با گذشت بیش از یک هفته از دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ، هنوز بسیاری از جوانب مدیریت سیاست خارجی در این دولت جدید مشخص نشده است.
به‌عنوان یک رهبر غیرقابل پیش‌بینی و کاملاً معامله محور، ابهامات زیادی در مورد دستور کار ترامپ 2.0 در عرصه بین‌المللی وجود دارد.
جورجیو کافیرو، تحلیلگر مسائل خاورمیانه برای العربی الجدید نوشت: در مورد سیاست خارجی ایالات متحده در خاورمیانه، به نظر می‌رسد که این دولت به شدت دودسته شده است. در حال حاضر، دو جناح اصلی وجود دارد و مشخص نیست کدام‌یک از آن‌ها استدلال‌هایی خواهند آورد که ترامپ آن‌ها را بیشتر متقاعدکننده بداند.
از یک طرف، جنگ‌طلبان سنتی جمهوری‌خواه و نئوکان‌ها قرار دارند. این افراد معمولاً طرفدار دیپلماسی کمتر و رویکردی نظامی‌تر در سیاست خارجی ایالات متحده در خاورمیانه هستند. حفظ سلطه و هژمونی ایالات متحده به هر قیمتی، دستور کار آن‌هاست.
از طرف دیگر، «محدودکنندگان» و «واقع‌گرایان» قرار دارند. اگرچه نباید آن‌ها را با صلح‌طلبان یا کبوترها اشتباه گرفت، این افراد به دنبال دیپلماسی بیشتر با دشمنان آمریکا هستند و بر این باورند که حد لازم برای استفاده از نیروی نظامی در خاورمیانه باید بالا باشد. برخلاف نئوکان‌ها، این افراد می‌فهمند که منافع ملی ایالات متحده و اسرائیل همیشه با هم هم‌راستا نیستند.
در دوره اول ریاست جمهوری خود، ترامپ بسیاری از افراد تندرو را برای مناصب دولتی انتخاب کرد. این افراد شامل مایک پمپئو وزیر امور خارجه، جان بولتون مشاور امنیت ملی، نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل و برایان هوک نماینده ویژه در امور ایران بودند.
مشروح این گزارش را با تیتر «جدال و دو دستگی در واشنگتن بر سر سیاست خاورمیانه ترامپ؛ «فشار حداکثری» از دستورکار خارج می‌شود؟» در اکوایران بخوانید.
