به گزارش مشرق، «حالا خود بنده جزو کسانی هستم که در مسائل اقتصاد همیشه به خودمان انتقاد می‌کنم؛ در زمینه عدالت اجتماعی، در زمینه توزیع عادلانه ثروت، در زمینه نابرخورداری طبقات ضعیف و امثال اینها، بنده در گفتارهای گوناگون انتقاد دارم؛ لکن در همین مقوله اقتصاد هم قضاوت مراکز اقتصادی معروف دنیا این است که ایران در شاخص‌های مهمّی از شاخص‌های اقتصاد، نسبت به قبل پیشرفت‌های مهمّی کرده، گام‌های بزرگی را برداشته و حرکات بزرگی انجام گرفته. علاوه بر اینها، خودکفائی ما در تولید بسیاری از چیزها و اعتماد به نفس تولیدکننده ایرانی [هم حاصل شده] که اینها بایست منعکس بشود.» اینها بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی است.
انتشار همه خدمات انقلاب اسلامی که با همت ملت و مسئولان دلسوز انجام شده به چندین جلد کتاب و صدها فیلم و سریال و هزاران کلیپ فضای مجازی نیاز دارد که تنها ذکر چند نمونه ملموس آن‌هم به‌صورت خلاصه، تفاوت شگرف آنچه بود و آنچه هست را نمایان می‌کند. مردم ایران و بخصوص دهه پنجاهی‌ها و شصتی‌ها، صف‌های نفت در سرمای سخت زمستان‌ها و دویدن به دنبال خودروی کپسول گاز در همه ایام سال را به یاد دارند؛ دورانی که بیماری‌های ابتدائی ناشی از فقدان آب سالم، به قیمت جان مردم تمام می‌شد، حتی در پایتخت. این بود میراث حکومت پهلوی.
کشوری که پهلوی‌ها بجا گذاشتند ۷۰ درصد جمعیت ۳۶ میلیونی‌اش در روستاها زندگی می‌کردند که نزدیک به ۹۰ درصدشان فاقد امکانات اولیه برای زنده ماندن بودند. به همین دلیل میانگین امید به زندگی در کشور ۵۵ سال بود که اکنون به ۷۵ سال رسیده است. با این‌حال پوشش بیمه سلامت تقریبا ۱۰۰ درصد شده است.
کار بزرگ گازرسانی
زیربناها، پایه رفاه عمومی و موجب زمینه‌سازی برای رشد اقتصادی کشور است. مردم ایران در دوران قبل از انقلاب تقریبا گازکشی نداشتند. به گزارش شانا، «فقط پنج شهر و یک روستا آن‌هم به شکلی ناقص گاز داشتند. به عبارت دقیقتر، تا سال ۱۳۵۷ تعداد ۵۱ هزار خانوار ایرانی از نعمت گاز طبیعی برخوردار بودند». این معضل، در استان‌های سردسیر موجب مشکلات طاقت‌فرسا برای مردم می‌شد اما با جهشی که از سال ۸۴ به‌وجود آمد گازکشی در شهرهای ایران اکنون به ۱۰۰ درصد و در روستاها به ۹۰ درصد رسیده و تقریبا همه مردم از نعمت آب گرم سالم ۲۴ ساعته که ریشه بسیاری از بیماری‌های پوستی و انگلی را در کشور کنده، برخوردارند.
آب سالم برای تقریباً ۱۰۰ درصد مردم
تا سال ۱۳۵۷ حدود ۷۴ و شش دهم درصد جمعیت شهری حدودا ۱۱ میلیون نفری تحت پوشش شبکه آبرسانی بوده؛ یعنی حدود ۲۵ درصد جمعیت شهری دسترسی به آب با کیفیت و شبکه آبرسانی نداشتند و امروز ۱۰۰ درصد جمعیت شهری ۷۰ میلیون نفری از این نعمت برخوردارند.
سال ۵۷ فقط ۱۲ درصد جمعیت روستایی از آب آشامیدنی شبکه‌ای برخوردار بودند که این رقم در زمان حاضر به ۹۹ و ۹ دهم در شهرها و ۸۲ درصد در روستاها رسیده است. این شاخص‌ها به ترتیب در جهان ۸۵ و هفت دهم و ۵۹ و شش دهم درصد است.
انقلاب در برق‌رسانی
تولید برق، پس از انقلاب، افزایش جهشی داشته است. ظرفیت اسمی تولید برق نیروگاه‌های کشور به استناد گزارش روزنامه اطلاعات مورخ ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۵۷ معادل ۲۵۰۰ مگاوات برآورد شده است با جمعیت ۳۶ میلیون نفر، اما اکنون به حدود ۹۳ هزار مگاوات رسیده با جمعیت حدود ۸۶ میلیون نفر و با جهشی ۳۷ برابری مواجه شده است.
این رشد تولید موجب دسترسی ۱۰۰ درصدی جمعیت شهری کشور به شبکه برق شده و تمام روستاهای بالای ۱۰ خانوار از این نعمت برخوردار هستند. به‌گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت نیرو (پاون)، در زمان پیروزی انقلاب اسلامی ۴۳۶۷ روستا دارای برق بودند که اکنون به ۵۷ هزار و ۷۰۰ روستا رسیده که ۱۳ برابر شده است.
افزایش رفاه عمومی و خانوادگی با گسترش ریل و راه و خودرو
گسترش راه‌ها، خطوط آهن، فرودگاه‌ها و تعداد خودروهای عمومی و شخصی، علاوه‌بر کمک به پیشرفت اقتصادی کشور، موجب رفاه در زندگی خصوصی مردم شده و آن‌قدر ملموس است که فقط بی‌انصاف‌ها، می‌توانند منکر آن شوند.
طبق اطلاعات وزارت راه و شهرسازی، هم‌اکنون ۲۲۲ هزار کیلومتر مجموع طول راه‌های کشور است که در سال ۵۷ حدود ۳۶ هزار کیلومتر بود اما در بخش بزرگراه‌ها بیش از ۵۵۰ برابر طول این نوع راه بیشتر شده و به بیش از ۲۰ هزار کیلومتر رسیده و شش هزار کیلومتر مسیر در دست اجراست. طول اتوبان‌های اصلی کشور ۱۸ برابر شده و طول شبکه آزادراهی از ۱۵۰ کیلومتر پیش از انقلاب اسلامی به ۲۹۰۰ کیلومتر رسیده است؛ یعنی بیش از ۱۹ برابر.
طبق آمارهای رسمی، طول راه‌های روستایی کشور در زمان پهلوی فقط به ۲۶ هزار کیلومتر می‌رسید که امروزه به ۲۰۰ هزار کیلومتر رسیده است که یعنی شش برابر. پیش از انقلاب اسلامی کمتر از یک هزار کیلومتر راه روستایی آسفالته در کشور موجود بود اما در حال حاضر ۱۲۲ هزار کیلومتر راه روستایی در کشور موجود است که حدود ۹۰ هزار کیلومتر آن آسفالته است. افزایش تعداد خودروهای شخصی در روستاها، علاوه‌بر افزایش سفرهای تفریحی، موجب دسترسی سریع روستائیان به مراکز بیمارستانی شهرها و جلوگیری از بسیاری مرگ و میرها شده است.
جدول آماری مندرج در سایت شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل درباره پروژه‌های بهره‌برداری شده ریلی نشان می‌دهد از زمان اجرای نخستین پروژه ریلی در سال ۱۲۹۱ تا سال ۱۳۵۷ به تعداد ۱۲ پروژه ریلی یعنی ۴۶۷۶ کیلومتر احداث شده بود که اکنون به بیش از ۱۵ هزار کیلومتر رسیده، یعنی بیش از سه برابر شده است.
همچنین تعداد خودروهای شخصی نسبت به سال ۵۷ تعداد خودروهای سواری تقریبا ۱۰ برابر شده و از دو میلیون و ۵۰۰ هزار که در اختیار ۱۰ درصد مردم بود به ۲۵ میلیون خودرو رسیده که در اختیار ۵۵ درصد خانوارهاست. این مسئله، رفاه ناشی از افزایش سفرهای خانوادگی را افزایش داده است.
بنزین، پتروشیمی، صادرات گاز و خدمات مهندسی
افزایش خودروها، میزان تولید بنزین را هم افزایش داد. امروز در پالایشگاه‌های کشور بالغ بر ۱۲۵ میلیون لیتر بنزین در روز تولید می‌شود. همچنین تا سال ۵۷ صادرات گاز صورت نمی‌گرفت، اما اکنون ظرفیت تولید یک میلیارد متر مکعب گاز در سال وجود دارد و در روز ۱۸ تا ۳۰ میلیارد مترمکعب هم صادر می‌شود. میزان تولیدات پتروشیمی در سال ۱۳۵۷، چهار میلیون و ۷۰۰ هزار تن بود که اکنون به ۷۰ میلیون تن رسیده است. پیش از انقلاب خطوط انتقالی گاز، پالایشگاه‌ها، اکتشاف و استخراج را شرکت‌های فرانسوی و آمریکایی در دست داشتند و مهندسین داخلی به کار گرفته نمی‌شدند اما امروز تمام مراحل مربوط توسط مهندسان داخلی انجام می‌شود و ۹۰ درصد تجهیزات مورد استفاده در صنعت نفت، تولید داخل است.
تولیدات کشاورزی
«سیدمجتبی خیام نکویی»؛ معاون سابق وزیر جهاد کشاورزی با بیان اینکه ۸۰ درصد نیاز غذایی کشور در داخل تامین می‌شود، می‌گوید: تولیدات بخش کشاورزی در طول ۴۵ سال پس از انقلاب با افزایش پنج برابری به ۱۳۰ میلیون تن رسیده است. ما در زمان پیروزی انقلاب ۳۶ میلیون جمعیت داشتیم و ۲۵ میلیون تن تولیدات غذایی‌مان بود.
گفتنی است، تولیدات کشاورزی ایران پس از انقلاب اسلامی ۴۰۰ درصد و صادرات محصولات کشاورزی یکهزار درصد رشد داشته است. در حالی که پیش از انقلاب تأمین ساده‌ترین محصولات وابسته به واردات بود اما امروز بخش عمده‌ای از نیاز کشور در داخل تامین می‌شود.
کل خرید گندم از کشاورزان در سال ۵۷
به ۵۰۰ هزار تن می‌رسید، ولی امسال ۱۵ میلیون تن برداشت شد که کشور را در تولید مهم‌ترین محصول کشاورزی جهان، خودکفا کرد. البته تولید گندم در سال‌های پس از انقلاب دو بار خودکفا شده و این سومین بار است. تولید مرغ و تخم‌مرغ به حد صادرات رسیده و ۹۰ درصد گوشت در داخل تولید می‌شود. ایران در تولید شکر چند بار خودکفا شده و حدود دو سوم برنج مورد نیاز در کشور تولید می‌شود.
چرایی سختی‌های امروز
خدمات جمهوری اسلامی ایران در احداث زیربناها و امکانات و خدمات عمومی، شگرف و فوق‌العاده است، اما چرا مردم، سختی‌ها را بیش از آسانی‌ها متوجه می‌شوند. یک دلیل آن ضعف یا بی‌انصافی رسانه‌های داخلی در انعکاس پیشرفت‌ها و در مقابل سیاه‌نمایی دشمنان است. از دشمن توقعی نیست، اما رسانه‌ها و هنرمندان داخلی واقعاً کم‌کاری کرده‌اند. دلیل دیگر، کم‌توجهی به حوزه اقتصاد خصوصی و گسترش مالکیت مردم است.
اگر چه ۶۰ درصد مردم خانه یا آپارتمان دارند و ۵۵ درصد خودروی اغلب داخلی، اما کیفیت آنها مطلوب نیست. زندگی آپارتمانی و تردد با خودروهای بی‌کیفیت، مردم را به سختی انداخته و دخالت بیش از حد دولت (فارغ از اینکه کدام دولت باشد) در حوزه‌های تولید و تجارت ثروت‌آفرین که اغلب صنعتی است؛ کسب و کارهای مردمی را به شدت محدود کرده و از آن طرف برخی دولت‌ها، حوزه‌های معیشتی را به بازار آزاد (رها) سپرده‌اند که جدیدترین نمونه آن در افزایش قیمت سیب‌زمینی، نمود پیدا کرد. افزایش مستمر نرخ تورم سنگین که اغلب ریشه داخلی دارد و ناشی از هزینه‌های شرکت‌های دولتی، بنگاه‌داری بانک‌ها و افزایش بی‌منطق و نجومی نرخ ارز است و موجب ضررو زیان دولت و مردم شده؛ باید به‌صورت اساسی علاج شود.
توجه به حوزه‌های کلان، بسیار حیاتی است، اما زندگی امروز مردم نیز مهم است. نگاه راهبردی به مسئله تامین مسکن و تامین مالی آن برای نجات ۱۰ میلیون خانوار از مستاجری، بازگرداندن مردم ایران ولو آپارتمان‌دارها به خانه‌هایی با معماری ایرانی در قالب اعطای زمین، کنترل اجاره‌بها با ابزار مالیات تنظیمی بر خانه‌های خالی، قیمت ملک و اجاره‌بها، افزایش قدرت خرید مردم که نسبت به دهه ۸۰ شمسی به شدت کاهش یافته، رقابتی کردن بازار خودرو با واردات و تولید تحت لیسانس به جای مونتاژ و گسترش قسطی‌فروشی خودروها، ایجاد غرفه‌های کسب و کار از سوی شهرداری‌ها با کمک دولت به جای گسترش حقوق بگیری و... از جمله کارهایی است که وضعیت اقتصاد مردمی را بهبود می‌بخشد.
یک انگاره اشتباه
برخی می‌گویند اگر پهلوی می‌ماند؛ پیشرفت‌های ۴۶ سال اخیر حاصل می‌شد و حتی وضع بهتری رقم می‌خورد اما وضعیت واقعی حکومت‌های استبدادی منطقه که هر از گاهی از سوی رسانه‌های مستقل منتشر می‌شود و پشت پرده تصویرسازی رسانه‌ای آنها را نشان می‌دهد، خلاف این ادعا را اثبات می‌کند.
با کمی فاصله گرفتن از مراکز پرزرق و برق این کشورها و رفتن به حاشیه شهرها آشکار می‌شود که فقر و عقب‌ماندگی در عربستان، مصر و حتی کشورهای کوچکی که با برگزاری جام جهانی و آوردن فوتبالیست‌های سرشناس در لیگ خود، سعی در پوشاندن فلاکت ملت و کشور خود دارند بیداد می‌کند. شهرهایی که با یک بارندگی به استیصال می‌رسند، با ابزار رسانه سعی دارند خود را در اوج رفاه نشان دهند که البته با وجود فضای مجازی و رسانه‌های بیشمار، قابل کتمان نیست.
رهبر معظم انقلاب هم درباره پیشرفت‌های کشور با پیروزی انقلاب، فرمودند: «... ما پیشرفت‌هایی پیدا کرده‌ایم که من حالا گذرا به بعضی اشاره می‌کنم، و همه این پیشرفت‌ها در دوران تحریم بود، در دوران محاصره اقتصادی بود، در دوران شدیدترین فشارهای اقتصادی‌ای بود که تا آن زمان اتّفاق افتاده بود؛ این را خود آمریکایی گفتند؛ آمریکایی‌ها گفتند که فشار اقتصادی‌ای که روی ایران گذاشتیم، در طول تاریخ بی‌سابقه است؛ راست می‌گویند، با همه دروغ‌گویی‌شان این حرف را راست گفتند؛ بی‌سابقه‌ترین فشار اقتصادی بود. در چنین شرایطی ملّت ایران پیشرفت پیدا کرد. پیشرفت‌های بسیار مهمّی است که قطعاً اگر چنانچه انقلاب نبود و حرکت انقلابی و حرکت جهادی نبود، این پیشرفت‌ها به دست نمی‌آمد...»
گفتنی است، در این گزارش به بسیاری از پیشرفت‌های کشور در حوزه‌هایی چون مخابرات، هوافضا، حمل‌ونقل هوائی و... به دلیل کمبود جا و رعایت اختصار نپرداختیم اما تمام این پیشرفت‌ها و خدمات منتشر شده یا نشده در این گزارش در شرایط تحریم، جنگ، فتنه‌ها، ترورها و فشارهای مختلف خارجی و داخلی بر کشور صورت گرفته است. اتفاقاتی که هر کدامشان می‌تواند یک کشور قدرتمند را نابود کند.
