یک باور عمومی وجود دارد که می‌گوید اگر غذایی روی زمین بیفتد و در مدت پنج ثانیه سریع برداشته شود، قابل خوردن است و خطری برای سلامتی ندارد. اما آیا واقعا علم نیز قانون ۵ ثانیه را تایید می‌کند؟
بررسی‌های علمی نشان می‌دهد که زمان تنها یکی از عوامل تاثیرگذار در این معادله است و سلامت غذایی که بر زمین افتاده، به عوامل دیگری هم بستگی دارد. در این مطلب به بررسی علمی قانون پنج ثانیه و خطرات احتمالی آن می‌پردازیم.
طبق گزارش علمی، محققان «دانشگاه استون» در بریتانیا سال 2014 از 495 نفر در مورد قانون پنج ثانیه نظرسنجی کرده‌اند. آنها متوجه شده‌اند که 87 درصد از شرکت‌کنندگان چنین قانونی را قبول دارند و غذای ریخته‌شده روی زمین را می‌خورند.
دکتر «پل داوسون»، دانشمند علوم غذایی «دانشگاه کلمسون» آمریکا نیز سال 2007 در تحقیقات خود گفته بود که جز در شرایطی که در یک محیط استریل زندگی کنید (که تقریباً غیرممکن است)، بدون شک غذای ریخته‌شده روی زمین دارای برخی میکروب‌ها خواهد بود. او همچنین احتمال وجود یک عامل بیماری زا در نقطه‌ای که غذا در آن افتاده است را بسیار کم می‌داند، اما توصیه می‌کند که بهتر است برای امنیت خود فرد این غذا دور ریخته شود.
مطالعه دیگری از سال 2016 که توسط محققان «دانشگاه راتگرز» انجام شده نیز نشان می‌دهد که زمان یک عامل مهم در میزان ورود باکتری به غذا است، اما رطوبت غذا و نوع سطحی که روی آن ریخته شده است برای ارزیابی میزان آلودگی آن اهمیت بیشتری دارد.
وزات صنایع اولیه نیوزیلند نیز می‌گوید که این قانون تخیلی است. در حالی که دانشمندان آن معتقد هستند که رطوبت و میزان چسبندگی غذای ریخته شده روی زمین بر تعداد میکروب‌هایی که به آن می‌چسبند تاثیر دارد، توصیه آنها این است که غذای ریخته شده روی زمین را دور بریزید.
داوسون همچنین می‌گوید که با شستن غذا ممکن است برخی از میکروب‌های آن از بین بروند، اما همچنان تمام میکروب‌ها با شستسشو از بین نمی‌روند.
در نهایت، دانشمندان درباره منشا پیدایش قانون پنج ثانیه چندان مطمئن نیستند و به برخی از افسانه‌های شهری به‌عنوان منبع احتمالی آن اشاره کرده‌اند. با وجود داده‌های این گزارش، دانشمندان هشدار می‌دهند که مصرف غذای دور ریخته شده برای سلامت انسان‌ها مضر است و این موضوع تا حد زیادی قانون بحث برانگیز پنج ثانیه که شاید در افراد زیادی رواج داشته باشد را نقض می‌کند.
