فرارو-اختلال های تجزیه ای، با آشفتگی و عدم پیوستگی در هوشیاری، حافظه، هویت، هیجان، درک محیط، کنترل حرکت و رفتار مشخص می شود.

به گزارش فرارو، آشفتگی در اختلال تجزیه ای، ناگهانی یا تدریجی، گذرا یا مزمن بوده، و در هر گروه سنی از کودکان تا بزرگسالان ظاهر می شود.

هویت تجزیه ای (شخصیت چند گانه)

ویژگی اصلی این اختلال که می تواند در هر سنی بروز کند، وجود دو یا چند شخصیت مجزا در یک فرد، که به طور متناوب کنترل رفتار وی را در دست می گیرند، است.در این اختلال که شدیترین و مزمن ترین شکل اختلال تجزیه ای می باشد، معمولا یک هویت اصلی وجود دارد که نام ثابت فرد را با خود دارد، و غیرفعال، وابسته، گناه آلود و افسرده است. هویت های متناوب بیشتر نام ها و ویژگی های متفاوتی دارند که مغایر با هویت اصلی هستند. جا به جایی هویت ها اغلب در اثر فشار روانی _ اجتماعی ایجاد می شوند. زمان لازم برای تغییر از یک هویت به هویتی دیگر معمولا چند ثانیه، و دامنه هویت ها از دو تا بیش از صد هویت متفاوت است.

ناتوانی برای یادآوری اطلاعات شخصی مهم وجود دارد و میزان آن به علت گستردگی بر حسب فراموشی عادی توجیه نشده و ناشی از اثرات فیزیولوژیک مستقیم مواد یا بیماری جسمانی نیست. در کودکان، نشانه ها به هم بازی خیالی یا سایر بازی های خیالی قابل انتساب نیست.

فراموشی تجزیه ای

ویژگی اصلی این اختلال که می تواند در هر سنی بروز کند، ناتوانی برای به یاد آوردن اطلاعات شخصی مهم، معمولا به علت ماهیت آسیب یا فشار است.این اختلال بیشتر به صورت یک وقفه یا مجموعه ای از وقفه ها در یاد آوری جنبه های از تاریخچه زندگی فرد ظاهر می شود. چند نوع اختلال حافظه در فراموشی تجزیه ای دیده شده اند که عبارتند از:

- فراموشی موضعی / اشکال در به یاد آوردن حوادث یک دوره محدود زمانی
- فراموشی انتخابی / شخص فقط قادر به یاد آوری قسمتی از یک رویداد است که در محدوده زمانی معین اتفاق افتاده است
- فراموشی فراگیر / ناتوانی در یاد آوری کل زندگی فرد
- فراموشی پیوسته / از یاد بردن هر رویداد جدید به محض وقوع
- فراموشی نظام یافته/ فراموش کردن بخش های معینی از اطلاعات، مانند همه خاطرات مرتبط با خانواده یا یک شخص معین

این اختلال می تواند در هر سنی بروز کند و به دلیل گستردگی نمی توان این اختلال را با فراموش کردن عادی توجیه کرد.این اختلال مربوط به اثرات فیزیولوژیک مستقیم ناشی از مصرف مواد یا بیماری های عصبی یا سایر بیماری های جسمانی نیست و در نهایت منجر به پریشانی یا اختلال عمده بالینی در کارکردهای اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه ها می شوند.

مسخ شخصیت (گسست از خود، گسست از واقعیت)

ویژگی اصلی این اختلال که متوسط سن شروع آن 16 سالگی است، دوره های پایدار یا مکرر احساس جدایی از خود، جدایی از واقعیت یا هردو می باشد.

جدایی از خود (گسست از خویشتن) به معنی، احساس غیر واقعی بودن، از خود جدا بودن یا از بیرون نظاره گر افکار، احساسات، حواس، بدن یا اعمال خود بودن است.

جدایی از واقعیت (گسست از واقعیت) به معنی، احساس درک غیر واقعی بودن جهان خارج، یا جدا شدن از جهان است.

فرد مبتلا به این اختلال ممکن است احساس کند که در رویا یا یک فیلم زندگی می کند و خود مشاهده گر خارجی فرآیندهای روانی خویش، بدن یا بخش های از بدن خود است، انواع گوناگونی از بی حسی، فقدان واکنش عاطفی، احساس فقدان کنترل بر اعمال خود ظاهر شده، ولی واقعیت سنجی حفظ می شود و فرد بیمار می داند که این فقط یک احساس است.

مسخ شخصیت یک تجربه شایع است، و این تشخیص باید تنها در صورتی مطرح شود که شدت نشانه ها به اندازه ای است که منجر به پریشانی یا اختلال بارز در کارکرد فرد شده و ناشی از اثرات فیزیولوژیک مستقیم مواد یا بیماری جسمانی نباشد. دوره های این اختلال ممکن است از چند ثانیه تا چند سال متغیر باشد.