عصر ایران؛ مهرداد خدیر- کنفرانس مطبوعاتی خانم سخن‌گوی دولت در روز 18 دی 1403 صریح و روشن و عاری از ابهام و دوپهلوگویی بود و نشان می‌دهد هم مسلط تر شده و می‌داند خبرنگاران دربارهٔ چه خواهند پرسید و هم رودربایستی‌های گذشته را کنار گذاشته و احتمالا رییس جمهوری از او خواسته با شفافیت بیشتر و بدون اما و اگر و البته مواضع دولت را منتقل و منعکس کند وبه جای تلاش برای جلب نظر مخالفان دولت به حامیان و آنان که در انتخابات شرکت نکردند بیندیشد.
به همین خاطر وقتی دربارهٔ قانون حجاب پرسیده شد به جای این که مانند روز اول بگوید به دنبال اصلاح آن هستیم بی لکنت بگوید برخی مفاد آن تبعات اجتماعی سنگینی داشت و به درستی به تعویق افتاده است و صحبت از اصلاح مصوبه ای به میان نیاورد که از اساس بی‌ربط است.
خانم مهاجرانی برای آن که نشان دهد زاویهٔ دید او چقدر با امثال بانکی‌پور و نمایندگان متکی به ۴ تا ۸ درصد آرا که این قانون دست‌پخت آنها در مجلس است متفاوت است تصریح می‌کند زنان ما از دوران باستان عفیف بوده‌اند و اینها یعنی این دولت زیر بار این قانون حجاب نخواهد رفت و حالا از این زیر بار نرفتن به مثابه یک دستاورد مهم یاد می شود تا مردم بدانند اگر گرفتار سعید جلیلی و اندیشه های او شده بودیم چه در انتظارمان بود.
خانم سخن‌گو درباره اف‌ای‌تی‌اف هم به صراحت از مزایای آن برای جلب سرمایه گذار و اسپانسر گفت که البته در تأیید مواضع تخصصی وزیر اقتصاد بود که به جد و با حمایت شخص رییس جمهور پی گیر است و اگر بتوانند قفل مجمع را بشکنند کاری کرده اند کارستان و این هم از عجایب است که قرار بود مجمع تشخیص گره باز کند ولی گره زده.
در این چند روز شخص رییس جمهور پزشکیان و سخن‌گوی دولت به اضافهٔ محمد جواد ظریف صریح و روشن دیدگاه‌ها را طرح کرده اند و این یعنی حملات و تهاجمات و شایعه سازی‌ها آنان را مقاوم‌تر ساخته و تغییر فضای منطقه هم سبب شده نگران کاری خارج از هماهنگی نباشند و از این رو انتظار می رود بیش از این صداهایی درآید.
یک ماه از سقوط بشار اسد گذشته و از زبان مسعود پزشکیان ادبیاتی شبیه صدا وسیما را شاهد نیستیم. همان روز اول گفت مردم سوریه باید تصمیم بگیرند و دغدغه ایران را حقوق اقلیت‌ها و مکان‌های زیارتی و تمامیت ارضی سوریه ذکر کرد.
در این میان وزیر خارجه که در ابتدا شبیه محمد جواد ظریف سخن می‌گفت و بعد به سوی ادبیات مرحوم امیر عبداللهیان سوق پیدا کرد همچنان به دنبال اثبات خود به عنوان وزیر خارجهٔ میدان است و چند روز بعد از آن که محمد قوچانی از او با عنوان تلفیقی از میدان و دیپلماسی یاد کرد ضلع رسانه را هم اضافه کرده و سقوط حکومت بشار اسد را گردن جنگ رسانه‌ای انداخت منتها نگفته رسانه‌های بعثی را می‌گوید یا صدا و سیمای خودمان را سرزنش می‌کند و اصلا مخاطب او کیست و با همین لحن و ادبیات می‌خواهد با طرف‌های خارجی و دیر یا زود با گروه جولانی صحبت کند؟
به بیان دیگر وقتی به سفرهای منطقه‌ای می‌رود نیز همین حرف‌ها را برای آنها مطرح می کند؟ خوب! اینها که برای آنان جذابیتی ندارد. پس دقیقا چه می‌گوید؟
حتی روزنامهٔ جوان همان اوایل سقوط اسد نوشت تحلیل صدا و سیما با آن عرض و طول افتضاح بود چون وقتی اسد در حال ترک دمشق بود در اخبار صبح می‌گفتند معارضین تروریست ولی عصر معارضین مسلح و زیان آن دامن‌گیر اعتماد اجتماعی خواهد شد.
حرف درست همان بود که جوان ذیل عنوان «افتضاح رسانه‌ها و تحلیل‌گران ارشد منطقه» نوشت و دعوت از محمد جواد لاریجانی را سراغ جرجیس رفتن دانست.
وزیر خارجه اما شاید برای رهایی از رفتارهایی مشابه شایعه‌سازی دربارهٔ حریم خصوصی جملاتی را به کار گرفته که شباهتی با ادبیات رییس جمهور و ظریف و سخن‌گو ندارد. (سازِ گاه ناکوک عراقچی را شاید هم بتوان پیش درآمدهایی برای قدمی دانست که قرار است با کاهش حساسیت برداشته شود.)
چون به صراحت خانم مهاجرانی اشاره و از ادبیات گاه تکراری و نامتناسب با شخصیت مورد انتظار دیپلماتیک عراقچی انتقاد شد جا دارد به گفت‌و‌گوی امروز روزنامهٔ ایران با رییس پیشین او -جواد ظریف- اشاره شود که صراحت از سه دستاورد دولت پزشکیان یاد کرده است:
۱. دکتر پزشکیان در طول ۵ ماه گذشته با حمایت رهبری مانع ورود کشور به جنگ شده است.
۲. او در این مدت مانع اجرای قانون عفاف و حجاب شده است.
۳. دولت به جای این که هر روز سایت جدیدی را فیلتر کند توانسته دو سرویس اینترنتی را هم از فیلتر درآورد.
آقای ظریف همچنین به جای این که مثل وزیر خارجه منفعلانه و از بیم واکنش نهادهای خارج از دولت بگوید منتظر رفتار ترامپ هستیم تا بر اساس آن تصمیم بگیریم و صریح و روشن گفته ایران کنش‌گر مهم‌تری است و این ماییم که تعیین می‌کنیم ترامپ با ما چگونه برخورد کند. تمایل به جنگ ندارد و من هم خیلی به این صحبت که کاسب است اعتقادی ندارم.
روند صریح‌گویی سخن گوی دولت و معاون راهبردی رییس جمهور و تن ندادن خود رییس جمهور به تحمیل‌ها را باید به فال نیک گرفت خاصه این که وقتی دولت بیشتر متوجه شد قصد دارند با تاکید بر اقتصاد سراغ پاشنه آشیل بروند اولا با رانت ارزی مقابله کرد و ثانیا به جای آزمودن روش‌های دولت قبل اراده کرده قضیه را از ریشه حل کند و حالا دیگر نمی‌توانند از یک طرف بگویند چرا وفاق سر سفره مردم نیست و از سوی دیگر همچنان انتظار داشته باشند بدون پیوستن به گروه ویژهٔ اقدام مالی مشکلات اقتصادی کاهش یابد.
صبر پزشکیان برای این بود که با حمایت رهبری انجام دهد و همین رادیکال‌ها را خشم‌گین کرده تا جایی که در همان میانهٔ مصاحبه دیروز دکتر مهاجرانی مسوولان دولتی را به تحریف سخنان رهبری و خوانش گزینشی متهم کردند.
دیگر وزیران هم باید به این روند بپیوندند و آقای وزیر خارجه هم یک جا هم کاش روشن کند رسانه‌های بعثی در سوریه کم‌کاری کردند یا مردم سوریه بی‌دلیل به شبکه‌های اجتماعی اعتماد کردند و دقیقا چه کار باید می کردند؟ ۵۰ سال دیگر هم خاندان اسد را تحمل می کردند؟! همچنین مراد شان هم نصف ملت است که خارج از کشور وآواره اند یا داخلی ها را می‌گوید.
علی‌ای‌حال به جز عباس عراقچی که هنوز از شوک سوریه بیرون نیامده و عجالتا اوضاع را گردن جنگ شناختی و رسانه‌ها انداخته بقیه دولت در مدار قرار گرفته‌اند و اصطلاحا اندک اندک جمع مستان می‌رسند و نیستان رفتند و هستان می‌رسند ماجرای استیضاح وزیران هم نشان داد این گونه نیست که اگر کوتاه بیایند دست از سرشان برمی‌دارند.
همچنین به طعنه زنان و مدعیان نباید توجه نشان داد. کسانی که گاه در لباس حامی وارد می شوند مثل موضعی که آقای پورنجاتی اتخاذ کرده و وفاق را در کنار گفت‌و‌گوی تمدن ها و اعتدال قرار داده تا مثلا در حد حرف بدانند. در حالی که از دل گفت و گوی تمدن های خاتمی و سفر به فرانسه هم سرمایه گذاری در صنعت خودرو درآمد و مردم با ۱۱ میلیون تومان صاحب ال ۹۰ شدند و در عسلویه در صنایع نفت و گاز سرمایه گذاری شد و از دل برجام روحانی شاهد تورم تک رقمی در دو سال اول بودیم و اتفاقا گفتمان ها قابلیت تبدیل به بهیبود اقتصادی و رفاه را دارند و همین مسیر را باید ادامه دهد.
همایش که سهل است نمایش وفاق هم در این اوضاع می‌تواند مفید باشد.
