مرکز میراث ناملموس تهران شامل آسیای غربی و مرکزی و ۲۴ کشور عضو آن هستند و پس از سالیان زیادی که در حالت تعلیق بود از سال ۱۴۰۱ فعالیت خود را از سر گرفت و ریاست شورای حکام مرکز بر عهده قائم مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی ایران است.
مرکز میراث ناملموس تهران در این روز شاهد حضور نمایندگانی از کمیسیون ملی یونسکو، دفتر یونسکوی تهران، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت امور خارجه، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، و جمعی از مدیران و نمایندگان نهادهای مختلف بود.
به عنوان رئیس شورای حکام و قائم مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی در این نشست سخنان خود را در پنج محور و موضوع بیان کردم که به اختصار بیان می کنم:
- حوزه میراث ناملموس : بخش مهمی از دارایی ها و ثروت یک جامعه است که از نسلی به نسل دیگر و از عصر و زمانه ای به عصر دیگر منتقل می شود. ایران در ۴ سال اخیر موفق گردید در ثبت جهانی عناصر میراث ناملموس از رتبه هفتم به رتبه چهارم دنیا صعود کند و از حیث ثبت پرونده چند ملیتی ( با سایر کشورها) رتبه نخست را از آن خود نماید.
-میراث فرهنگی به مثابه فرهنگ عمومی : در معاونت میراث فرهنگی تلاش ما بر این امر استوار است تا سواد میراثی جامعه را ارتقاء بخشیم. برگزاری سه دوره چهره های ماندگار میراث فرهنگی و تجلیل از سرآمدان این عرصه، اجرای سه دوره جشنواره بین المللی تولیدات چند رسانه ای میراث فرهنگی، اقدام برای برگزاری رخدادها و رویدادهای فرهنگی و هنری در بناهای تاریخی از جمله گام هایی برای تحقّق این مهم بوده است.
تدوین سند ملّی میراث فرهنگی، سند ملی موزه داری، زنگ میراث فرهنگی در مدارس از جمله این اقدامات بوده است.
- نقش میراث فرهنگی در دیپلماسی عمومی : می دانیم هدف اصلی دیپلماسی عمومی تحت تأثیر قرار دادن افکار عمومی است. و ابزار اصلی آن داد و ستدهای فرهنگی است.
جشنواره ها، نمایشگاه ها، خواهر خواندگی ها از نمونه های موفّق در دیپلماسی عمومی در حوزه میراث فرهنگی است که بر پایه صلح، دموکراسی، گفت و گو و پرهیز از منازعه و درگیری است.
- شبکه سازی و ظرفیّت سازی امری مهم در حوزه میراث فرهنگی در داخل و خارج از کشور است.
جمهوری اسلامی عضو ۲۶ نهاد مهم بین المللی است. ۶۵ نمایندگی رایزنی فرهنگی، بیش از ۱۰۰ نمایندگی سیاسی ایران در خارج از کشور، سازمانهای موثری چون آیسیسکو، اکو و سازمان همکاری اسلامی ... همه و همه ظرفیّت های بزرگی برای شبکه سازی انتقال پیام و صدور میراث فرهنگی است. مشروط بر آنکه جزیره ای عمل نشود و هماهنگی و همکاری بایسته میان همه نهادها بعمل آید.
*مدل سازی* : که راهکار مؤثری برای معرفی مطلوب میراث فرهنگی کشور است. برپایی کارگاههای آموزشی، انتقال تجارب، ثبت پرونده های جهانی مشترک، حمایت و تواناسازی جوامع محلی، ارتقاء دانش تخصّصی رسانه ها، کاوش ها و مرمت با سایر کشورها می تواند از جمله الگوها و مدل های موفّق برای حوزه میراث فرهنگی باشد.
ما به عنوان خادمان میراث فرهنگی ایران بزرگ خود را مکلّف به صیانت و پاسداری از میراث ملموس، طبیعی و ناملموس می دانیم.
*چو ایران نباشد تن من مباد
