به گزارش ایسنا، چهارصد و بیست و هفتمین نشست هیات عالی واگذاری به تازگی برگزار و با پیشنهاد واگذاری مجموعههای فرهنگی ورزشی آزادی، انقلاب، شهید شیرودی، کبکانیان، کشوری، اردوگاه تیمهای ملی امام رضا (ع) رامسر و مجموعه سوارکاری نوروز آباد، موافقت و قرار شد تا نام این مجموعهها وارد فهرست واگذاریها شود؛ با این حال مقرر شد مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب از اولویت واگذاریهای امسال خارج شود.
اما ابهامات بسیاری در مورد پیشنهاد واگذاری مجموعههای بزرگ ورزشی کشور از جمله مجموعه ورزشی آزادی وجود دارد و اصلا مشخص نیست قرار است چه سازوکاری در مورد واگذاری این مجموعه مدنظر قرار گیرد.
چرا مجموعههای کلان ورزشی باید واگذار شوند؟
در ابتدای امر باید بدانیم که مجموعههایی نظیر مجموعه فرهنگی ورزشی آزادی، مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب، شهید شیرودی، مجموعه سوارکاری نوروزآباد، شهید کبکانیان، شهید کشوری، اردوگاه تیمهای ملی امام رضا (ع) رامسر، مجموعه سوارکاری نوروزآباد و مجموعه سوارکاری گنبد به عنوان زیرساختهای اصلی ورزش کشور و سرمایه ورزش ایران به شمار میروند. اینکه اساسا چرا باید چنین مجموعههایی در لیست واگذاری قرار گیرند پرسش اصلی است که باید از سوی متولیان امر نسبت به آن شفاف سازی شود چرا که واگذاری آنها مبتلا مسائل مختلفی است که در صورت نادیده گرفتن آن ها ورزش کشور با چالش های متعدد دیگری مواجه خواهد شد.
برآورد قیمت آزادی، شیرودی و...امکان پذیر است؟
نکته مهم دیگر قیمت این مجموعههای کلان و بزرگ ورزشی است؛ چگونه و با چه متر و معیاری میتوان مجموعههای کلان ورزشی کشور که هزاران هکتار هستند و علاوه بر این برخی از آن ها به عنوان سرمایه و نماد ملی به شمار میروند را قیمت گذاری کرد؟
تغییر کاربری در انتظار مجموعههای بزرگ ورزشی کشور؟
آیا پس از واگذاری این مجموعهها امکان تغییر کاربری وجود دارد؟ این مهمترین پرسش و دغدغه این روزهای علاقمندان ورزش کشور است. اگر امکان تغییر کاربری این اماکن وجود نداشته باشد سوال مهم این است که چه توجیه اقتصادی برای تحویل گیرنده این مجموعهها وجود دارد؟ کدام عقل سلیمی حکم میکند در راستای در اختیار گرفتن مجموعه چند هزار هکتاری ورزشی اقدام کرد و شاهد توجیه اقتصادی و بازگشت سرمایه نبود؟
همچنین چگونه میتوان این اطمینان را به ورزش کشور داد که پس از چند سال، کاربری مجموعههای ورزشی کشور تغییر نکند و شاهد پدیده تجاریسازی مجموعههای ورزشی کشور نباشیم؟
ورزش گرانتر می شود؟
در صورتی که مجموعه های کلان ورزشی کشور که عموما در اختیار شرکت توسعه و نوسازی اماکن ورزشی وجود دارد و به عنوان زیرمجموعه وزارت ورزش و جوانان فعالیت می کند، واگذار شود چگونه می توان اطمینان داد که ورزش در کشور بیش از پیش گران نشود و شاهد حذف کامل آن از سبد خانوارها نباشیم؟ همان اتفاقی که امروزه به طور مثال در مورد مجموعهای نظیر انقلاب رخ داده و بسیاری از مردم به دلیل گرانی، امکان تردد در این مجموعه را حتی برای استفاده از فعالیتی نظیر پیادهروی ندارند و به طور حتم واگذاری، موجب گران شدن بیشتر ورزش نیز می شود.
چرا به جای مجموعههای کشور، پروژه های نیمه تمام را واگذار نمیکنند؟
مصطفی هاشمیطبا، رییس دو دوره سازمان تربیت بدنی و رییس سه دوره کمیته ملی المپیک که کاندیدای ریاست جمهوری نیز بوده، در گفتوگو با ایسنا، ضمن انتقاد از واگذاری مجموعههای کلان ورزشی کشور نظیر مجموعه فرهنگی ورزشی آزادی و مجموعه شهید شیرودی، بیان کرد: واگذاری به معنای عام و اصولی آن اتفاقی خوب است اما آیا در مورد این مجموعهها اساسا تفکر اصولی صورت گرفته است؟
وی ادامه داد: پرسش اولیه اینکه دولت به چه دلیل پروژه های نیمه تمام ورزشی که بار مالی سنگینی به همراه دارد را واگذار نمیکند تا نه تنها شاهد اتمام این پروژه ها باشیم بلکه این همه هزینه از سوی دولت انجام نشود و در عین حال مردم هرچه سریعتر بتوانند از ظرفیت این پروژههای ورزشی نیمه تمام که کامل خواهد شد، استفاده کنند؟
هاشمی طبا با تاکید بر اینکه مگر می شود مجموعه ورزشی آزادی و مجموعه ورزشی شیرودی را به عنوان نماد و سرمایه ملی واگذار کرد؟ گفت: این دو مجموعه سرمایه و نماد ملی به شمار می روند و اساسا متوجه نمیشوم که چرا باید در مسیر واگذاری قرار گیرند؟ این اتفاق اصلا موضوعیت ندارد و شاید پشت پرده هایی وجود دارد که ما از آن مطلع نیستیم.
وی با بیان اینکه سرمایه گذاری در یک پروژه اقتصادی، توجیه مالی می خواهد، عنوان کرد: این روند هیچ توجیه اقتصادی برای متقاضیان ندارد مگر اینکه بخواهند کاربری مجموعههایی نظیر آزادی و شیرودی را تغییر دهند و تجاری کنند که به طور حتم با لطمههای بسیار به ورزش کشور همراه خواهد بود.
ابهامات پر شمار واگذاری
در نهایت اینکه موافقت با واگذاری این مجموعههای کلان ورزشی از سوی هیات واگذاری تنها به چند سطر خلاصه شده و هیچ توضیحی در خصوص نحوه واگذاریها ارائه نشده است؛ مسالهای که باید نسبت به آن چاره اندیشی میشد و با شفافسازی و پاسخگویی به پرسشها و ابهامات پر تعداد کارشناسان و اهالی رسانه همراه میشد، موضوعی که به نظر میرسد در مورد آن غفلت شده و باید هرچه سریعتر مشخص شود چه در سر مسئولان متولی امر می گذرد.
انتهای پیام