به گفته یک متخصص علوم و صنایع غذایی، در صنعت لبنیات و به ویژه در مورد پنیرهای سطلی، حلبی یا فله‌ای، تقلباتی اتفاق می‌افتد و استفاده از این پنیرها به دلیل کیفیت پایین، چندان توصیه نمی‌شود. بهتر است به جای این محصولات، پنیرهای با بسته‌بندی کوچک‌تر مانند ۴۰۰ گرمی، ۲۰۰ گرمی یا ۱۰۰ گرمی استفاده شود، زیرا کنترل کیفیت در این محصولات بیشتر است.
به گزارش خبرآنلاین، دکتر حمید خسروی، متخصص علوم و صنایع غذایی و مشاور و مدرس صنایع لبنی می گوید: یکی از دلایل اصلی تقلب در صنایع غذایی از جمله لبنیات، کمک به کاهش قیمت تمام شده محصولات است. این موضوع به خصوص در شرایط اقتصادی دشوار، باعث می‌شود تولیدکنندگان تلاش کنند محصولات ارزان‌تری تولید کنند که قشر ضعیف‌تر جامعه نیز توان خرید آن را داشته باشند و بدین‌گونه فروش خود را بالا ببرند.
اگرچه پنیرهای سطلی یا حلبی عمدتاً تولید صنعتی هستند و حتی برندهای معتبر، آن‌ها را تولید می‌کنند، اما به دلیل رقابت بر سر کاهش قیمت، بسیاری از تولیدکنندگان میزان پروتئین پنیر را از ۱۲٪ به کمتر از ۸٪ کاهش می‌دهند. گاهی حتی به جای پروتئین شیری، از پروتئین‌های گیاهی مانند سویا یا آرد گندم استفاده می‌شود.
همچنین، چربی طبیعی شیر با مارگارین یا روغن‌های گیاهی جایگزین می‌شود و لاکتوز محصول افزایش می‌یابد. در واقع پنیرهایی که طعم شیرین آن‌ها غالب باشد در گروه پنیرهای با پروتئین کاهش یافته و لاکتوز (قند شیر) افزایش یافته هستند. این رقابت ناسالم حتی باعث شده برخی برندهای متعهد، تولید این محصولات را متوقف کنند.
نظارت بر پنیرهای سطلی یا حلبی کمتر از محصولات بسته‌بندی کوچک مانند پنیرهای لیوانی است. زیرا این محصولات، در پخش رایج سوپرمارکتی عرضه نمی‌شوند و عموما در بازارهای خاص، مغازه‌های کوچک‌تر و یا در عمده فروشی‌های به‌خصوصی نگهداری و عرضه می‌شوند. همچنین، نام تجاری این محصولات برای مصرف‌کنندگان اهمیت کمتری دارد که این مساله فضای سوءاستفاده را برای برخی تولیدکنندگان فراهم می‌کند.
استفاده از پنیرهای سطلی به دلیل احتمال تقلبات و کیفیت پایین، چندان توصیه نمی‌شود. بهتر است به جای این محصولات، پنیرهای با بسته‌بندی کوچک‌تر مانند ۴۰۰ گرمی، ۲۰۰ گرمی یا ۱۰۰ گرمی استفاده شود، زیرا کنترل کیفیت در این محصولات بیشتر است. گرچه این تقلبات حتی دامن برخی از محصولات با این سایز را نیز گرفته است.
تنگناهای اقتصادی ممکن است باعث شود به این فکر کنیم که برای برخی افراد بودن این محصول بهتر از نبودنش است. این بحث عمدتاً به پنیرهای صنعتی سطلی مربوط است. اما در مورد پنیرهای سنتی لیقوان و آب‌نمکی نیز همیشه شبهات بهداشتی وجود داشته است، اگرچه تقلبات صنعتی در آن‌ها کمتر گزارش شده است.
مصرف‌کنندگان باید به محصولات بسته‌بندی کوچک‌تر و برندهای معتبر که تحت نظارت بیشتری هستند توجه کنند. همچنین، خواندن اطلاعات تغذیه‌ای روی بسته‌بندی و خرید از فروشگاه‌های معتبر می‌تواند تا حد زیادی از انتخاب نادرست جلوگیری کند. ضمنا طعم و مزه این محصولات عموما مشخص است. طعم شیرین‌تری دارند که ناشی از بالا بودن لاکتوز در آن‌هاست و بعضا طعم نشاسته‌ای و یا حتی نان می‌دهند.
