به گزارش رکنا، یکی از پیشنهادات ناسا این است که بدن فضانورد فوت‌شده را در کیسه‌ای بگذارند و سپس آن را به بازوی رباتیکی که بیرون فضاپیما قرار دارد، وصل کنند. در فضا، جسد یخ می‌زند. سپس بازوی رباتیک کیسه را به مدت ۱۵ دقیقه تکان می‌دهد تا جسد به تکه‌های کوچکی تبدیل شود.
آب داخل کیسه ازطریق دریچه‌ای بخار می‌شود و در پایان حدود ۲۵ کیلوگرم از بقایای بدن باقی می‌ماند که باید به زمین بازگردانده شوند.
اگر در روز ماه بمیرید و لباس فضانوردی بر تن داشته باشید، باکتری‌های داخل بدن، مثل همان اتفاقی که روی زمین می‌افتد، روند عادی تجزیه‌ی بدن را آغاز می‌کنند. اما این فرآیند چندان دوام نمی‌آورد یا آنچنان موثر نخواهد بود؛ زیرا آب موجود در جسد به سرعت در محیط خلاء نزدیک ماه بخار می‌شود.
وقتی شب طولانی ماه شروع می‌شود (که ۱۴ روز زمینی طول می‌کشد)، جسد یخ می‌زند و فعالیت باکتری‌های تجزیه‌کننده به‌کلی متوقف می‌شود. در آن هنگام، چون دیگر هیچ باکتری‌ای برای تجزیه‌ی جسد وجود ندارد، بافت‌های نرم بدن سالم می‌مانند و تبدیل به «مومیایی ماه» می‌شود.
