به گزارش همشهری‌آنلاین، در حاشیه تمدید قرارداد پرسپولیس با اوستون اورونوف، رضا درویش، مدیرعامل این باشگاه از تلاش خود و همکارانش برای استخدام یک مربی نامدار خارجی خبر داد. در همین راستا درویش حتی مثال‌هایی هم زد؛ از مذاکره با نیکو کواچ تا حتی توافق با رافائل بنیتز که در نهایت این مربی اسپانیایی آن را لغو کرده و از حضور در ایران انصراف داده است. نفس اینکه باشگاه در پی درخواست هواداران به‌دنبال استخدام یک مربی خارجی خوب است، اتفاق مثبت و نویدبخشی به شمار می‌آید، اما نگرانی آنجاست که مدیران پرسپولیس برای جبران ماجرای گاریدو، این بار صرفا به‌دنبال جذب یک «نام بزرگ» باشند و به مسائلی نظیر انگیزه و اشتیاق طرف مقابل اهمیت ندهند. راستش این است که از ادعای مذاکره با بنیتز چنین احساسی به آدم دست می‌دهد.
به بعدش فکر کردید؟
می‌دانیم که در حال‌حاضر رضا درویش به‌شدت تحت فشار هواداران است و هر روز باید هزاران هشتگ در مورد ضرورت اخراج خودش از باشگاه را تحمل کند. احتمالا سریع‌ترین راه برای تغییر فضا هم این است که اعلام شود مثلا پرسپولیس با همین بنیتز یا یک نام بزرگ در همین قواره‌ها قرارداد بسته است.
مطمئن باشید اثر این اسم به قدری عظیم خواهد بود که برای مدتی همه را میخکوب می‌کند، اما بعدش چی؟ مدتی طول خواهد کشید تا حضور چنین نامی در فوتبال ایران عادی شود. از آن پس چالش‌ها شروع می‌شود؛ از مشکلات سخت‌افزاری شدیدی که اینجا با آن دست به گریبانیم و حتما محل اعتراض مربیان بزرگ خواهد شد، تا مشکلات عادی و عمومی. اگر قرار است یک اسم مطرح به ایران بیاید، ۴کنفرانس شیک خبری با حضورش برگزار شود و بعد هر اتفاقی که برای ما عادی است برای آن مربی تبدیل به یک بحران شگفت‌انگیز شود، حقیقتا چنین وصالی سودمند نخواهد بود و صرفا جنبه دور ریختن یک پول کلان را دارد.
از گذشته درس بگیر!
مسئله بسیار مهم بعدی این است که مربی بزرگ جذب شده، انگیزه و اشتیاق کافی برای کار در ایران را داشته باشد. مثلا برای کسی که سرمربی لیورپول و چلسی و رئال‌مادرید بوده، قرار است چه دستاوردی برایش در ایران شورانگیز و پیش‌برنده باشد؟ مربیگری باشگاهی برخلاف ژانر ملی کار سختی است؛ هر روز تمرین، هر هفته مسابقه، هر دو هفته یک‌بار هم سفر. یک مربی برای کار موفق در این مدیوم، نیاز به انگیزه و اشتیاق دارد، وگرنه با بی‌خیالی ممکن است بدترین آسیب را به باشگاه بزند. بهترین و دم‌دست‌ترین مثال در این مورد هم جان توشاک بود؛ سرمربی کارنامه‌دار ولزی که فقط به ایران آمده بود تا پول بگیرد و نهایتا هم بعد از فقط چندماه از تراکتور جدا شد. دیگر بگذریم که ما حتی در رده ملی هم آسیب مشابه، با تبعات بسیار بیشتری را از همکاری با مارک ویلموتس خوردیم.
جنگجو استخدام کن!
مسئله انگیزه و اشتیاق بسیار مهم است. یک مربی متوسط رو به بالا با شوق موفقیت، هزاران بار سودمندتر از یک مربی بزرگ منقضی شده است که فقط با اسمش دارد کاسبی می‌کند. پرسپولیس برای موفقیت حتما باید به این فاکتور توجه کند. شاید امروز یکی مثل درویش دنبال سنگر گرفتن پشت این اسامی پر آب و تاب باشد، اما استخدام یک مربی بی‌انگیزه با دستمزد بالا، دقیقا می‌تواند بدترین ضربه را به این مدیر بزند و عملا کارش را تمام کند.
