به گزارش خبرآنلاین روزنامه شرق نوشت: روشی که تا حال در این طرح به کار گرفته شده، همان روش شکست‌خورده‌ای است که در تمام سال‌های گذشته بودجه و نیروی انسانی و زمان را از بین برده و نتیجه‌ای جز ضرر به بار نیاورده است.
در این طرح که مسئولیت آن به آقای معاون اول داده شده است، نهایت پنهان‌کاری صورت می‌گیرد.
گفته شده طرح انتقال پایتخت به این دلیل در دستور کار قرار گرفته است که تهران به دلایل زیست‌محیطی و کمبودهای مختلف دیگر قادر به ایفای نقش مرکزیت کشور نیست. این بهانه سرپوشی است بر بی‌کفایتی‌های مستمر و عمیقی که در مدیریت تهران در ۳۵ سال گذشته رخ داد و چه دولت‌ها و چه شهرداری با از بین بردن تمام ضوابط و اصول و قوانین شهرسازی و شهرداری تهران را به این روز انداختند.
اصرار بر روش‌های غلط همان نتایج غلط را هم تکرار می‌کند؛ فرار از مسئولیت، فرار از شناخت علمی و دقیق مشکلات، بی‌اعتنایی به نظرات کارشناسان مستقل و نهادهای مدنی و سازمان‌های حرفه‌ای، پنهان‌کاری گسترده، عدم درک توانایی‌ها و نقایص دولت و... . این طرح موهوم، به فرض که قرار به انجامش باشد، بدون شک بزرگ‌ترین، گران‌ترین، پیچیده‌ترین و دشوارترین طرح عمرانی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که در یک قرن اخیر در ایران مطرح یا اجرا شده است.
فهرست پروژه‌های نیمه‌تمام دولتی را به شما ارائه کنند. در سال ۹۸ یک مقام مسئول اعلام کرد ۸۱ هزار پروژه استانی نیمه‌تمام و سه هزار پروژه ملی نیمه‌تمام در کشور وجود دارد که برای اتمام آنها ۵۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه لازم است. حسابش را بکنید، با افزایش قیمت‌ها در سال ۱۴۰۳ اتمام این پروژه‌ها چقدر بودجه می‌خواهد.
گزارش آزادراه تهران-شمال را بخواهید. این جاده ۱۲۵کیلومتری بعد از ۲۸ سال هنوز به پایان نرسیده است.
این چند نمونه کوچک جذاب فاجعه‌بار در مورد طول دوره چند پروژه را هم ببینیم بد نیست:
احداث فرودگاه بین‌المللی سقز، ۲۷ سال
راه‌اندازی خط آهن همدان-سنندج، ۱۸ سال
راه‌اندازی مجتمع پتروشیمی گچساران، ۱۷ سال
آبرسانی به میانه از طریق سد گرمی‌چای، ۲۰ سال
بیمارستان امام خمینی شهریار، ۳۴ سال.
۲۳۳۰۲
