در چشم‌انداز عمیق کیهانی که در تصور روز ناسا می‌بینید، ابرهایی از گردوغبار ستاره‌ای در ابر مولکولی برساووش (Perseus) پراکنده شده‌اند. این ابرها در فاصله حدود ۸۵۰ سال نوری از زمین در راستای صورت فلکی برساووش قرار گرفته‌اند.
در تصویر روز ناسا، سحابی‌های غبارآلودی که نور ستارگان جوان درون خود را بازتاب می‌دهند، در میدان دیدی به پهنای تقریباً ۴ درجه به‌وضوح دیده می‌شوند. همچنین در مرکز تصویر، سحابی NGC 1333 با رنگ آبی خاص خود دیده می‌شود.
باتوجه‌به فاصله تخمینی این ابر مولکولی (850 سال نوری)، این صحنه شگفت‌انگیز کیهانی حدود ۸۰ سال نوری وسعت دارد.
علاوه‌براین در این تصویر، نشانه‌هایی از تابش قرمزرنگی که اجرام «هربیگ-هارو» (Herbig-Haro) منتشر می‌کنند، دیده می‌شود. این اجرام شامل جت‌ها و گازهای یونیزه‌شده درخشانی هستند که از ستارگان تازه‌متولدشده منتشر می‌شوند و در سراسر این گستره غبارآلود پراکنده شده‌اند.
بااینکه ستارگان بسیاری در این ابر مولکولی درحال شکل‌گیری هستند، بیشتر آنها به‌دلیل وجود غبار در طول‌موج‌های مرئی قابل‌مشاهده نیستند.
دانشمندان معتقدند محیط پرآشوب اطراف NGC 1333 ممکن است شبیه شرایطی باشد که خورشید ما بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش در آن شکل گرفته است. چنین محیط‌هایی غنی از گاز و غبار، زادگاه ستارگان‌اند و فرایندهای دینامیکی در آنها برای درک ما از تولد و تکامل ستارگان اهمیت ویژه‌ای دارد.
ابر مولکولی برساووش یکی از فعال‌ترین مناطق ستاره‌زایی در کهکشان راه شیری شناخته می‌شود. دانشمندان با کمک تلسکوپ‌های پیشرفته‌ای که در طول‌موج‌های مادون قرمز و رادیویی فعالیت می‌کنند، این ناحیه را مطالعه می‌کنند تا فرایندهای پیچیده‌ای را که منجر به فروپاشی گرانشی ابرها و تولد ستارگان جدید می‌شوند، بهتر درک کنند.
