به گزارش خبرگزاری مهر، حسین ظفری سخنگوی مدیریت بحران کشور در یادداشتی نوشت: پنجم دی‌ماه، روزی که نامش با زلزله مهیب بم عجین شده است، یادآور حادثه‌ای است که زخم آن بر دل تاریخ ایران حک شده است. زمین‌لرزه‌ای که در سال ۱۳۸۲، شهر تاریخی بم را لرزاند و جان تعداد زیادی از هموطنانمان را گرفت. این فاجعه، خسارات جانی و مالی هنگفتی به بار آورد و به ما نشان داد که در برابر قدرت طبیعت، چقدر آسیب‌پذیر هستیم. از آن پس، مقررات ساخت و ساز سختگیرانه‌تر شد و دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد تلاش‌های زیادی برای مقاوم‌سازی ساختمان‌ها و افزایش آگاهی عمومی انجام دادند.
زلزله بم، زنگ خطری جدی برای آمادگی در برابر بلایای طبیعی به صدا درآورد. این حادثه به ما آموخت که مقاوم‌سازی ساختمان‌ها و زیرساخت‌ها به عنوان اولین گام در کاهش خسارات ناشی از زلزله ضروری است. رعایت استانداردهای مهندسی، استفاده از مصالح مناسب و طراحی‌های ایمن، می‌تواند ساختمان‌ها را در برابر لرزش‌های شدید مقاوم‌تر سازد. اما مقاوم‌سازی تنها به ساختمان‌ها محدود نمی‌شود؛ زیرساخت‌های شهری، شبکه‌های ارتباطی و امدادرسانی نیز باید برای مقابله با بلایای طبیعی آماده باشند.
فرهنگ‌سازی و آموزش عمومی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. برگزاری دوره‌های آموزشی، تمرین‌های مداوم و اطلاع‌رسانی گسترده به مردم، می‌تواند به افزایش آگاهی عمومی کمک کند و جامعه را برای مقابله با بحران‌ها آماده سازد. چراکه نقش مردم در این فرآیند بسیار حائز اهمیت است. هر فرد می‌تواند با آگاهی از خطرات، شرکت در دوره‌های آموزشی و آمادگی برای مقابله با شرایط اضطراری، در کاهش خسارات ناشی از زلزله نقش ایفا کند. فعال شدن سازمان‌های مردم نهاد، گروه‌های جهادی و حلقه‌های میانیِ خوش‌فکر و خلاق می‌تواند شرایط را بهبود ببخشد.
در این راستا رسانه‌ها نیز به عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسئولین، نقش بسیار مهمی در آگاه‌سازی جامعه ایفا می‌کنند. آن‌ها می‌توانند با انتشار اطلاعات دقیق و به روز، مردم را از خطرات احتمالی آگاه کنند و آن‌ها را به آمادگی و پیشگیری ترغیب کنند.
در نهایت، بیایید به یاد داشته باشیم که زلزله بم، اگرچه حادثه‌ای تلخ بود، اما فرصتی برای یادگیری و بهبود بود. امروزه، با توجه به تجربیات گذشته، می‌توانیم با اتخاذ تدابیر مناسب، از تکرار چنین فجایعی جلوگیری کنیم و آینده‌ای امن‌تر و ایمن‌تر برای خود و آیندگان رقم بزنیم. فراموش نمی‌کنیم که آمادگی در برابر بلایا، مسئولیت همگانی است و با همکاری و همدلی و هم افزایی می‌توانیم جامعه‌ای ایمن‌تر بسازیم.
