به گزارش رکنا، URL که مخفف عبارت Uniform Resource Locator به معنای «نشانی یکنواخت منبع» است، آدرسی است که برای دسترسی به منابع مختلف در اینترنت مانند صفحات وب، تصاویر، ویدئوها، فایل‌ها و غیره استفاده می‌شود. هر URL یک نشانی منحصربه‌فرد است که موقعیت دقیق یک منبع را روی یک سرور مشخص می‌کند.
| بخش | توضیح | مثال |
|---|---|---|
| پروتکل | مشخص می‌کند چگونه مرورگر باید به سرور متصل شود. |
https, http, ftp
|
| زیر دامنه | بخشی از دامنه اصلی است که معمولاً برای زیرمجموعه‌های وب‌سایت استفاده می‌شود. |
www, blog.example.com
|
| دامنه | نام وب‌سایت که شامل نام و پسوند دامنه است. | example.com |
| پورت | عددی که مشخص می‌کند از کدام درگاه ارتباطی سرور استفاده شود. این عدد اغلب پنهان است. |
:443, :80
|
| مسیر (Path) | نشان‌دهنده مسیر دقیق فایل یا صفحه درخواست‌شده در سرور است. |
/products, /about-us
|
| کوئری (Query) | اطلاعات اضافه‌ای که معمولاً برای مشخص کردن جزئیات درخواست استفاده می‌شود. | ?id=123&name=example |
| قطعه (Fragment) | بخشی از صفحه وب که بعد از بارگذاری مشخص می‌شود. |
#section1, #details
|
یک URL (Uniform Resource Locator) به چند بخش تقسیم می‌شود که هر بخش نقش خاصی در تعیین مکان و نحوه دسترسی به یک منبع در اینترنت ایفا می‌کند. ساختار URL به شرح زیر است:
ruby
Copy
Edit
پروتکل://زیر دامنه.دامنه:پورت/مسیر?کوئری#قطعه
1. پروتکل (Protocol):
پروتکل نشان می‌دهد که مرورگر چگونه باید به سرور متصل شود. پروتکل‌ها مختلف هستند که رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:
http: پروتکل استاندارد وب.
https: نسخه امن پروتکل HTTP، که برای محافظت از اطلاعات استفاده می‌شود.
ftp: برای انتقال فایل.
مثال: https://
2. زیر دامنه (Subdomain):
زیر دامنه بخشی از دامنه است که ممکن است برای تفکیک بخش‌های مختلف یک وب‌سایت استفاده شود. برخی از وب‌سایت‌ها برای بخش‌های مختلف خود از زیر دامنه‌ها استفاده می‌کنند، مانند www یا blog.
مثال: www در https://www.example.com
3. دامنه (Domain):
دامنه نام اصلی وب‌سایت است. این بخش شامل دو قسمت است:
نام دامنه: قسمتی که معمولاً نام برند یا وب‌سایت است.
پسوند دامنه: پسوند یا TLD (Top-Level Domain) مانند .com, .org, .net و غیره.
مثال: example.com
4. پورت (Port):
پورت مشخص می‌کند که کدام درگاه باید برای برقراری ارتباط با سرور استفاده شود. این بخش در URL معمولاً دیده نمی‌شود زیرا پورت‌های پیش‌فرض برای HTTP و HTTPS (به ترتیب 80 و 443) به طور خودکار استفاده می‌شوند.
مثال: :443 برای HTTPS
5. مسیر (Path):
مسیر نشان‌دهنده مکان دقیق فایل یا صفحه‌ای است که در سرور ذخیره شده است. مسیر معمولاً از / برای جدا کردن دایرکتوری‌ها استفاده می‌کند.
مثال: /products/category
6. کوئری (Query):
بخش کوئری اطلاعات اضافی را برای درخواست مشخص می‌کند. کوئری بعد از علامت ? شروع می‌شود و پارامترها با & از هم جدا می‌شوند.
مثال: ?id=123&sort=asc
7. قطعه (Fragment):
قطعه به یک بخش خاص از صفحه اشاره می‌کند که معمولاً پس از بارگذاری کامل صفحه مرورگر به آن بخش اسکرول می‌کند. این بخش با علامت # شروع می‌شود.
مثال: #reviews
یک URL می‌تواند تمام این بخش‌ها را داشته باشد یا ممکن است بعضی از بخش‌ها حذف شوند. در اینجا یک نمونه کامل از یک URL است:
bash
Copy
Edit
https://www.example.com:443/products?id=123&sort=asc#reviews
پروتکل: https
زیر دامنه: www
دامنه: example.com
پورت: :443
مسیر: /products
کوئری: ?id=123&sort=asc
قطعه: #reviews
این URL برای دسترسی به صفحه‌ای خاص از یک وب‌سایت است که اطلاعات مربوط به یک محصول خاص را با پارامترهایی برای فیلتر کردن نتایج (مثل شناسه محصول و ترتیب مرتب‌سازی) و همچنین نمایش بخش نظرات دارد.
bash
Copy
Edit
https://blog.example.com:443/products/category?id=567&sort=asc#reviews
اجزای این URL
| بخش | جزئیات | مقدار در نمونه |
|---|---|---|
| پروتکل | روش اتصال (امن و رمزنگاری‌شده) | https |
| زیر دامنه | زیرمجموعه وب‌سایت | blog |
| دامنه | نام اصلی وب‌سایت | example.com |
| پورت | شماره درگاه (برای HTTPS پورت 443 استفاده می‌شود) | :443 |
| مسیر | محل دقیق فایل یا صفحه درخواست‌شده در وب‌سایت | /products/category |
| کوئری | اطلاعات اضافی برای درخواست (پارامترها) | ?id=567&sort=asc |
| قطعه | بخش خاصی از صفحه وب که باید نمایش داده شود | #reviews |
URL مانند یک آدرس پستی عمل می‌کند که مرورگر را به مقصد مشخصی در اینترنت هدایت می‌کند. وقتی یک URL را وارد می‌کنید یا روی آن کلیک می‌کنید، فرایند زیر برای دسترسی به منبع اتفاق می‌افتد:
1. خواندن URL توسط مرورگر
مرورگر URL را به اجزای مختلفی مثل پروتکل، دامنه، مسیر و سایر بخش‌ها تقسیم می‌کند.
2. تعیین پروتکل
پروتکل (مانند https یا http) مشخص می‌کند که مرورگر چگونه باید با سرور ارتباط برقرار کند.
اگر https باشد، اتصال ایمن و رمزنگاری‌شده برقرار می‌شود.
3. ترجمه دامنه به آدرس IP
دامنه (مانند example.com) توسط سیستم DNS (Domain Name System) به آدرس IP سروری که منبع در آن قرار دارد، تبدیل می‌شود.
مثال: example.com به آدرس IP مثل 192.168.1.1 ترجمه می‌شود.
4. برقراری اتصال با سرور
مرورگر با استفاده از پروتکل تعیین‌شده (مثلاً HTTPS) به سرور مشخص‌شده در آدرس IP متصل می‌شود.
5. ارسال درخواست (Request)
مرورگر یک درخواست (Request) برای منبع مشخص‌شده در URL به سرور ارسال می‌کند.
مثال: درخواست صفحه‌ای با مسیر /products?id=123.
6. پردازش درخواست در سرور
سرور درخواست را دریافت کرده و منبع موردنظر (مثل صفحه وب، تصویر یا فایل) را پردازش می‌کند.
اگر صفحه پیدا شود، سرور کد وضعیت 200 (موفقیت‌آمیز) را برمی‌گرداند.
اگر صفحه پیدا نشود، کد 404 (صفحه موجود نیست) ارسال می‌شود.
7. دریافت پاسخ (Response)
مرورگر پاسخی را که شامل داده‌های منبع (مانند فایل HTML یا JSON) است، از سرور دریافت می‌کند.
8. نمایش منبع در مرورگر
مرورگر پاسخ سرور را پردازش کرده و محتوای آن را (مثل یک صفحه وب یا تصویر) به کاربر نمایش می‌دهد.
مثال فرایند:
URL:
bash
Copy
Edit
https://www.example.com/products?id=123#details
پروتکل: https → مرورگر اتصال امن برقرار می‌کند.
دامنه: example.com → توسط DNS به آدرس IP سرور ترجمه می‌شود.
مسیر: /products → سرور صفحه محصولات را پیدا می‌کند.
کوئری: ?id=123 → مشخص می‌کند محصول با شناسه 123 درخواست شده است.
قطعه: #details → مرورگر مستقیماً به بخش "جزئیات" صفحه می‌رود.
