترین پیشنهاد پارک سنگی جمشیدیه است. حتی اگر نخواهید این کودک را به بازی بگیرید، تنوع پله‌ها و البته سهولت در بالا و پایین رفتن در اغلب آن‌ها از ذوق سرشار و وادارتان می‌کند تا رد پله‌ای را بگیرید و ببنید به کجا می‌رسید؛ یک کج خیال‌انگیز و محصور بین درختان، ورود به یک محوطه باز با چشم انداز وسیع، رفتن به سمت پلکانی دیگر.... همین‌هاست که روح‌تان را هرچقدر خسته، بازیگوش می‌کند و چه چیزی بهتر از اینکه ساعتی جذاب با خودتان بگذرانید بدون اینکه به غم و غصه فکر کنید.... از من اگر بپرسید بزرگترین ویژگی پارک جمشیدیه زنده کردن هیجان کشف و حیرت تماشاست، چیزی که در کودکی داشتیم و با بزرگسالی به یغما رفت.
پارک جمشیدیه در نهایت پهنه شمالی تهران، در کنج غربی مسیل جمشیدیه و دامان البرزکوه آرام گرفته است. پارکی سنگی که گویا بر ویرانه‌های یک باغ قدیمی ایرانی ساخته شده است؛ با حفظ ساختار قدیمی باغ، موافق با توپوگرافی زمین و چهره سنگی طبیعت اطراف و البته که با حفظ روح و ویژگی‌های باغ ایرانی، در عین سازگاری و موافقت با المان‌های مدرن، به حتم چشم‌تان به مجسمه‌های سنگی خواهد افتاد، همان سنگ‌های کوهپایه که تبدیل به هیبت‌هایی جذاب شده‌اند.
زمین این باغ قدیمی ۶۹ هزار متر و متعلق به جمشید قاجار دَوَلو بود؛ دولوها در کنار قوانلوها یکی از دو طایفه مهم ایل قاجار بودند. اول قرار می‌شود در این باغ قدیمی آسایشگاه متفاوتی برای سالمندان بنا شود اما بعد به باغ را فرح پهلوی داده می‌دهد و سال ۱۳۵۶ ساخت این پارک آغاز و سال بعد افتتاح می‌شود.
طراحی این پارک را هم کامران دیبا از معماران مطرح معاصر انجام داده و سعی شده است به همان شیوه سنتی معماران قدیمی ایرانی انجام شود. بنا به گفته مهندس حضرت در فصل‌نامه آبادی، تبدیل یک باغ خصوصی از آنجا که چون غالب باغ‌های ایرانی محل اقامت اعیان بود، به یک باغ عمومی کار دشواری بوده است و به همین دلیل، پس از پیاده کردن ایده کلی بر روی زمین، روش طراحی در حین اجرا انتخاب شده است. طراحان با جستجو در باغ، فضاهای مناسب برای کاربری‌های گوناگون را یافته‌اند و طرح‌های پیشنهادی پس از هماهنگی نهایی، به شکل کروکی‌های دستی ترسیم شده و به اجرا در آمده‌اند. در واقع جزئیات فی البداهه طراحی شده و قطعه قطعه به پلان کلی افزوده شده‌اند.
به نظر می‌رسد حتی گروه طراحی این باغ هم از بازیگوش درون خود برای رسم این باغ بهره برده‌اند و هرکسی جایی رفته و با کودک درون خود گشتی زده و جزئیاتی را بداهه با خط و نقش روی کاغذ پیاده کرده. و شاید برای همین است که هر نقطه پارک که برویم چیزی برای حیرت و تماشا وجود دارد و زندگی و کنکاش در هر نقطه جاری است.
علاوه بر جاری بودن روح باغ ایرانی در این فضا، طراحی مدرن و کاربردی آن باعث می‌شود همه در هر سن و سالی بتوانند از گلگشت در باغ لذت ببرند؛ چه برای پیاده‌روی آمده باشند و چه نشستن و گوش سپردن به موسیقی طبیعت.
نویسنده و راوی: لیلا باقری
تدوینگر: عاطفه حسین‌زاده
