گاهی آنطور که فکر می کنی و می خواهی نمی شود، گاهی درمبارزه ای پیروز نمی‌شوی، گاهی می بازی.
آنجاست که باید قدری تأمل کنی، به پشت سر نگاه کنی وراه رفته را مرور کنی ،گاهی ساعت ها، گاهی روزها و شاید ماه ها. البته درسکوت ودور ازهیاهو، نه برمدار غوغا وسروصدا.
اکنون که در سوریه آنگونه که تمایل داشتیم، کارها بر مدار ما نچرخیده، باید سکوت پیشه کنیم و به راه آمده و رسیدن به این موقعیت فکر کنیم. یک بازیگر خوب ومعقول از سختی ها درس می گیرد و راه را اصلاح می کند و یک بازیگر بد با شلوغ کاری آبروی خود را بیشتر می برد.
از تمام سیاست پیشه های بر مصدر قدرت و آنانی که در بیرون گود نشسته اند ، خواهانیم سکوت پیشه کنند و بدانند اکنون زمان اظهار نظر نیست.
سوریه در درون خود تضادهای زیادی دارد و حاکمان جدید بی شک درگیر این تضادها خواهند شد وبه همین دلیل ربط دادن مسائل داخلی به یک قدرت خارجی ، مشروعیت سرکوب را برای آنان فراهم می سازد و ما و دوستان ما با سخنان از روی ناراحتی و خشم، این مسیر ناصواب را برای آنان فراهم می سازند.
بر مسئولان سیاست خارجه ماست که با موضع گیری صحیح، انگشت نشانه رفته به طرف ما را بی اثر کند و بخاطر حرف های غیر مسئولانه برای کشور هزینه سازی نکنند.
بدیهی است با تامل در اثرات وقایع اخیر وسیاست گذاری های منطبق بر منطق کارهای لازم بدون پروپاگاندا انجام خواهد پذیرفت.
