به گزارش مشرق؛ علی شکوریراد، از فعالان اصلاحطلب در بخشی از یک مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته است:
"معتقدم برای بهبود وضعیت نابسامان اقتصاد کشور در قدم اول باید در مسیر اصلاح سیاستهای خارجی، تنشزدایی و گسترش روابط با جهان حرکت کرد. در واقع ایران به پارادایم شیفت یا افقگشاییهای تازه در سیاست خارجی نیاز دارد. رخدادهایی مانند دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران در سازمان ملل، سفر نخست وزیر ژاپن به ایران، سفر دیروز وزیر امور خارجه عمان به تهران و... در واقع سیگنالهایی است که از سوی امریکا به سمت ایران ارسال میشود. نباید مانند گذشته با این پیامها برخورد کرد."[1]
*این اظهارات، گِرای اشتباه برای پزشکیان در بزنگاه انتخاب بین ۲ راه است.
۲ راهی که یکی از آنها بر اولویت توجه به توانمندی، ظرفیتهای داخلی و لزوم اقتصاد مقاومتی تأکید دارد و دیگری اولقدم را مذاکره و دیپلماسی میداند.
پزشکیان اگر به حرفهای امثال شکوریراد گوش فرا دهد و راه دوم (اولویت مذاکره) را انتخاب کند؛ در حالت خوشبینانه تجربه شکستخورده دولت روحانی را تکرار خواهد کرد.
اما اگر رئیسجمهور عقلانیت را برگزیند، از تجربه راه طی شده روحانی عبرت بگیرد و راه اول یا همان تکیه بر ظرفیتهای داخلی را انتخاب کند؛ قطعا و یقینا وارد دالانی از موفقیتها و دستاوردهای بزرگ خواهد شد که دارای تجربیاتی داخلی و خارجی نیز هست.
کما اینکه کشورهای دیگری هم بودهاند که در مواجهه با تحریم به جای خواهش مذاکره به سمت توانمندی داخلی عزیمت کردند و توفیقات بزرگ یافتند.[2]
توصیه به آقای رئیسجمهور اینست که برای انتخاب هر راهبردی؛ به ۲ گزینه "خِرد" و تجربههای طی شده توجه ویژهای داشته باشند و اجازه ندهند کسانی با مدعای طرفداری از دولت حرفهایی بزنند که معارض خرد و تجربه است.
1_ https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/227426
2_ mshrgh.ir/1333311