حسین محمدزاده با حضور در تحریریه ایسنا با اشاره به وضعیت قطارسریع‌السیر تهران به مشهد و آزادراه حرم تا حرم اظهار کرد: ۹۵ درصد آزادراه‌ها و ۸۰ درصد راه‌آهن در قسمت غربی کشور قرار دارد. راه‌های مواصلاتی حائز اهمیت بوده و باعث تقویت و توسعه کشور می‌شود و از طرفی در شرق کشور سه کانون جمعیتی مهم از جمله خراسان رضوی، کرمان، سیستان و بلوچستان را داریم.
وی ادامه داد: در زمان استانداری آقای محمدی‌زاده طی جلسه‌ای در مشهد با حضور متخصصین آلمانی، تفاهم‌نامه اجرای قطار سریع‌السیر مغناطیسی (مگنت) به امضا رسید که در ادامه به دلیل آسیب‌هایی که این تکنولوژی بر محیط زیست داشت، اجرایی شدن این طرح به سرانجام نرسید. در کل از این نوع قطار ۴۵ کیلومتر به صورت آزمایشی در استرالیا احداث شده است.
نماینده مردم درگز در مجلس شورای اسلامی افزود: پس از عدم اجرای قطار مگنت، تکنولوژی های‌اسپید دیگری با همکاری کره جنوبی مطرح شد و به دلیل هزینه‌های بسیار، به سرانجام نرسید و در مقطعی با ژاپن و سپس برقی‌سازی با همکاری قرارگاه خاتم‌الانبیا، شبکه بالاسری برق به حدود ۴۵ متر ایجاد شد که دوباره رد شد و در ادامه برقی‌سازی قطار با چینی‌ها مطرح شد که این طرح جلو رفت و در سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۳، سرمایه مالی (فاینانس) برقی‌سازی قطار تهران به مشهد توسط چینی‌ها، حدود ۱.۶۷ تا ۲ میلیارد دلار برآورد شد. در قانون فاینانس ۱۵ درصد وجه آورده داخلی اعلام شده بود؛ به ماخذ دلار ۳۳۰۰ تومانی، این عدد به حدود ۶۷۰۰ میلیارد تومان می‌رسید که ۱۵ درصد این عدد، تقریبا به ۱۰۰۰ میلیارد تومان می‌رسید که سهم جمهوری اسلامی ایران بود.
تکثر آرا و دخالت‌های غیرمتخصصین مسبب عدم دستیابی به قطار سریع‌السیر تهران به مشهد
محمدزاده عنوان کرد: بانک مرکزی برای تامین این سهم دست به چاپ و فروش اوراق مشارکت با سود ۱۸ درصد زد که کمتر از ۱۲ ساعت به فروش رسید و سهم داخلی تامین شد ولی این طرح به سرانجام نرسید و حتی در آن زمان، مبالغ جمع‌آوری شده از مردم می‌توانست حتی تا ۲۵ درصد پروژه را پیش ببرد. در حال حاضر دستاورد برقی‌سازی قطار تهران به مشهد، پس از گذشت دو دهه هیچ است.
وی بیان کرد: اگر در آن زمان این طرح به سرانجام می‌رسید، زمان سفر نصف شده و حداکثر به ۶ ساعت می‌رسید، قابلیت حمل بار نیز فراهم بود و از لحاظ اقتصادی و رفاه اجتماعی رشد چشمگیری را شاهد بودیم. هیچ مافیایی در این راستا وارد نشدند و فقط به دلیل تشتت آرا و اظهار نظرات غیر کارشناسی از مراجع غیرتخصصی این اتفاقات رخ داد. اگر برقی‌سازی قطار تهران به مشهد انجام می‌شد، از دل پروژه برقی‌سازی قطار تهران به مشهد، هزینه پروژه بعدی نیز به دست می‌آمد ولی در حال حاضر به هیچ دستاوردی نرسیده‌ایم.
با حذف مافیای ناوگان هوایی می‌توان به این صنعت رونق بخشید
نماینده مردم درگز در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه در صنعت هوایی کشور، ورود مافیا مانع پیشرفت شده است، ادامه داد: صنعت هوایی، صنعتی گران است ولی با همین وضعیت فعلی ناوگان هوایی کشور، درآمد بسیار هنگفتی به میزان سالانه ۸۰ هزار میلیارد تومان گردش حساب دارد که بالای ۵۰ درصد از ۲۰ درصد عواید این گردش حساب، دست مافیا چارتر و شرکت‌های هوایی بوده و بخش عظیمی از این مبلغ نیز متوجه نفع ساختارهای نامناسب است.
محمدزاده خاطرنشان کرد: اگر مدیریت این صنعت به سمت و سوی مناسبی هدایت شود و خدمات به دلالان و مافیا حذف و به خود صنعت سرویس‌دهی شود، مطمئنا طبق نظرات کارشناسی و اثبات شده، در عرض ۲تا ۳ سال شرایط ناوگان هواپیمایی کشور می‌تواند به طور کامل بهبوده یابد. شاید در کشور صنعتی پربازده‌تر از ناوگان هوایی پیدا نشود، منوط بر اینکه شخصیت سازمان هواپیمایی فعالیت خود را گسترش دهد و به حذف سودجویان بپردازد.
ساخت راه‌های مواصلاتی برای ترانزیت پربازده‌تر از افزودن مرکز استانها به شبکه ریلی
وی بیان کرد: شاید امروز میزان نیاز به منابع مالی برای نگهداری راه‌های مواصلاتی، عددی حدود ۸ درصد از آن چیزی بوده که سالانه به این موضوع اختصاص می‌دهیم. از محل راه‌سازی بایستی ایجاد ثروت و درآمد کنیم و با نگاه مولد می‌توانیم به درآمد برسیم و تا زمانیکه چشم ما به پول نفت باشد، وضعیت بهتری نخواهیم داشت.
نماینده مردم درگز در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه هیچ دلیلی برای افزوده شدن مراکز استانها به شبکه ریلی وجود ندارد، ادامه داد: بایستی راه‌آهن از لحاظ کسب درآمد و اقتصاد در حوزه حمل بار برای ما سودآور باشد که دلیلی برای اتصال بسیاری از مراکز استان به خط ریلی نیست و اگر به جای سرمایه‌گذاری در این راستا، کریدورهای حمل بار در کشور کشیده می‌شد، سودآوری بسیار بیشتری داشت.
محمدزاده اضافه کرد: هندوستان سالانه ۲۰ میلیون تن بار را به اروپای شرقی و روسیه صادر می‌کند و اگر برای کشیدن کریدوری این چنینی سرمایه‌گذاری انجام می‌شد، رشد اقتصادی عالی از ساخت خطوط ریلی برای ما حاصل می‌شد که از تمام فروش نفت سال گذشته ایران بیشتر بود، با این تفاوت که به دلیل تحریم‌ها درآمد حاصله از نفت، به طور کامل به کشور بازنمی‌گردد، اما درآمد حاصل از ترانزیت به صورت نقد و دلار به خزانه کشور وارد می‌شد.
انتهای پیام
