به گزارش مشرق، وقتی یک تیم وارد بحران می‌شود، در کسب نتیجه مستأصل می‌ماند و به قول فوتبالی‌ها رنگ پیروزی و موفقیت را نمی‌بیند، تغییر سرمربی دم‌دستی‌ترین اقدامِ ممکن است. سرمربی جدید اما معجزه نمی‌کند و در کوتاه‌مدت قادر نیست تمام مشکلات فنی را حل کند؛ تنها راهکاری که می‌اندیشد، ورود به بحث روحی و روانی بازیکنان و حل ایرادهای اغلب غیرفنی است.

شبیهِ این کار را پیتسو موسیمانه در استقلال انجام داد. او تیمی را تحویل گرفت که از ذوب‌آهن در تهران ۳ گل دریافت کرده بود. تیمی در هم ریخته و به لحظ روحی آشفته که مشکلات انگیزشی‌اش به ایرادهای فنی می‌چربید؛ وگرنه ضعیف‌ترین استقلالِ تاریخ هم مقابل ذوب‌آهن اینگونه درمانده و ناتوان ظاهر نشده بود.

استقلال بعد از جدایی جواد نکونام و پایان دوران سرمربیگری موقت سهراب بختیاری‌زاده، با پیتسو موسیمانه به شرایط ایده‌آل گذشته بازگشته است. این تیم، هم در لیگ نخبگان آسیا و هم در لیگ برتر رفته رفته به روزهای اوج خود رسیده و نشان داده که جذب یک سرمربی مجرب تا چه حد می‌تواند کارساز باشد.

این وسط فعالیت مهمی که موسیمانه انجام داده، بیشتر روحی است تا فنی. او حدود ۵۰ روز قبل و در اولین حضور خود در تمرین استقلال، خطاب به بازیکنان گفت : خوب نیست تیمی با افتخارات استقلال، این نتایج را کسب کند. شما دو ستاره روی پیراهن خود دارید و باید در زمین از آن محافظت کنید. در آسیا برای تیم شما احترام بسیاری قائلند؛ شما هم باید قدر این احترام را در زمین بدانید و نتایج بهتری کسب کنید. یک تیم وقتی موفق می‌شود که بعد از گلزنی، بازیکنان ذخیره خوشحال‌تر از آن‌هایی باشند که در زمین حضور دارند. هر زمان که به این شرایط رسیدیم، شک نکنید که تیم موفقی خواهیم بود.

همین چند جمله کافی بود که استقلال از این رو به آن رو شود. جدای از مسائل فنی و تغییرات در ترکیب این تیم که با ورود چند جوان نظیر مجتبی هاشمی‌نسب، ابوالفضل زمانی و امیرعلی صادقی به ترکیب همراه بود، موسیمانه به لحاظ روحی هم توانسته تأثیر شگرفی روی بازیکنان استقلال بگذارد. تأثیری که نمونه آن را مقابل فولاد و بخصوص در نیمه اول شاهد بودیم.

همانطور که موسیمانه گفته بود، راز موفقیت یک تیم، همدلی میان بازیکنان اصلی و ذخیره است. کافی است به شادی بازیکنان ذخیره استقلال، بعد از گلزنی رافائل سیلوا یا امیرعلی صادقی مقابل فولاد نگاهی بیندازید. آنقدر که نیمکت‌نشین‌ها خوشحال بودند و به هوا می‌پریدند، این تصور به وجود آمد که گویی یکی از آن‌ها دروازه فولاد را باز کرده است.

شاید زود باشد که از موسیمانه به عنوان ناجی استقلال یاد کنیم اما مرد پر افتخار آفریقایی نشان داده که بیشتر از اینکه یک تئوریسین فنی باشد، روانشناسی خبره است. کجا می‌توانید یک مربی پیدا کنید که حسین حسینی را از دروازه‌بانی پر اشتباه به گلری تبدیل کند که با سیوهایش استقلال را به بازی بر می‌گرداند و از شکست یا تساوی نجات می‌دهد. یا جلال‌الدین ماشاریپوف که در بازی‌های اخیر، همان درخششی را به نمایش گذاشته که از او انتظار می‌رفت. خط دفاع استقلال هم دیگر شکننده نیست و به ثبات رسیده. ثباتی که مرهون تفکرات کادر فنی جدید استقلال است.

این‌ها نتیجه عملکرد فنی و روحی موسیمانه است. او در خروج استقلال از بحران نقش اساسی را ایفا کرده و حالا می‌بینیم که تیم او در ۴ بازی اخیر شکستی را تجربه نکرده، ۵ گل زده و تنها ۲ گل دریافت کرده است. معجزه موسیمانه در کوتاه‌مدت، استقلال را به شرایطی رسانده که حالا هم در لیگ نخبگان آسیا شانس بالایی برای صعود دارد و هم به جدول لیگ برتر برگشته و برای مدعیان قد علم کرده است.

هواداران استقلال، موسیمانه را با کلمه «رئیس» صدا می‌زنند. آن‌ها رضایت کاملی از عملکرد موسیمانه دارند و البته اغلب پیشکسوتان هم معتقدند او ناجی استقلال است و می‌تواند این تیم را به شرایط مطلوب برساند. فقط می‌ماند جذب چند بازیکن جدید و رفع ایرادهای کوچک فنی که گویا در دستور کار موسیمانه و باشگاه استقلال قرار دارد. بنابراین راه دوری نمی‌رویم، اگر به آینده استقلال خوشبین باشیم. تیمی که حالا فقط یک «رئیس» دارد، نه چند پادشاه که در اقلیمِ استقلال نمی‌گنجیدند.