فرارو - در تقسیم‌بندی عادی، زمین فوتبال به سه منطقه طولی «مرکزی» و دو جناح (کناره‌ی زمین تقسیم می‌شود. با افزودن نیمفضاها به این تقسیم‌بندی، جنبه‌های استراتژیک زمین، دچار تحول می‌شود.
نیم‌فضا یا هف‌اسپیس در واقع فضایی میان دو فضای دیگر یعنی منطقه میانی و جناحین است. طبیعی است که به نظر شما این اصطلاح، عجیب و ساختگی بیاید؛ اما این اصطلاح منشأ آلمانی دارد و ترجمه‌ی مستقیم کلمه آلمانی «halbraum» است.
حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا باید زمین بازی را به چیزی بیشتر از مرکز و گوشه‌ها تقسیم کنیم؟ دلیل توجه به نیم‌فضا چیست؟
در صورت استفاده تیم حریف از سیستم رایج Zonal Marking (دفاع منطقه‌ای) هر یک از مدافعین آن تیم، وظیفه‌ی پوشش منطقه‌ی خاصی از بازی را برعهده دارند. اما در نیمفضاها، گاهاً بین دو مدافع ناهماهنگی‌ای ایجاد می‌شود که باعث ایجاد شکاف و فضای خالی می‌شود.
بازیکن حاضر در کانال کناری، تنها یک انتخاب برای ارسال پاس دارد که کانال «Half-Space» نزدیک به خودش است. هرچند او می‌تواند با اقدام به نفوذ و یا سانتر برای بازیکنان حاضر در محوطه‌ی جریمه، موقعیتی بسازد.
بازیکن حاضر در کانال مرکزی، افزون بر فرصت شوت‌زنی‌ای که دارد، دو انتخاب مشابه برای ارسال پاس به کانال «Half-Space» دو سمت مختلف دارد و می‌تواند یکی از آنها را انتخاب کند.
اما بازیکن حاضر در کانال «Half-Space» در هر دو سمت زمین، امکان انجام تمام گزینه‌های مذکور را دارد.
در نیم‌فضا، بازیکن صاحب توپ می‌تواند به راحتی موقعیت گل ایجاد کند. همچنین، احتمال کمتری برای تحت فشار قرار گرفتن وی توسط حریف وجود دارد. علت این رویداد، نزدیکی بیشتر کانال «Half-Space» نسبت به مناطق مرکزی به کناره‌ها است.
هنگامی که بازیکن حامل توپ در نیم‌فضا (Half-Space) قرار دارد، می‌تواند با استفاده از پاس‌های مورب، الگو‌های حرکتی متنوع‌تری به سمت کناره‌ها یا مرکز زمین ایجاد کند. اهمیت این پاس‌های مورب در این است که آنها موقعیت بهتری برای دریافت‌کننده توپ فراهم می‌کنند تا بتواند به راحتی توپ را دریافت کرده، بچرخد و حرکت بعدی خود را انجام دهد.
این نکته به‌ویژه زمانی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم پاس‌های مورب که از کانال‌های مرکزی زمین ارسال می‌شوند، توپ را به سمت جناحین هدایت کرده و در عوض، زاویه مناسب برای دریافت‌کننده را کاهش می‌دهند.
یکی از کاربرد‌های مهم نیم‌فضا، ایجاد برتری عددی (Overload) است. با قرارگیری بازیکنان در این مناطق، تیم‌ها می‌توانند بازیکنان بیشتری در مناطق حیاتی داشته و پیش‌روی توپ را آسان‌تر انجام دهند.
مثال: در فاز حمله یک تیم با چینش ۳-۳-۴، هافبکی که در هف‌اسپیس قرار گرفته، همراه با فولبک و وینگر برتری عددی ۳ مقابل ۲ ایجاد می‌کنند.
در فاز دفاع، کنترل نیمفضاها برای حفاظت از مناطق مرکزی زمین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پوشش و موقعیت‌یابی مؤثر در این نواحی می‌تواند جریان حمله حریف را مختل کرده و آنها را به سمت موقعیت‌هایی با خطر کمتر هدایت کند.
این رویکرد به حفظ استحکام دفاعی و محدودسازی گزینه‌های تیم حریف در مناطق کلیدی کمک می‌کند و در نتیجه، شانس موفقیت دفاع را افزایش می‌دهد.
بازیکنانی همچون فدریکو والورده و ایلکای گوندوعان در منچسترسیتی فاتح سه‌گانه، بهترین مثال‌ها در استفاده از کانال Half-Space هستند. شما می‌توانید با نگاهی به ناحیه‌ی گل‌های والورده در فصل جاری از اهمیت این ناحیه بیشتر آگاه شود.
با کنترل نیم‌فضا، می‌توان احتمال نفوذ حریف را به طور قابل توجهی کاهش داد. با قرار دادن بازیکنان مناسب در این مناطق، مانند کانته و پدری، تیم‌ها قادر خواهند بود از استفاده‌ی حریف از شکاف‌های موجود بین مدافعان میانی و مدافعان کناری جلوگیری کنند. این استراتژی نه تنها به تقویت دفاع تیم کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود حریف نتواند به راحتی به نقاط ضعف دفاعی دسترسی پیدا کند.
