به گزارش ورزش سه، زمانی که سانتر امید عالیشاه روی سر گئورگی گولسیانی می‌نشست، یک علیرضا بیرانوند آماده احتمالا گامی به سمت راست خود برمی‌داشت و این ضربه سر آرام اما قوس برداشته را با یک شیرجه مطمئن و شاید در حالت ایستا، مهار می‌کرد. اما دروازه‌بانی که روی خط دروازه تراکتور ایستاده بود، تاثیر گرفته از ۹۰ دقیقه شعارهای تند و گاها به شدت زشت، آن تمرکز لازم را برای مهار این توپ نداشت.
بیرانوند البته سعی کرده بود در طول مسابقه فشار را از روی خود بردارد. بنابراین در ابتدای نیمه دوم و زمانی که بازی به خاطر درگیری دو تیم دچار وقفه شد، خود را به مرکز زمین رساند و شروع به خوش و بش با بازیکنان پرسپولیس از جمله امید عالیشاه کرد که سال گذشته که سال گذشته در جرسان بازگشت قرمزها به جنگ قهرمانی، جنگ زیر دوستی و خاص بین این دو برقرار بود. او همچنین با فرشاد فرجی، مدافع راست پرسپولیس هم کنار خط به شوخی و خنده مشغول شد تا به هواداران یادآوری کند که او بخشی از همین جمع سرخپوش بوده است.
بیرانوند از هنگام گرم کردن با پیراهن طوسی مورد حمله هواداران پرسپولیس قرار گرفت و تا لحظه‌ای که زمین را با سرعت ترک کرد، آماج شعارها و الفاظی بود که جمعیت جری خطاب به او بر زبان می‌آورد. اگرچه او در واکنش، به جز پنهان کردن سر در بین دست‌ها در لحظه پرتاب بطری، در نیمه اول نیز سعی کرد با کف زدن حس خونسردی را در مقابل فحاشی‌ها به طرف مقابل القا کند اما در درون او چیز دیگری در غلیان بود.
موضوع مهم این که روز گذشته مادر علیرضا بیرانوند هم به ورزشگاه آزادی آمده بود. اتفاقی که برای اولین بار رخ میداد و شاید اطمینان تراکتوری‌ها از کسب نتیجه خوب مقابل پرسپولیس از دلایلی بود که کسی مانع از حضور مادر گلر شماره یک تیم ملی در ورزشگاه نشد.
به جز او اعضای دیگری از خانواده بیرانوند هم در ورزشگاه حضور داشتند اما تنها نیم ساعت از مسابقه گذشته بود که آنها مجبور شدند با تلخی استادیوم را ترک کنند تا حداقل باتوجه به شدت فحاشی، آنها در معرضش قرار نگیرند.
این در شرایطی بود که پرسپولیس گل اول را وارد دروازه تراکتور کرده بود و مشغول دفاع جانانه از این اندوخته بود و بیرانوند نیز روی یک صحنه به هنگام بازی با پا، اولین نشانه‌های لغزش را بروز میداد. به هر حال او با همه بی خیالی و تلاش برای بی توجهی به شعارها نمیتوانست گوش خود را روی این صداها ببندد.
به هر حال بیرانوند بخش مهمی از تاریخ پرسپولیس و بازیکنی فوق‌العاده و اثرگذار در دوران جدید باشگاهی بوده که در یک دهه اخیر بالاتر از موفقیت‌های سایر تیمهای باشگاهی ایران جام برده است. جام هایی که به جز یکی، روی دست علی بیرانوند بالا رفته و او را در موقعیت خاص تری قرار می‌دهد.
البته دیروز در تراکتور بازیکنان دیگری هم بودند که مورد حمله هواداران باشند اما آنقدر همه نورها روی بیرانونذ بود که همه انها از این جو تند، قسر در رفتند. شاید بعد از مهدی هاشمی‌نسب ایت اولین بار بود که یک بازیکن مورد حمله گروهی هواداران قرار میگرفت، آن هم در شرایطی که هیچ کس تلاشی برای کم کردن شعارها علیه بازیکن سابق پرسپولیس انجام نداد.
این ۹۰ دقیقه فعلا بدترین جریمه‌ای است که برای فسخ قرارداد از سوی علیرضا بیرانوند در نظر گرفته شده است. لحظه‌ای که شاید او را از حضور طولانی در تیم سابقش پشیمان کرد. البته او در پایان بازی در تیررس خبرنگاران قرار نگرفت تا به سوالات آنها پاسخ بدهد اما سرانجام روزی خواهد گرفت که در این ۹۰ دقیقه چه بر او گذشته است. گرچه آزادی کم و بیش صحنه های مشابه این را زیاد دیده است، شاید یکی از مهم‌ترین‌ها لحظه گلزنی نیکبخت واحدی، شادی گل و فحاشی یکپارچه هواداران بود. موضوعی که البته خود نیکبخت دیگر آن را فراموش کرده و سعی می‌کند آن را به عنوان یک نکته منفی در نظر نگیرد، شاید هم راه درست برخورد همین باشد - فراموش کردن. و الا چطور می‌شود با این صدای قوی، ترسناک و آن کلمات نابودکننده داخلش کنار آمد.
