به گزارش اقتصادنیوز، به مناسبت سالگرد قیام ۱۹ دی قم در سال ۱۳۵۶ در حمایت از حضرت امام خمینی(ره) علیه رژیم پهلوی، هزاران نفر از اقشار مختلف مردم این شهر، صبح امروز (چهارشنبه) با حضور در حسینیه امام خمینی تهران، با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
بخشهایی از بیانات رهبر انقلاب در این دیدار:
چند روز پیش از ۱۹ دی، کارتر رئیسجمهور وقت آمریکا تهران بود، در یک جلسهی رسمی بنا کرد از محمدرضا تعریفهای مبالغهآمیز کردن و گفت ایران امروز به برکت این آقا جزیرهی ثبات است؛ یعنی ایران سال ۵۶ در چشم رئیسجمهور آمریکا یک ایران مطلوب به حساب میآمد. ایران سال ۵۶ چهجوری بود؟ من حالا سه چهار تا از شاخصها را عرض میکنم.
۱- از لحاظ سیاست خارجی مطیع محض آمریکا بود. کار سیاست خارجی رژیم مطلوب آمریکا این بود که مطیع محض باشد، منافع آمریکا را و منافع رژیم صهیونیستی را تأمین کند.
۲- سیاست داخلی؛ سیاست داخلی رژیم عبارت بود از سرکوب مطلق هر حرکتی در داخل کشور دیکتاتوری شدید همهی مجموعههایی که داعیهی مبارزهی با نظام آن روز را رژیم سلطنتی را داشتند با فشار و سرکوب رژیم منزوی شده بودند. جز حرکت تابع امام بزرگوار، حرکت دینی و نهضت دینیای که فعال بود در سرتاسر کشور.
۳- اقتصاد کشور؛ آن روز جمعیت کشور حدود ۳۵ میلیون [نفر] بود روزی نزدیک به شش میلیون بشکه نفت میفروختند، صادر میکردند، پولش میآمد داخل کشور میرفت در جیب یک طبقهی خاص. شکاف طبقاتی در کشور به شکل هولناکی خودش را نشان میداد. پول کشور صرف کشور نمیشد، صرف مردم نمیشد، صرف آبادانی نمیشد، صرف راههای درست نمیشد، اینها. سطح زندگی مردم پایین بود.
۴- علم و فناوری؛ کشور از عقبافتادهترین کشورهای دنیا در علم و در فناوری بود.
۵- از لحاظ فرهنگی؛ گسترش فساد و ابتذال، دوری روزافزون از ارزشهای اخلاقی و دینی و مذهبی، ترویج فرهنگ غربی، ترویج بیحیایی به طور روزافزون در کشور، حتی بیش از کشورهای اروپایی که آن روز قضاوت کسانی از خودشان در مطبوعات ما همین بود که اینجا وضع زنهای کشور از کشورهای اروپایی بدتر است؛ وضع پوشش و لباس و حجاب و حیا و اینهایش بود.
ایران این بود؛ این را رئیسجمهور آمریکا میپسندید و تعریف میکرد و تمجید میکرد و محمدرضا را بخاطر ایجاد یک چنین ایرانی بالا میبرد. اینها برای ایران این را دوست داشتند، این را آرزو میکردند، امروز هم برای کشور این را آرزو میکنند؛ کارتر این آرزو را به گور برد اینها هم این آرزو را به گور خواهند برد.
بزرگداشت حادثهی ۱۹ دی ۵۶ از دو نظر لازم و ضروری است. اولاً از این نظر که روز نوزدهم سال ۵۶ یکی از قلههای تاریخ کشور ماست. یعنی هر کسی در آینده به تاریخ کشور نگاه کند، یکی از برجستهترین نقاط این تاریخ همین روزی است که شما به مناسبت آن در اینجا اجتماع کردید. چون این روز بود که یک حرکت عظیمی را در کشور به راه انداخت و این حرکت عظیم به یک انقلاب عظیمی منتهی شد که دنیا را تکان داد، نقشه سیاسی دنیا را تکان داد. قله است.
جهت دوم برای لزوم پاسداشت ۱۹ دی این است که ما باید از ۱۹ دی درس بگیریم. این حوادث، این ایام الله، اینها برای درسگرفتناند. هم درس بگیریم، هم عبرت بگیریم.
این خبر درحال بروزرسانی است...