شمال نیوز: دکتر مجید سجادی پناه نوشت: پروژه‌سازی برای استعفای رئیس‌جمهور می‌تواند اهداف پیچیده و متنوعی را دنبال کند که هر یک در جهت بی‌ثبات‌سازی سیاسی و تضعیف اقتدار دولت طراحی شده است. این اهداف عبارت‌اند از:

 1. تزلزل تصویر دولت: القای تصویری ناپایدار از دولت در افکار عمومی به‌منظور کاهش اعتماد مردم.

2. برچسب "دولت مستعجل": استفاده از این کلیدواژه برای زیر سؤال بردن مشروعیت و دوام دولت.

3. شکستن اقتدار: تضعیف دولت در پیشبرد برنامه‌های مهمی همچون توسعه هفتم.

4. ناکارآمد جلوه دادن: تلاش برای نشان دادن ناتوانی دولت، به‌ویژه در دوره‌های حساس مانند 100 روز اول.

5. تقابل داخلی و خارجی: ساختن بهانه‌ای برای تخریب جریان‌های مخالف دولت در داخل و همسو نشان دادن آنان با دشمنان خارجی.

6. سیگنال مثبت به دشمن: ارسال پیام‌هایی برای تشدید فشارهای خارجی.

7. پیشنهاد "خودکشی سیاسی": القای این ایده که استعفا تنها راه فرار از بحران‌های فعلی و آتی است.

8. استعفای خاموش: ایجاد فشار روانی و مدیریتی برای فرسودگی و خستگی رئیس‌جمهور بدون نیاز به ترک عملی پست.

9. آزمایش افکار عمومی: سنجش واکنش جامعه به استعفا به‌عنوان یک گام احتمالی.

10. تقابل اجتماعی: ایجاد شکاف و اختلاف در میان مردم درباره حمایت یا مخالفت با رئیس‌جمهور.

11. ضربه به محور مقاومت: القای این باور که سیاست‌های منطقه‌ای دولت منجر به هدر رفتن منابع کشور شده است.

12. سرزنش نظام سیاسی: مقصر جلوه دادن ساختار سیاسی به‌دلیل عدم همراهی با رئیس‌جمهور در موضوعاتی مانند فیلترینگ و حجاب.

اما حقیقت چیست؟

در نهایت، این تحلیل‌ها با زمزمه شعری از سوی رئیس‌جمهور یا یکی از اعضای نزدیک به دولت می‌تواند کنار زده شود:

پر نقش‌تر از فرش دلم بافته‌ای نیست

از بس که گره زد به گره حوصله‌ها را

ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم

وقت آن است که بنوشیم از این پس بله‌ها را.

این شعر می‌تواند نشانی از رویکردی امیدوارانه و مقاوم باشد که هرگونه فشار برای استعفا را بی‌اثر کند و انسجام دولت را حفظ نماید.