در شرایطی که کشور با مشکلات متعددی دست‌ و پنجه نرم می‌کند، تعطیلی یکباره و گسترده بخش بزرگی از کشور در ابتدای هفته، بدون توضیحی روشن و قانع‌ کننده، نه تنها سوالات زیادی را به وجود آورده، بلکه باعث افزایش نگرانی‌ های عمومی نیز شده است. اگرچه در ظاهر دلایلی نظیر آلودگی هوا، ناترازی انرژی یا ضرورت کاهش مصرف منابع مطرح می‌شوند، اما این تعطیلی‌ ها که به نظر می‌رسد به یک رویه تکراری تبدیل شده‌ اند، نشانه‌ ای از ضعف در مدیریت کلان و برنامه‌ ریزی پایدار است. بسیاری بر این باورند که این وضعیت علائم آشکار یک بحران یا حتی ورشکستگی سیستماتیک است.

سؤال اصلی اینجاست که این تعطیلی‌های گسترده چه تاثیری در بهبود شرایط دارد؟ آیا هفته‌ های گذشته که مشابه چنین تصمیماتی اتخاذ شد، معجزه‌ ای رخ داد یا مشکلی حل شد؟ شواهد نشان می‌دهد که نه تنها تغییری در وضعیت کلان کشور ایجاد نشده، بلکه آثار منفی این تعطیلی‌ ها بیش از مزایای آن بوده است. از یک سو، تعطیلی فعالیت‌ های اقتصادی، اداری و آموزشی به کاهش شدید بهره‌ وری، ضربه به کسب‌ و کار ها و کاهش اعتماد عمومی منجر شده است. از سوی دیگر، این تصمیم‌ ها تنها نقش مسکنی موقت را بازی می‌کنند که مشکلات زیرساختی و ساختاری کشور را به تعویق می‌اندازند، نه اینکه آنها را حل کنند.

پیش بینی وضعیت هوای کشور