به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از دادخواست مردم ایران برای مطالبه اموال غارت شده توسط خاندان منحوس پهلوی و دولت تروریست آمریکا صبح امروز ٢۶ دی ماه ١۴٠٣ با حضور جمعی از وکلا و حقوقدانان برگزار شد.
در این مراسم چهره‌هایی همچون سهرابعلی شمخانی معاون حقوقی و پارلمانی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حسن عبدلیان‌پور رئیس مرکز وکلا قوه قضائیه، خسرو معتضد کارشناس تاریخ، بیژن پیروز عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شاهین شاهی اقدم حقوق‌دادن و وکیل پایه یک دادگستری و تعدادی از وکلای کانون حضور داشتند.
حسن عبدلیان پور رئیس مرکز وکلا قوه قضائیه نیز در این برنامه گفت: میلاد با سعادت حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام را تبریک عرض می‌کنم و تشکر می‌کنم از حضور همه عزیزان و کمال تشکر را دارم.
وی ادامه داد: ما حقوقدانان احیا و گسترش حقوق عامه را وظیفه شرعی خود می‌دانیم. یکی از مصادیق آن کاری است که عزیزان امروز انجام می‌دهند.
عبدلیان پور گفت: حقوق عامه، مصادیق گوناگونی دارد و یکی از مصادیق آن، کاری است که امروز انجام می‌شود. به هر حال اموالی از مردم ایران به غارت رفته، چندین و چندسال سرمایه گذاری شده و افزایش سرمایه داده شده است. در این بین حق ملت تضییع شده است. چرا تا به الان نسبت به این امر غفلت کرده‌ایم؟ عموم مردم ایران این مطالبه را دارند که این حق را برگردانند. این مطالبه تکلیف شرعی ما است.
وی افزود: وکلای عزیز ما به طور معاضدتی و تبرایی این کار را انجام می‌دهند و در این پرونده عمومی مطالبه‌گر هستند. ما باید بتوانیم شرایطی را ایجاد کنیم که علیه دولت آمریکا اعاده دادرسی کنیم. ما تا به الان تعلل کرده‌ایم و مطالبات به حقمان را تا به حال انجام نداده‌ایم.
جزئیات دادخواست شکایت از خاندان پهلوی و دولت آمریکا
در ادامه متن دادخواست قرائت شد، بخشی از متن دادخواست به شرح زیر است:
حکومت پهلوی از زمان شکل‌گیری و استقرار آن توسط استعمارگر پیر انگلستان در ایران، در قامت دو حاکم مستبدی، چون رضا خان کودتاچی و فرزند خلف او، محمدرضا، منشأ غارت و چپاول اموال و دارایی‌های ملت و کشور ایران بوده‌اند. فسادهای مالی و چپاول اموال و دارایی‌های ملت ایران توسط دربار پهلوی بر هیچ کس پوشیده نیست و در این راستا علاوه بر اعتراف درباریان و مورّخان، اسناد متقنی نیز وجود دارد.
غارت اموال توسط رضا شاه پهلوی
با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ که با حمایت مزدوران بیگانه و طراحی و اجرای روباه پیر انگلستان، رخ داد، رضاخان میرپنج قزاق که از تیمارگری اسب‌های سفارت هلند آغاز کرده بود، در صحنه سیاست ایران به چهره‌ای مستبد تبدیل گردید. علاقه به مُلک و مُلک‌داری و ثروت مهم‌ترین آزمندی رضاخان قزاق به سلطنت رسیده بود. ارتشبد حسین فردوست در خاطرات خود در این باره گفته است: «رضاخان در طول سلطنتش تمام املاک مرغوب شمال را با زور سرنیزه به‌نام خود کرد. پس‌از سقوط او تا مدت‌ها روزنامه‌ها و مجلات کشور پر بود از نمونه‌هایی از غصب اموال مردم توسط رضاخان. در سال ۱۳۱۹ صورت حساب عایدی خالص سالانه املاک رضا خان پهلوی ۶۲ میلیون تومان بود» که بر حسب میزان درآمد و بودجه آن روز کشور، صدها هزار میلیارد تومان به نرخ امروزی است. در برخی گزارش‌ها از ۶۰۰ میلیون مارک ذخیره ارزی رضاشاه در کشورهای اروپایی سخن به میان آمده‌است. گزارش روزنامه‌های اروپایی، پس از مسافرت سال ۱۳۲۷ محمد رضا شاه به بریتانیا و اشاره به اندوخته‌های ارزی رضاشاه در بانک‌های انگلیس و سوئیس نشان می‌دهد که این سفر با هدف آزاد سازی اندوخته‌های ارزی رضا شاه صورت گرفته است.
با حرص و ولعی که رضاخان به تصاحب زمین‌های مرغوب در اقصی نقاط ایران داشت، زمین‌های مرغوب را به زور از مردم غصب و اسناد آن به‌نام رضاشاه ثبت محضری می‌شد. این زمین‌های عصب شده، فقط در مناطق سر سبز شمالی نبود؛ حتی در قصبات تهران هم املاکی به‌نام وی سند خورده بود. اینکه رضاخان میرپنج در اوایل مشهور شدنش، با قرض کردن از دیگران توانست خانه‌ای در تهران بخرد، چگونه توانست در کمتر از ۱۵ سال به ثروتمندترین پادشاه آسیا و مالک مرغوب‌ترین اراضی ایران تبدیل شود؟! روایتی عجیب و غریب دارد. ماروین زونیس می‌نویسد: «در زمان خلع رضاخان، بیشتر از ۲۰۰۰ دهکده به‌دست شاه جدید افتاد. با استفاده از معیاری برابر با ۸/ ۴ نفر در هر خانواده، حدود ۲۳۵۸۰۰ نفر رعیت، مستقیمآ در خدمت اعلی‌حضرت فئودال بزرگ بودند». در این مقطع مالکیت املاک بر اساس قانون جدید ثبت املاک در دفاتر ثبت می‌شد و قباله داشت. وقتی رضا شاه کشور را ترک می‌کرد، مالک حدود ۱۰ درصد زمین‌های کشاورزی ایران بود؛ اما، چون این املاک از مرغوب‌ترین زمین‌ها بودند، ارزش و درآمد سالانه آنها بیشتر از ده درصد مجموع اراضی کشاورزی کشور بود.
غارت اموال توسط محمد رضا شاه پهلوی و نزدیکان
رضاشاه در آستانه خروج از کشور، در شهریور سال ۱۳۲۰ طی سندی واحد، تمام مایملک خود را به فرزند و جانشینش محمد رضا منتقل کرد. محمد رضا پهلوی برای جلوگیری از افزایش اعتراضات نسبت به اموال و املاک غصبی رضاخانی به توصیه محمد علی فروغی، ابتدا این املاک را به دولت واگذار کرد. اما بعد از هشت سال با تصویب لایحه‌ای مستغلات رضاخانی دوباره به فرزند او بازگردانده شد. در طی حکومت پهلوی دوم بتدریج سازمان‌هایی جهت اداره این املاک تأسیس شد؛ نظیر اداره املاک و مستغلات پهلوی، بنیاد پهلوی و موقوفات پهلوی که اداره همه آنها تحت سرپرستی اسدالله علم بود و از این طریق بود که علم نیزتوانست صاحب میلیون‌ها تومان ثروت بادآورده شود.
آخرین سازمان مالی که محمد رضاشاه در اوایل دهه ۱۳۴۰ تأسیس کرد، بنیاد موقوفات خاندان پهلوی بود. در دهه چهل هجری شمسی، زمزمه اصلاحات ارضی توسط حکومت پهلوی آغاز شد. در مراسم‌های رسمی اسناد املاک به روستاییان داده می‌شد. اما املاک مرغوب بنیاد پهلوی هیچگاه بین کشاورزان تقسیم نشد!
در برخی روستاها زمین‌ها به خواهران و برادران شاه داده شد. عبدالرضا پهلوی اراضی وسیعی حدود ۳۷۰۰ هکتار زمین‌های دشت ناز در ۲۰ کیلومتری شمال شرق ساری و به فاصله‌ی ۱۸ کیلومتری دریا میان گنبد و کلاله را به زور از مردم گرفت. غلامرضا، برادر دیگر شاه، از روستای ارزو تا به «بلورد» سیرجان را تصاحب و منطقه وسیعی در آذربایجان شرقی از اموال مردم غصب و شکارگاه سلطنتی اعلام و ساکنان روستاهای آن مناطق، بیش از ۱۰ هزار نفر، کوچانده شدند.
همچنین خاندان پهلوی در قالب فساد مالی حاکم بر دربار، اموال و دارایی‌های هنگفتی را غارت نمودند. رژیم پهلوی به فساد، رشوه‌خواری شهرت داشت. بنابر خوش بینانه‌ترین برآوردها، در فاصله سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ مقام‌های دولتی حداقل یک میلیارد دلار کمیسیون گرفته‌اند. آقای حسین فردوست (رئیس دفتر ویژه اطلاعات و بازرسی پهلوی) می‌گوید: "فساد مالی در نظام سلطنتی این قدر زیاد بود که ما دیدیم، اگر به همه آنها بخواهیم رسیدگی کنیم، ده هزار کارمند لازم داریم. گفتیم پس فقط به رقم‌های بالای صد میلیون تومان رسیدگی کنیم و با این وجود، از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ تنها در بازرسی (قسمت تحقیق آن) ۳۷۵۰ پرونده سو استفاده کلان بالای یکصد میلیون تومان تشکیل شد. همه پرونده‌ها طبق دستور شفاهی نخست‌وزیر به وزیر دادگستری بایگانی می‌شد، شاه هم اهمیتی نمی‌داد". قابل ذکر است، یکصد میلیون سال ۱۳۵۷ حداقل معادل یک هزار میلیارد تومان به ارزش امروز است، بدین صورت ۳۷۵۰ پرونده سوءاستفاده بالای یک هزار ملیارد تومان فساد خاندان و حکومت پهلوی بایگانی می‌شود. علاوه بر سرقت درآمدها توسط محمد رضا و خاندان و وابستگان پهلوی، بخش عمده درآمدهای نفتی ایران صرف خوشگذرانی‌های خاندان پهلوی می‌شد. تنها یک نمونه آن برگزاری مراسم جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در پاییز ۱۳۵۰ با حضور مقامات ۶۹ کشور دنیاست و در اسناد تاریخی آمده است که برای برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی حدود ۶۵۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار هزینه می‌شد.
شاه و اعوان و انصارش طی سال‌های حکومت پهلوی، مبالغ هنگفتی را بابت خرید خانه و ویلا در کشورهای مختلف از جمله سوئیس، ایتالیا، انگلیس و آمریکا هزینه کردند که یکی از معروف‌ترین آنها کاخ گل رز در سوئیس با ارزش ۱۰ میلیون فرانک بود.
علاوه‌بر قصرها و باغ‌هایی که مستقیماً به نام محمدرضا پهلوی و خاندان وی درآمده بود، در خارج از کشور نیز شاه از پول ملت، املاک بسیاری خریداری کرد که می‌توان به گران‌ترین خانه و پارک در حومه لندن، قصر و باغ‌های «استیل مانس» که ملکه الیزابت دوم در آنجا متولد شد، اشاره کرد.
همچنین گران‌ترین باغ و ساختمان در ناپل (ایتالیا) متعلق به او بود. شاه در کاپری یک باغ بزرگ و ویلایی مجلل و همچنین قصر بزرگی هم در سنت‌موریتس داشت که زمستان‌ها را در آنجا می‌گذراند به نحوی که سنت‌موریتس سوئیس در بین دیپلمات‌های خارجی به «پایتخت زمستانی ایران» معروف بود!
محمدرضا در سال ۱۳۵۰ یک جزیره در اسپانیا به مبلغ ۷۰۰ میلیون دلار خریداری کرد و طبق نوشته روزنامه «دیلی‌اکسپرس» چاپ لندن مورخ ۲۸ مارس ۱۹۷۸ یک ملک بزرگ هم در منطقه کوه‌های راکی آمریکا به قیمت یک میلیون پوند خریده بود. میزان ثروت و دارایی‌های شاه در خارج از کشور به حدی بود که، خواهر وی اشرف، تنها در یک شب ایام نوروز سال ۵۳ در یک قمارخانه در شهر کن ۱۵ میلیون فرانک باخت! این در حالی بود که یکی از خانه‌های اشرف، قصری مجلل در شماره ۲۹ خیابان «بیکمن» نیویورک بود با ارزشی معادل ۴۹ میلیون دلار که یکی از گران‌ترین خانه‌ها در قدیمی‌ترین محله‌های منهتن به شمار می‌رفت.
غارت در پوشش بنیاد پهلوی
اموالی که خاندان پهلوی چه پهلوی‌های پدر و پسر و چه خواهران و برادران و فامیل از بیت المال ملت غارت کردند و مستغلات و دارایی‌های آنها فهرستی بسیار طولانی است. شاه در سال ۱۳۳۷ شمسی «بنیاد پهلوی» را تأسیس کرد (ساختمان بنیاد پهلوی در آونو پنجم در خیابان پنجاه ودوم نیویورک قرار دارد که ارزش دفتری آن در سال ۱۳۵۴، ۵/۱۴ میلیون دلار بوده است) و بخشی از مایملک خود اعم از میهمانخانه ها، سهام کارخانه‌ها، شرکت‌ها و بانک‌ها را در اختیار این بنیاد قرار داد. این بنیاد جایگزین «سازمان املاک و مستغلات پهلوی» شد و در مهر ۱۳۴۰، شاه برای سرپوش گذاشتن بر اموال نامشروع خود، فرمان وقف دارایی بنیاد پهلوی به امور خیریه را صادر کرد، در صورتی که اکثر اعضای هیئت امنای آن خود شاه و دربار بودند. علاوه بر اینها، مبالغ هنگفتی از درآمد نفت به صورت اعتبارات بانکی در اختیار بنیاد پهلوی قرار می‌گرفت. در این حالت خاندان پهلوی نه تنها اموال قبلی خود (اموال باقیمانده از رضاخان) را از دست نداد، بلکه برداشت از درآمدهای نفتی و… هم به آن اضافه شد.
خانواده پهلوی علاوه بر چپاول هدایا و وام‌های بین المللی که برای این بنیاد گرفته می‌شد، با داشتن ۲۰۷ مؤسسه اقتصادی از قبیل شرکت‌های ساختمانی، معدنی، کشاورزی، بیمه، بانک و هتل‌ها و کازینوها (قمارخانه‌ها) و کاباره‌ها و مراکز فساد، عملاً مخل سلامت سیستم اقتصادی کشور شدند. بانک‌ها، شرکت‌های سرمایه گذاری، بیمه‌ها، هتل‌ها و تعدادی از مجموعه‌های توریستی- تفریحی، کارخانجات و شرکت‌های تولیدی در اقصی نقاط کشور و خارج از مرزهای ایران، از جمله این دارایی‌ها بود.
تنها در یک مورد می‌توان اشاره به سهام شاه در پروژه‌های بین المللی کرد؛ این بخش از درآمدها آنقدر زیاد بود که برخی منابع خبری از دقیقه‌ای ۶ هزار دلار و سالانه بالغ بر ۳ میلیارد دلار، سود خالص از محل سرمایه گذاری‌های شاه در نقاط مختلف دنیا می‌دادند.
