به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما، غلامرضا تختی در پنجم شهریور سال ۱۳۰۹ درخانواده‌ای مذهبی و متوسط در محله خانی آباد تهران بدنیا آمد رجب خان پدر تختی غیر از وی دو پسر و دو دختر داشت که همه آنها بزرگتر از رضا بودند.
تختی از ۲۰ سالگی کشتی را در باشگاه پولاد زیرنظر حبیب اله بلور آغاز کرد.
تختی در رقابت‌های قهرمانی کشور طی سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۸ در وزن‌های ۶-۷-۸ هشت بار قهرمان کشورشد.
غلامرضا همچنین سه بار پهلوان ایران شد.
تختی در اولین حضور خود در تیم ملی در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۱ هلسینکی دروزن ۷۹ کیلوگرم صاحب مدال نقره شد.
غلامرضا در اولین حضور خود در المپیک در رقابت‌های ۱۹۵۲ هلسینکی با شکست مقابل کوریدزه از شوروی صاحب مدال نقره شد.
افتخارات پهلوان بزرگ کشتی ایران در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۹ و ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ تهران، یوکوهاما و تولیدو با کسب دو مدال طلا و یک مدال نقره ادامه یافت.
تختی در رقابت‌های المپیک ۱۹۵۶ و ۱۹۶۰ ملبورن و رم صاحب ۱ مدال طلا و ۱ مدال نقره شد.
غلامرضا همچنین در بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو صاحب مدال طلا شد.
تختی آخرین بار در رقابت‌های جهانی ۱۹۶۶ تولیدو دوبنده تیم ملی را به تن کرد.
غلامرضا تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن صاحب مدال شود. وی همچنین پر افتخار‌ترین کشتی گیر تاریخ کشتی ایران در المپیک است.
وایکینگ پالم سوئدی، عادل آتان ترک، بوریس کولایف روس، پیتر بیلر امریکایی، دیتریش آلمانی، ویحزیستیوک روس، عصمت آتلی ترک، حسن کنگور ترک، الکساندر مدوید بلاروس و احمد آئیک ترک مهمترین رقیبان تختی در ۱۴ سال حضور وی در عرصه بین الملی بودند.
تختی در لیست بهترین‌های قرن فیلا در جایگاه سیزدهم قرار دارد و در رقابت‌های جهانی ۲۰۰۷ باکو نیز از وی بعنوان یکی از مشاهیر کشتی دنیا تجلیل شد.
غلامرضا در آبان ماه ۱۳۴۵ زندگی مشترک خود را آغاز کرد و بابک تنها یادگار تختی است.
تختی سرانجام ۱۷ دی ماه سال ۱۳۴۶ در حالیکه بابک ۴ ماهه بود در هتل آتلانتیک سابق درگذشت.
بی شک آن چیزی که از تختی می‌توان گفت این است که این مرد بزرگ در زمان نماند و پس از ۵۷ سال از رفتنش هنوز هم یاد و خاطره او در میان مردم باقی مانده است.
در حقیقت غلامرضا تبلور آرزو‌های یک ملت بود او سمبل تاریخ ماست مردی که درمیان مردم زیست و از میان مردم رفت؛ و پیکرش در ابن بابویه شهر ری آرام گرفت. روحش شاد، یادش گرامی.
