او اول مهرماه سال ۱۳۰۴ در قریه مرجان طالقان از مادری مجتهد و فرزانه و پدری مدرس و شارح فصوص الحکم ابن عربی و مثنوی مولانا متولد شد. زبان عربی و مقدمات معارف حوزوی را از کودکی نزد والدینش آموخت و در ۱۱ سالگی برای تحصیل در دبیرستان به بندرانزلی مهاجرت کرد.

آنچه از این استاد فرزانه می دانیم در چند سطر بالا خلاصه نمی شود بلکه وی زبان شناس نوستراتیست ( Nostratist ) حوزه ایران، تاریخ دان، متخصص آموزش زبانهای خارجی و عضو هیات علمی انجمن زبان شناسان اروپا، پاریس، هلسینکی، بروکسل ICKPT بود.

استاد اسدیان همزمان با تحصیل در دبیرستان در اداره نوغان انزلی مشغول به کار شد و در آنجا زبان های فرانسه و یونانی را نزد دکتر پاپا دوپولوس رئیس یونانی اداره نوغان، زبان های انگلیسی و ارمنی را از کشیش الکساندر و زبانهای روسی و گرجی را از مهندس آری و بریمانی کارمندان اداره شیلات گیلان مدرس اشکولای (مدرسه) شوروی در بندرانزلی فراگرفت.

وی علاوه بر این چهار زبان هنگامی که دنیا درگیر جنگ جهانی دوم بود همزمان با کار در کمپ اسرای متفقین در ساحل بندرانزلی از دو پروفسور مجاری و لهستانی که در اردوگاه اسیر بودند، زبانهای مجاری و لهستانی آموخت.

او در دبیرستان به زبان ترکی آذری (از زبان های رایج در انزلی) تسلط پیدا کرد و بعدها تحقیقاتی در خصوص زبان های آلتانیک چون ترکی عثمانی، کره ای و مغولی داشت.

جنگ جهانی دوم که به پایان رسید تحقیقات و مطالعات استاد اسدیان وارد مرحله تازه ای شد و کار بر روی زبان های هند و اروپایی را بر اساس حوزه یونگ گراماتیکرها و حوزه  histoire de mot  با راهنمایی استاد برجسته زبان شناسی تاریخی – تطبیقی پروفسور هراچیا آجاریان، زبان سنسکریت را با پروفسور ایندوشیکهر و زبانهای اوستایی، پارسی باستان و پهلوی را با استاد پورداود و دکتر محمد معین آغاز کرد.

اسدیان زمانیکه تنها ۳۵ سال داشت با پروفسور گورک جانوکیان آشنا شد و با هدایت او به تحقیقات علمی در زمینه های نسبت های ژنتیکی میان شاخه های گوناگون زبانها چون هندواروپایی، کارتولی (گرجی، لاز)، قفقازی شمالی (اورارتویی، ناخ و داغستانی، آبخازو – آدیگی) و آفروآسیاتیک (عربی، اکدی، مصری باستان) پرداخت.

دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۱ تحقیقات خود را در مورد قوانین فونولوژیک ریشه مشترک زبان های هندواروپایی و آفروآسیاتیک (عربی، آرامی، اکدی، مصری باستان ) و بررسی نظریه های هرمان موللر، آلبر کانی و لینوس برونر در باب ریشه مشترک زبان های هندوسمیتیک ( indosemitique ) و قوانین فونولوژیک حاکم بر آنها زیر نظر استاد احمد فردید شروع کرد و ۳۰ سال این تحقیقات ادامه یافت.

در سال ۱۳۴۹ به درخواست استاد فردید اثر تاریخ ساز زبان شناسی تاریخی – تطبیقی ولادیسلاو مارکویچ ایلیچ – سویتیچ را که شش شاخه زبانی شامل هندواروپایی، آلتایی، اورالی، دراویدی، کارتولی و آفرواسیاتیک را تحت عنوان زبان های نوستراتیک ( Nostratic ) بر اساس کشف دقیق قوانین فونولوژیک عام و شامل حاکم بر این شاخه های زبانی بازسازی کرده بود را از روسی به فرانسه و سپس به انگلیسی ترجمه کرد.

استاد اسدیان علاوه برکارهای تحقیقاتی و مطالعاتی خود به مدت ۶۰ سال در مقاطع گوناگون تحصیلی تدریس کرد و به دلیل تحقیقات فوق تخصصی وی اکثر شاگردانش اکنون در دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی و مطالعاتی جهان به تدریس و تحقیق مشغولند.

از استاد اسدیان آثار بسیار مهمی در زمینه زبان شناسی به زبان های انگلیسی و فرانسه، تحقیقاتی در زبان های مغولی، کره ای، ترکی، یونانی باستان، لاتین، عربی، روسی، مجاری، لهستانی، ارمنی و مانند آن همچنین در زمینه زبانها و فرهنگ های باستانی آثاری در باب زبان های آرامی، اکدی، هیروگلیف های مصر باستان، اوستایی، پارسی باستان، اوراتویی، و غیره باقی مانده است.

از استاد محمدرحیم اسدیان شش فرزند دو پسر و چهار دختر به یادگار مانده که دکتر حجت اسدیان دارای دکترای فلسفه، زبان شناسی تاریخی-تطبیقی و ژنتیک مهاجرت انسانی دارد و استاد دانشگاه های اروپاست، حسین اسدیان فوق لیسانس نقاشی، استاد نقاشی و هنرهای تجسمی، دیانا اسدیان کارمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی(حوزه وزارتی)، هلن اسدیان مسئول آلبوم خانه مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان، هما اسدیان دارای تحصیلات دانشگاهی در زبان انگلیسی و ماندانا اسدیان دارای تحصیلات در زمینه علوم انسانی هستند .