همشهری آنلاین - مجید جباری: دیده شدن یک قطعه درنا در پهنه‌های آبی گیلان امیدها را برای بازگشت «امید» تنها بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری به ایران را زنده کرد؛ اما بررسی‌ها نشان داد که این درنای خاکستری مشاهده شده در شالیزارهای ضیابر صومعه‌سرا «امید» نیست.
مدیر کل حفاظت محیط زیست گیلان با اشاره به مشاهده گونه حمایت شده درنای خاکستری در شالیزارهای ضیابر صومعه‌سرا گفت: حضور این پرنده حمایت شده در شالیزارهای حوزه ضیابر صومعه‌سرا توسط جوامع محلی این منطقه گزارش شد و با توجه به حساسیت‌ها درباره بازگشت امید درنای سیبری به ایران، بلافاصله کارشناسان این اداره‌کل با تجهیزات کامل همچون تلسکوپ تک چشمی، دوربین دو چشمی و دوربین عکاسی پیشرفته در محل حاضر شدند. با توجه به تنها بودن این درنا این شک و احتمال نیز مطرح شده بود که ممکن است این پرنده تک درنای سیبری یعنی «امید» باشد اما پس از مشاهده پرنده و تصویربرداری مشخص شد این پرنده جدید و ناشناس، درنای خاکستری یا درنای معمولی است.
حمزه عشوری در گفت‌وگو با همشهری آنلاین افزود:این پرنده زیبا که یک قطعه است، در صحت و سلامت در منطقه به‌سر می‌برد و احتمالا پس از تغذیه و تجدید قوا به مهاجرت خود ادامه خواهد داد.
او ادامه داد: «درنای خاکستری از پرندگان حمایت شده ایران است و هر ساله جمعیتی از این پرنده به صورت مهاجر عبوری در استان گیلان دیده می‌شوند.»
غیبت ۲ ساله تک درنای سیبری ایران
غیبت «امید» درنای سیبری که ۱۵سال متوالی برای زمستان‌گذرانی به ایران می‌آمد حالا ۲ساله شده و نگرانی علاقه‌مندان محیط زیست را در پی داشته است. برخی کارشناسان بر این باورند که غیبت ۲ساله «امید» ممکن است به‌دلیل شکار و یا تلف شدن او باشد اما عده دیگر معتقدند که یک سال غیبت، دلیل قطعی برای تلف شدن «امید» نیست و هنوز امیدوارانه به انتظار آمدن تک درنای سیبری به ایران هستند.
درنای سیبری سال۱۳۸۸ آذرماه در زیستگاه‌های ایران دیده شد اما یک سال قبل از آن «امید» اصلا به ایران نیامد. آخرین بار درنای سیبری «امید» اسفند۱۴۰۱ در تالاب‌های مازندران دیده شد؛ روزی که به همراه درنای بلژیکی (رویا) عزم سفر کرد تا تالاب‌های مازندران را به مقصد سیبری ترک کند.
غیبت امید ۲ ساله شد | رویا در انتظار آمدن امید به ایران | مهاجر زمستانه مازندران کجاست؟
مدیرکل اداره حفاظت محیط‌زیست استان مازندران چندی پیش درگفت‌وگو با همشهری آنلاین با اشاره به غیبت ۲ ساله تک درنای سیبری در زیستگاه‌های مازندران اعلام کرد: «با توجه به‌شدت برودت هوا، افزایش بارندگی‌ها و آبگیری بیشتر تالاب‌ها و آب‌بندان‌ها و اراضی شالیزاری که کشت دوم آنها انجام می‌شود، شاهد ورود دسته‌های پی‌درپی پرندگان به تالاب‌ها و آب‌بندان‌های استان به‌ویژه تالاب بین‌المللی میانکاله و فریدونکنار هستیم. بنابراین امکان دیده شدن امید دور از انتظار نیست و امیدواریم این پرنده بار دیگر به آبگیرهای ایران بازگردد.»
ویژگی درنای سیبری و درنای خاکستری
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی «گروس لئوکوجرانوس» شناخته می‌شود؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که ۱.۵متر قد دارد و فاصله ۲ بال آن بیش از ۲متر است. این درنا بدن یک‌دست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
درنای خاکستری نیز پرنده‌ای درشت جثه با منقار نوک تیز، گردن و پاهای کشیده است و گستردگی بال‌هایش به ۲۲۰ تا ۲۴۵ سانتی متر می‌رسد. پرهای بدن خاکستری مایل به آبی مات، جلوی پیشانی، فاصله چشم‌ها تا منقار و جلوی گردن سیاه و تارک سر قرمز است و نوار پهن سفید رنگی از پشت چشم‌ها شروع می‌شود و در دو طرف تا پایین گردن امتداد می‌یابد، همچنین این پرنده در ضمیمه دو کنوانسیون منع تجارت بین‌المللی گونه‌های در معرض خطر انقراض(سایتیس) قرار دارد. ایران سه گونه درنا به نام‌های درنای خاکستری، درنای سیبری و درنای طناز (درنای کوچک) دارد.
