مهدی ملکی - آنهایی که بحث قومیتی مطرح می‌کنند، فراموش نکنند که ما تنها یک ملیت داریم؛ اقوام ترک و لُر و کرد و بلوچ و مازنی و گیلک همه ایرانی هستند. بنابراین تفرقه‌افکنی تحت هر شرایطی و با هر عنوانی، ممنوع!
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، یک هفته از بازی جنجالی پرسپولیس و تراکتور در ورزشگاه آزادی می‌گذرد. دیداری که خارج از مستطیل سبز، پر از صحنه‌ها و اتفاقات زشت و منزجرکننده بود و نه تنها همچنان واکنش‌های افراد مختلف به آن ادامه دارد، بلکه هنوز ویدیوهای جدیدی از رفتار و شعارهای هواداران هر دو تیم در فضای مجازی منتشر می‌شود.
در این چند روز تصاویر و ویدیوهایی باورنکردنی و تأسف‌بار از حواشی این دیدار توسط کاربران به اشتراک گذاشته شده و اصطلاحاً وایرال شده که در واقع یک پکیج کامل از بی‌اخلاقی و «منوی ویژه» از زشتی‌هاست. در این بین موضوع ناراحت کننده اینکه مسئولان به شکل‌گیری چنین جوی کمک می‌کنند و با صحبت‌ها و اظهارنظرهای تحریک‌آمیز به آن دامن می‌زنند.
برای هیچکدام از هموطنانی که دل در گرو میهن دارند، موضوع شعارهای نژادپرستی و قومیتی توجیهی ندارد. تجربه نشان داده که برخورد‌های کلیشه‌ای مانند محرومیت یک یا دو جلسه‌ای، راهکاری برای حل این معضل نیست و فدراسیون فوتبال باید به این دور باطل پایان دهد و اقدام اساسی انجام دهد. چرا در سال‌های اخیر، آرای کمیته انضباطی بازدارندگی لازم را نداشته؟
واقعاً هیچکس نیست پاسخ دهد. هیچکس نیست از فدراسیون بپرسد به عنوان متولی فوتبال کشور و نهاد بالادستی، چه تدبیر مؤثر و چه راهکار خوب و درستی داشته‌اید؟ چرا سال به سال اوضاع بهتر که نمی‌شود هیچ، بلکه به مراتب بدتر می‌شود. هزاران نفری که صرفاً برای تماشای فوتبال، لذت بردن و تشویق تیم خود به ورزشگاه می‌روند چه گناهی کرده‌اند که اینچنین فضا برایشان ناامن است.
اگر فقط بعضی چیزها در این فوتبال سر جای خودش بود، اگر فوتبال‌مان متولی و رئیس لایقی داشت، اگر ورزش‌مان صاحب وزیری کاربلد، دلسوز و قاطع بود، باید مسئولان هر دو باشگاه پرسپولیس و تراکتور به خاطر افتضاحی که هواداران‌شان به بار آوردند، از سمت‌های خود برکنار و هر دو باشگاه هم با جرائمی سنگین مواجه می‌شدند. نه اینکه مسئولان هر دو باشگاه در قامت مادری ظاهر شوند که تحت هیچ شرایطی اشتباه و کار نادرست فرزندش را نمی‌پذیرد و دائماً قربان صدقه‌اش می‌رود!
چطور برخی از مدیران و مربیان موقع شکست و ناکامی از فوتبال اروپا مایه می‌گذارند و می‌گویند فلان باشگاه هم روزهای افت و... دارد. اما هیچ‌وقت در چنین مواردی، به آنچه در فوتبال اروپا می‌گذرد، اعتنایی ندارند. یکسال پیش در دیدار رئال مادرید و سویا در ورزشگاه سانچز پیزخوان، شاهد رفتارهای نژادپرستانه از سوی هواداران سویا علیه وینیسیوس جونیور، وینگر رئال مادرید بودیم. باشگاه سویا در بیانیه‌ای رفتار هوادار خود را محکوم کرد و نوشت: «یک نفر از هواداران شناسایی شده و پس از اخراج از ورزشگاه، به مراجع قانونی تحویل داده شد.»
تراکتور تحت هدایت اسکوچیچ پس از تمام اتفاقات هفته گذشته، دیروز به مصاف تیم هوادار رفت و به بردی پرگل دست یافت. پس از این بازی، صفحه رسمی باشگاه تراکتور، تصویری از هوادارانش منتشر کرد و نوشت: «چشم و چراغ فوتبال ایران.» واقعیت این است که هواداران تمام تیم‌ها، چشم و چراغ فوتبال ایران هستند، نه صرفاً هواداران یک تیم. از تیم‌های پرطرفدار شمال مثل نساجی و ملوان گرفته تا تیم‌های قدیمی و پرهوادار جنوب کشور همچون فولاد و نفت آبادان. از تهران تا یزد و قزوین و تبریز و اصفهان و مشهد و شیراز. هواداران هرکدام از این تیم‌ها برای آنها حکم بهترین و پرشورترین هواداران دنیا را دارند.
در چنین شرایطی باید به همه آنهایی که تنها تا نوک بینی خود را می بینند، تأکید کرد که آتش به خرمن علایق و سلایق و تاریخ این مرز و بوم کهن نیندازید. روی آتش شعارهای قومیتی و بنرهایی با نوشته‌های تفرقه‌افکن، بنزین نریزید. اگر به فکر کلیت فوتبال کشورمان و آینده آن نیستید و تنها موفقیت به هر شکل و قیمتی در زمان حال برایتان مهم است، حداقل فراموش نکنید که همه ما ایرانی هستیم و قلب‌مان برای ایران‌مان می‌تپد که در طول تاریخ بارها از گزند بدخواهان در امان مانده.
در هر حال، از نقش مدیران و مسئولان بگذریم چون امید چندانی به آنها نیست. اما سؤال بزرگ این است که هواداران چگونه به چنین وضعیتی تن می‌دهند؟ آنها که اغلب از جنس یکدیگر هستند؛ با علایق و دغدغه‌های مشابه. مردمی که نیازمند اتحاد و همدلی هستند، چرا کمر به آزار و اذیت هم بسته‌اند؟ مگر جز این است که همه ما، از ترک و لُر گرفته تا فارس و بلوچ و کرد، ایرانی هستیم و تاریخ پر فراز و فرود این سرزمین، به همین کنار هم بودن و زیست مسالمت‌آمیز و توام با احترام اقوامش، می‌بالد.
