عصر ایران - این خانه در تین آن، کوانگ نگای، ویتنام، به مساحت 92 متر مربع نمونه ای از معماری پایدار و احترام عمیق به محیط زیست طبیعی است. هسته اصلی طراحی حول محور یک درخت سم ماهی (Barringtonia asiatica) بالغ می چرخد که با دقت به عنوان نقطه کانونی خانه حفظ شده است.
به جای حذف درخت، تیم طراحی STD Design Consultant آن را در فضای زندگی ادغام کرده که ارتباطی قوی بین معماری و طبیعت ایجاد می کند. شاخه های درخت از طریق یک دهانه مستطیلی در سقف گسترش یافته است که فضای بیرون را به داخل خانه می کشاند، حس باز بودن را افزایش می دهد و امکان ورود نور طبیعی و هوا به مناطق زندگی را فراهم می کند.
فلسفه طراحی اصلی خانه بر هماهنگی، آرامش و پایداری تاکید دارد. چیدمان خانه ارتباطی یکپارچه با طبیعت را تقویت می کند و دارای یک باغ حیاط مرکزی است که مناطق مشترک، حمام و اتاق خواب ها را به هم متصل می کند. این حیاط نه تنها نور طبیعی و هوای تازه را فراهم می کند، بلکه به عنوان یک فضای بازی شاد و ایمن برای کودکان نیز عمل کرده و تعامل و پیوند خانوادگی را تشویق می کند.
با فضای داخلی بدون پله و درهای عریض، که آن را هم برای ساکنان مسن و هم کودکان خردسال مناسب می کند، این خانه برای دسترسی راحت به قسمت های مختلف طراحی شده است. پیکربندی تک طبقه آن تضمین می کند که هر اتاق از دسترسی آسان به فضای سبز و جریان هوای مداوم بهره مند شود. درهای شیشه ای بزرگ که به سمت باغ باز می شوند، خطوط بین داخل و خارج خانه را محو کرده و محیطی آرام و طبیعت محور ایجاد می کنند.
ورودی اصلی با دیوار بتنی نیمه تمام و درهای شیشه ای، حریم خصوصی ساکنان را تأمین کرده و در عین حال، دید رو به بیرون را حفظ می کند. این طراحی مینیمالیستی و مدرن، با بافت طبیعی بتن، حس آرامش و اتصال به طبیعت را القا می کند. در مقابل، آشپزخانه و غذاخوری با پنجره های بزرگ و نورگیر، فضایی پر انرژی و دعوت کننده ایجاد کرده و ارتباط مستقیمی با زندگی شهری برقرار می کنند. استفاده از بلوک های بتنی خام در اغلب دیوارها، افزون بر زیبایی روستایی و صنعتی، به کاهش مصرف انرژی و مواد اولیه کمک کرده و رویکردی پایدار در معماری این خانه را نمایان می کند.
در داخل، چوب بازیافتی محلی برای مبلمان استفاده شده است که گرما و بافت را به فضای داخلی مینیمالیستی اضافه می کند. این استفاده از مواد بازیافتی با رویکرد پایدار طراحی همسو است و فضایی آرام و زمینی را تقویت می کند.
خانه نه تنها به عنوان پناهگاهی برای ساکنان خود عمل می کند، بلکه نمایانگر دیدگاه معمار در مورد صلح، رفاه و ارتباط عمیق با طبیعت است. با ادغام درخت سم ماهی و استفاده از مواد ساده و سازگار با محیط زیست، این طرح خانه ای را ایجاد می کند که احساس می شود به طور طبیعی از خود زمین تکامل یافته است. این خانه به عنوان الگویی برای معماری پایدار در نظر گرفته می شود و نشان می دهد که چگونه تعادلی هوشمندانه بین طبیعت و طراحی می تواند یک فضای زندگی هماهنگ و آرام ایجاد کند.
