عصر ایران ؛ مصطفی داننده - در حالی که کشور با بحران اقتصادی شدیدی دست‌وپنجه نرم می‌کند و هر روز سفره مردم کوچک‌تر می‌شود، برخی نمایندگان مجلس تمام توجه خود را معطوف به محمدجواد ظریف کرده‌اند؛ گویی تمام مشکلات ایران به او گره خورده است و با حذف او، کشور به بهشتی تبدیل خواهد شد که حتی مردم سوئیس هم به آن حسادت کنند!
کاش می‌شد ظریف را به جای نان و گوشت بر سر سفره مردم گذاشت تا این جریان که تنها ۴ درصد از آرای جامعه را نمایندگی می‌کند، برای لحظه‌ای هم که شده، نگران معیشت مردم باشد.
این روزها، آنها تنها یک هدف دارند: حذف معاون رئیس‌جمهور. بهانه‌شان؟ تابعیت فرزندان وزیر پیشین خارجه!
از لحظه‌ای که پزشکیان حکم ظریف را امضا کرد، حملات پایداری‌ها آغاز شد و مجلس را به محلی برای تکرار بی‌پایان یک موضوع تبدیل کرد: ظریف، ظریف، و باز هم ظریف! اما مردم حق دارند بپرسند: آیا مجلس وظیفه دیگری ندارد؟ آیا قرار نیست صدای مشکلات واقعی جامعه از تریبون آن شنیده شود؟ چرا کسی فریاد نمی‌زند که سفره مردم خالی است؟
پاسخ روشن است. جریان تندرو نمی‌تواند ضربه‌ای را که از ظریف خورده، فراموش کند. ابتدا با برجام و سپس با شکست سعید جلیلی در انتخابات ریاست‌جمهوری. شدت عصبانیت آنها در ادبیات‌شان هم مشخص است، تا جایی که به زبان توهین و تهدید متوسل شده‌اند.
اما در این میان، مردم بزرگ‌ترین قربانی این جدال سیاسی هستند. مشکلاتشان نادیده گرفته می‌شود و جلسات مجلس، به جای رسیدگی به معیشت جامعه، صرف هماهنگی برای حمله به ظریف شده است. حتی پای رئیس قوه قضاییه را هم به این ماجرا باز کرده‌اند تا جدیت خود را در این مسیر به رخ بکشند.
واکنش رئیس‌جمهور اما تحسین‌برانگیز است. او با سکوت خود اجازه داده روند بررسی پرونده ظریف مسیر طبیعی خود را طی کند. چراکه اگر دولت در برابر این فشارها عقب‌نشینی کند، تندروها قدم‌های بعدی را برای حذف دیگر اعضای دولت برمی‌دارند.
روش پزشکیان در این مواجهه، هوشمندانه‌ترین انتخاب است: نادیده گرفتن جنجال‌آفرینی‌ها و تمرکز بر امور کلان کشور. شواهد نشان می‌دهد که حاکمیت به دنبال ازسرگیری گفت‌وگوها با طرف‌های غربی، به‌ویژه آمریکا، برای رسیدن به توافقی جدید یا احیای برجام است. دولت باید این مسیر را، بدون توجه به هیاهوهای سیاسی، ادامه دهد تا سفره مردم دوباره رنگ آرامش بگیرد.
تجربه چهار سال نخست دولت روحانی نشان داد که مذاکره و توافق، کلید حل بحران اقتصادی است. مشکلات امروز کشور نه به دلیل برجام، بلکه به خاطر خروج از آن است. یک توافق جدید می‌تواند پس از سال‌ها، بار دیگر آرامش را به اقتصاد ایران بازگرداند.
سفره مردم که این روزها قربانی نزاع‌های سیاسی شده، مهم‌ترین اولویت کشور است. دولت باید تمام توان خود را به کار گیرد تا معیشت مردم بهبود یابد. زشت است که در کشوری با این عظمت، حقوق یک ماه مردم برای خرید گوشت و مرغ هم کافی نباشد.
در این مسیر، ظریف و عراقچی در دیپلماسی خارجی، و پزشکیان و تیم اقتصادی دولت در داخل، همانند دو لبه‌ی تیری هستند که بر قلب بحران‌های اقتصادی فرود می‌آید. جبهه پایداری را باید نادیده گرفت، مذاکرات را باید جدی گرفت، و اقتصاد را باید احیا کرد. این، تنها راه نجات کشور است.
