به گزارش نی نی بان ، لقاح آزمایشگاهی یا آی وی اف یکی از رایج ترین روش های کمک باروری (ART) است. ای وی اف فرآیند بارورسازی است که در آن سلول تخمک و سلول اسپرم در آزمایشگاه به صورت دستی لقاح مییابند و سپس جنین ایجاد شده به رحم منتقل میشود و به افرادی که دچار نازایی هستند کمک میکند تا تجربه داشتن فرزند را داشته باشند.
برخی از خانمها بعد از طی کردن تمامی مراحل IVF میتوانند فعالیتهای روزمره خود را بعد از یک روز از سر بگیرند ولی بهتر است کمی استراحت کنند. ممکن است مانند بسیاری از تکنیک های پزشکی، IVF هم با عوارض و مشکلاتی همراه باشد در ادامه به شرح برخی از عوارض IVF میپردازیم.
آی وی اف شامل چندین مرحله از جمله تحریک تخمدانها، برداشتن تخمک از تخمدان (پانکچر)، لقاح تخمک با اسپرم و در نهایت انتقال جنین تشکیل شده به رحم است. در ادامه به توضیح عوارضی که ممکن است در هر یک از این مراحل تجربه کنید، خواهیم پرداخت.
قبل از شروع آی وی اف، یک سری داروهای هورمونی محرک تخمکگذاری تجویز میشود تا تخمدانها تعداد بیشتری از تخمکها را بالغ کنند. از عوارض داروهای کمک باروری میتوان به موارد زیر اشاره نمود.
یکی از شایعترین عوارض داروهای هورمونی، احساس نفخ و ناراحتی در ناحیه شکم است. این عارضه معمولاً ناشی از احتباس مایعات در بدن است.
برخی از زنان ممکن است در ناحیه تخمدانها احساس درد یا حساسیت داشته باشند
تغییرات هورمونی میتوانند به تغییرات خلق و خو، اضطراب و تحریکپذیری منجر شوند. این عوارض ممکن است به دلیل تغییرات در سطح هورمونها باشد.
برخی از زنان ممکن است در طول درمان با سردردهای مکرر مواجه شوند.
درمانهای هورمونی ممکن است باعث احساس خستگی یا کمبود انرژی شوند.
داروهای کمک باروری ممکن است به ندرت باعث ایجاد سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) شوند. از علائم سندرم تحریک بیش از حد تخمدان می توان به دردهای شکم، احساس نفخ، احساس تهوع یا استفراغ، کاهش دفعات ادرار، تنگی نفس، غش و افزایش وزن ناگهانی در عرض سه تا پنج روز اشاره کرد. در صورت مشاهده هر کدام از این علائم، سریعا به پزشک خود مراجعه کنید.
در مجموع، در حالی که داروهای IVF میتوانند عوارض جانبی داشته باشند، بسیاری از این عوارض معمولاً موقتی و قابل مدیریت هستند. مشاوره با پزشک متخصص میتواند به شما کمک کند تا انتظارات بهتری داشته باشید و راهکارهایی برای مدیریت این عوارض بیابید. پیشنهاد میکنیم مقاله نحوه مصرف دارو ای وی اف را نیز مطالعه کنید.
عمل تخمککشی یکی از مراحل کلیدی در فرآیند IVF است که در آن تخمکها تحت بیهوشی عمومی از تخمدانها برداشته میشوند. به طور کلی، خطرات و عوارض مرتبط با عمل تخمککشی معمولاً کم است و اکثر زنان این عمل را بدون عوارض جدی پشت سر میگذارند. در زیر به برخی از عوارض ممکن، اشاره خواهیم کرد:
بعد از عمل، برخی از زنان ممکن است احساس درد یا ناراحتی در ناحیه شکم داشته باشند. این درد معمولاً خفیف و موقتی است.
احتمال خونریزی در محل عمل وجود دارد. این خونریزی معمولاً خفیف است، اما در موارد نادر میتواند شدیدتر باشد.
هرگونه عمل جراحی میتواند خطر عفونت را به همراه داشته باشد. در صورت بروز علائمی مانند تب، درد شدید یا ترشحات غیرعادی، باید به پزشک مراجعه شود.
در موارد نادر، ممکن است به بافتهای اطراف، مانند رگهای خونی یا مثانه، آسیب وارد شود. این مشکلات بسیار به میزان تجربه و مهارت پزشک متخصص و نیز مجهز بودن مرکز ناباروری به تجهیزات و دستگاههای به روز، بستگی دارند.
در برخی موارد، ممکن است بیمار به داروهای بیهوشی واکنش نشان دهد که میتواند عوارضی را به همراه داشته باشد.
برخی از زنان ممکن است بعد از عمل احساس خستگی و ضعف کنند.
در صورت مشاهده علائمی مانند خونریزی شدید واژینال، درد غیرقابل تحمل، وجود خون در ادرار و تب بالای ۳۸ درجه سانتیگراد حتما با پزشک خود تماس بگیرید.
روش کمک باروری (ART) تعهد فیزیکی، احساسی و مالی مهمی را از سمت زوجها میطلبد. استرسهای روانی و مشکلات احساسی در جریان انجام IVF، شایع هستند به خصوص زمانی که آی وی اف با شکست روبه رو شود. همچنین روشهای کمک باروری پرهزینه هستند و اغلب بیمهها این هزینهها را پوشش نمیدهند. در نتیجه در روند ای وی اف داشتن حمایت و پشتیبانی خانواده و نزدیکان میتواند بسیار یاری دهنده باشد. پیشنهاد میکنیم مقاله مدیریت استرس در طول درمان ناباروری را نیز مطالعه کنید.
بعد از انتقال جنین در فرآیند IVF، ممکن است برخی عوارض و علائم خاصی بروز کند. این عوارض میتوانند به دلیل تغییرات هورمونی، واکنش به داروها یا خود پروسه انتقال جنین باشند. در زیر به برخی از این عوارض اشاره خواهیم کرد:
برخی از زنان ممکن است بعد از انتقال جنین احساس درد یا ناراحتی خفیفی در ناحیه شکم داشته باشند. این درد معمولاً موقتی و قابل تحمل است.
در برخی موارد، ممکن است خونریزی خفیفی در حد لکه بینی بعد از انتقال جنین رخ دهد که معمولاً نشانهای از لانهگزینی جنین است. اما اگر خونریزی شدید یا طولانیمدت باشد، باید به پزشک مراجعه کرد.
اگر از داروهای هورمونی برای حمایت از بارداری استفاده شود، عوارض جانبی مانند سردرد، حالت تهوع و حساسیت پستانها ممکن است بروز کند.
یکی از نگرانیهایی که پیرامون IVF تعیین جنسیت وجود دارد، برداشتن سلول از جنین است. به نظر میرسد که کم شدن یک سلول از جنین ممکن است دردسرساز شود. اما آیا واقعا این چنین است؟
در تعیین جنسیت از طریق PGD (تشخیص ژنتیکی قبل از لانهگزینی) که طی پروسه IVF انجام میشود، یک یا چند سلول از جنین در مرحله بلاستوسیت (معمولاً در روز پنجم بعد از لقاح) برداشته میشود. در این مرحله، جنین چندین سلول دارد و همه آنها این توانایی را دارند که به بافتهای مختلف تبدیل شوند اما در حال حاضر هیچ کدام از آنها نقش خاصی در عملکرد جنین ندارند. در واقع این سلولها در مراحل اولیه توسعه جنین وجود دارند و قابلیت تبدیل به انواع بافتها را دارند، اما در مرحلهای که از آنها نمونهبرداری میشود، هنوز به بافتهای خاصی تبدیل نشدهاند که برداشتن آنها باعث ناقص شدن جنین شود.
این فرآیند به طور کلی به دقت و با تکنیکهای پیشرفته انجام میشود تا آسیب به جنین به حداقل برسد. شواهد نشان میدهد که در اکثر موارد، جنینها پس از این فرایند به رشد طبیعی خود ادامه میدهند و نوزادان سالم متولد خواهند شد. با این حال، برخی از مطالعات نشان دادهاند که ممکن است در برخی موارد، نگرانیهایی درباره تأثیر این فرایند بر رشد جنین وجود داشته باشد، اما این خطرات بسیار کم و نادر هستند.
داروهای مورد استفاده در IVF (لقاح آزمایشگاهی) معمولاً شامل هورمونهای محرک تخمدان هستند که برای تحریک تخمدانها به منظور تولید تخمکهای بیشتر تجویز میشوند. تأثیر داروها بر وزن میتواند بسته به فرد و شرایط بدنی او متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است هیچ افزایش وزنی را تجربه نکنند. به طور کلی، تأثیر این داروها بر وزن ناشی از عوامل زیر است:
یکی از عوارض جانبی شایع داروهای هورمونی، احتباس مایعات در بدن است که میتواند منجر به افزایش وزن موقتی شود. این افزایش وزن معمولاً ناشی از تجمع مایعات است و با پایان درمان به تدریج کاهش مییابد.
تغییرات هورمونی ناشی از داروها میتواند بر متابولیسم و اشتها تأثیر بگذارد. برخی از زنان ممکن است در این دوران احساس گرسنگی بیشتری کنند یا تمایل به خوردن غذاهای خاصی پیدا کنند. اگر این احساس گرسنگی به خوبی کنترل نشود، میتواند منجر به افزایش وزن شود. در واقع افزایش وزن واقعی ممکن است رخ دهد، اما این مسئله به طور معمول به دلیل تغییرات در سبک زندگی، تغذیه و فعالیت بدنی در دوران درمان است نه صرفا داروها.
در گذشته این چنین تصور میشد که بچههای متولد شده از IVF احتمالاً با برخی مشکلات سلامتی خاصی مانند اختلالات ژنتیکی یا مشکلات زایمان زودرس روبرو شوند اما شواهد نشان میدهد که عمر بچههای حاصل از روش IVF (لقاح آزمایشگاهی) به طور کلی مشابه دیگر نوزادان است. تحقیقات نشان میدهند که بچههای متولد شده از IVF به طور کلی به اندازه بچههای طبیعی عمر میکنند و هیچ شواهد قاطعی مبنی بر اینکه تولد از IVF به طور خاص به کاهش طول عمر منجر شود، وجود ندارد.
در نهایت، مهم است که هر فرد با توجه به شرایط خود، انتظارات واقعبینانهای داشته باشد و در صورت بروز هر گونه نگرانی یا علائم غیرمعمول، به پزشک مراجعه کند. امید به موفقیت و حفظ روحیه مثبت میتواند در این مسیر چالشبرانگیز بسیار مؤثر باشد.
منبع: مام