ملانیا ترامپ در مراسمی که می‌توانست با چشمانش نقل مجلس عکاسان و خبرنگاران باشد، کلاهی لبه دار انتخاب کرد که چشم‌هایش پوشیده و دسترسی به صورتش کمرنگ بود. اما دلیل این انتخاب در استایل چیست و چه تعریفی دارد؟
به گزارش راهنماتو، در عصری که لباس و استایل تبدیل به گامی برای بیانگری شده است، بانوی اول جدید آمریکا، ملانیا ترامپ، تصمیم گرفته است کلاه لبه داری مشکی با طراحی اریک جاویتس، طراح کلاه نیویورکی، بر سر بگذارد.
اگرچه پوشیدن کلاه در مراسم تحلیف روئسای جمهور یا دیگر مراسمات امری نامرسوم نیست، اما انتخاب این کلاه لبه دار می‌تواند حامل معانی متفاوتی باشد. در این میان انتخاب کتی کاملا مشکی یا چنین کلاهی آن هم در مراسمی که خانواده رئیس‌جمهور به‌عنوان چهره جدید ملت به نمایش گذاشته می‌شوند توجه‌ها را بیش از پیش جلب می‌کند. بنابراین از لحظه‌ای که دوربین‌ها او را شکار کردند، کلاه ملانیا به موضوع داغ شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد. این انتخاب تا جایی پیش رفته است که بسیاری از افراد کلاه ملانیا ترامپ را با کلاه زورو شبیه دانسته اند.
در این مطلب از راهنمای شیک بودن ضمن بررسی استایل ملانیا ترامپ در مراسم تحلیف دونالد ترامپ، به بررسی این موضوع می‌پردازیم که دلیل این انتخاب چه می‌تواند باشد؟
ملانیا ترامپ در این مراسم با کلاه پشمی مدل بوتر، طراحی شده توسط اریک جاویتس، و کت و دامنی از جنس ابریشم پشمی سورمه‌ای به طراحی آدام لیپس حضور یافت. کلاه با لبه‌های گسترده‌اش که تا حد زیادی چهره او را می‌پوشاند، نه‌تنها ظاهری مرموز بلکه حالتی از فاصله و قدرت را ایجاد کرد. لبه این کلاه، که مانع تماس مستقیم او با دیگران حتی در هنگام تلاش دونالد ترامپ برای بوسیدن او شد، به نوعی نماد جدایی فیزیکی و روانی تلقی شد.
در واقع جامعه آمریکا در مراسم تحلیف دونالد ترامپ با اتفاقی جدید روبه رو بود، منظور تغییر ریاست جمهوری است. این در حالی است که مد حالتی بیانگر دارد. همانطور که رولان بارت اشاره می‌کند: «مد یکی از انواع مهم رفتار جمعی است. در یک جامعه در حال تغییر، مردم ذائقه‌ها وتمایل‌های جدیدی راتجربه می‌کنند. مد فرصتی را برای ابراز آن تمایل‌ها و ذائقه‌ها فراهم می‌کند.»
این انتخاب‌ها در تضاد با پیام‌های قاطعانه و تهاجمی رئیس‌جمهور در همان روز بود که بر موضوعاتی چون سخت‌گیری در سیاست‌های مهاجرتی تأکید داشت. از طرفی، پیشینه مهاجرتی ملانیا، به عنوان اولین بانوی اول که خود حالا شهروند آمریکا است، به پیچیدگی این پیام‌ها افزود. کلاه، برخی را به یاد استایل گائوچوهای آمریکای جنوبی انداخت و تفسیرهایی از حمایت ضمنی او از مهاجران به میان آورد.
طراحی نظام‌گرایانه لباس ملانیا، که شامل کت دولایه با دکمه‌های طلایی، بلوز عاجی و دامن مدادی بود، بازتابی از روند تحولی استایل او در سال‌های اخیر محسوب می‌شود. این تغییر از لباس‌های کلاسیک‌تر به سمت استایل‌هایی ساختارمندتر و نظامی‌تر، نشان‌دهنده بازتابی روانی از چالش‌های دوران بانوی اولی او است. همانطور که کیت بنت، خبرنگار سابق کاخ سفید، اشاره می‌کند، استایل او بیشتر به زره‌ای برای مقابله با انتقادها شبیه بود.
نیویورک تایمز نیز در مطلب خود در مورد کلاه ملانیا ترامپ نوشته است این ظاهر با تصویری محافظه‌کارانه که خانم ترامپ از زمان ورود همسرش به صحنه سیاسی پرورش داده است، همخوانی داشت. به‌ویژه با وعده یک ریاست‌جمهوری امپریالیستی که رئیس‌جمهور ترامپ ارائه کرده است.
ملانیا با انتخاب استایل دقیق و رسمی خود، عمداً فاصله‌ای بصری و روانی با دیگر بانوان حاضر در مراسم ایجاد کرد. جیل بایدن، بانوی اول پیشین، با کت بنفش نرم و بلوزی آزادتر که توسط رالف لورن طراحی شده بود، سبکی راحت‌تر و متواضع‌تر را به نمایش گذاشت. همچنین اوشا ونس، همسر معاون رئیس‌جمهور، با کت‌لباس صورتی از برند اسکار دلا رنتا و پریسیلا چن با استایلی دهه شصتی، سعی در تداعی هاله‌ای تاریخی و کلاسیک داشتند.
در مقابل، ملانیا با انتخاب رنگ‌های تیره و خطوط سخت لباس، نه‌تنها از دیگران متمایز شد، بلکه حالتی از اقتدار و پنهان‌کاری را به نمایش گذاشت. ونسا فریدمن، منتقد نیویورک تایمز در CNN، ظاهر او را بیشتر شبیه به یک سرپرست سلطنتی توصیف کرد تا بانوی اول آمریکایی.
انتخاب‌های ملانیا ترامپ در مراسم تحلیف، پیام‌های قابل توجهی برای صنعت مد داشت. اولاً، همکاری او با برندهای آمریکایی مانند آدام لیپس و اریک جاویتس، تأکیدی بر پشتیبانی از تولید داخلی بود. آدام لیپس در بیانیه‌ای به دست‌دوز بودن تمامی قطعات لباس او اشاره کرد و این موضوع را بازتابی از هنر و صنعت آمریکایی دانست.
ثانیاً، استایل ملانیا بار دیگر به صنعت مد نشان داد که چگونه می‌توان از لباس به عنوان ابزاری برای بیان هویت و قدرت استفاده کرد. لباس‌های او، همانند گذشته، در عین حال که بازتابی از مد لوکس بودند، مرزی از ناشناختگی و رازآلودگی را نیز حفظ کردند.
این ما را تا حد بسیار زیادی به یاد شخصیت ملانیا ترامپ می‌اندازد. این در حالی است که از زمان رشد صنعت مد تصاویر، اشاره‌ها، رفتار اجتماعی، و البسه همگی بار معنایی دارند، عناصری از قلمرو نمادین محسوب می‌شوند و تا حد زیادی تبدیل به زبان برای اندیشه یک فرد خواهند شد. بنابراین اگرچه ملانیا در تضاد با سیاست‌های دونالد ترامپ به صورت زبانی نکته‌ای مطرح نمی‌کند، اما لباس او تبدیل به نشانه‌ای می‌شود که رساننده معناست و نشانگر شخصیت اوست که رنگ و بویی از محافظه کاری دارد.
ملانیا ترامپ همچنین در مراسم شب تحلیف با لباسی سفید و مشکی از برند هروه پیر حضور یافت. طراحی زیگزاگی این لباس، که به گفته پیر از «خطوط ساده و دست‌نویس» الهام گرفته شده بود، بار دیگر ظرافت و پیچیدگی او را به نمایش گذاشت. این طراحی، بازتابی از تمایل او به حفظ تعادل میان ظرافت و بی‌پروایی بود.
ملانیا ترامپ با استایل خود در مراسم تحلیف نه تنها به جذابیت مد افزوده، بلکه با ایجاد لایه‌های چندگانه از نمادگرایی، به قدرت تاثیرگذاری لباس در روایت‌های سیاسی و اجتماعی اشاره کرده است. این ظاهر، نه‌تنها توجه طراحان و منتقدان مد را جلب کرد، بلکه به مخاطبان سیاسی و اجتماعی نیز پیامی قاطع درباره استقلال، اقتدار و رازآلودگی او ارائه داد.
ملانیا ترامپ همچنان به عنوان یکی از نمادهای ترکیب سیاست و مد در تاریخ معاصر باقی خواهد ماند. تصمیم‌های مدگرایانه او، نشان می‌دهند که لباس می‌تواند چیزی فراتر از زیبایی باشد و به ابزاری برای بیان هویت و قدرت تبدیل شود.
همانطور که رولان بارت در نظریه‌هایش به این مساله تاکید دارد، مد گویای یک نیاز در برقراری ارتباط با جمع است و از این رو، فرد و جمع را در قضاوت خود هوشیار و متعهد می‌سازد و مسئولیت فردی و گروهی را بارور می‌کند.
