فعال سیاسی اصولگرا در یادداشتی نوشت: آقای پزشکیان! مرحوم هاشمی خاطره جگرکی رفتن را کامل ننوشت، شما کامل بنویسید. من مرده و شما زنده. یکی از بهترین یادگارهایی که به‌جا خواهید گذاشت همین خواهد بود.

 

یادداشت محمد مهاجری به این شرح است:

 

آقای رئیس‌جمهور، سلام

 

چنین دعوتی را سال قبل تقریبا همین روزها از شهیدرئیسی کردم. خیلی ها در فضای مجازی استقبال کردند اما به گمانم اصلا قصه به گوش آن مرحوم نرسید. کلا اطرافیان او حصاری کشیده بودند دورش به ضخامت دیوار چین. جوری که از بیرون هیچ صدایی به دفترش نمی رسید. راستش خوش بین نیستم که ان دیوار چین الان خراب شده باشد، مگر اینکه خلافش ثابت شود!

 

در خاطرات ۲۴ بهمن ۶۴ مرحوم آقای هاشمی‌رفسنجانی نوشته  که آن روز اهواز بوده و برای رفع خستگی با لباس شخصی با چند نفر رفته مغازه جگرکی و چند سیخ جگر خورده‌اند.‌

 

شما هم حاضرید یک روز عصر یا شب با هم به یک جگرکی برویم؟ مکانش هم فرق نمی‌کند.‌ چه خیابان شاهپورسابق، چه نفرآباد شهرری، چه محله جوزستان نیاوران، چه در خاک سفید تهرانپارس یا بالای دره فرحزاد.

 

توی مغازه چشمتان به سیخ جگر باشد که نسوزید و گوش تان را بدهید به مردمی که در برهوت ناترازی ملی، پناه آورده اند به جگر و قلوه و خوشگوشت و...

 

اگر دیدید مشتری ها کاملا توی خودشان هستند  و در ابتدا، شما را نشناختند اصلا تعجب نکنید.  اما همین آدمهای خسته وقتی لب به حرف زدن باز کنند، چیزهایی می گویند که از کرور کرور چیزهایی که در جلسات شورای انقلاب فرهنگی و شورایعالی فضای مجازی و هیات دولت می شنوید، مهم تر و دلپذیرتر است.آنقدر متنوع صحبت می‌کنند‌ که ذره‌ای‌ حوصله‌تان‌ سر نمی‌رود.‌ جگرکی‌ پاتوق همه‌جور‌ آدم  هست؛ از پایداریچی و مشارکتی بگیر تا کم‌حجاب‌ و بی‌حجاب،‌ از تحصیل‌کرده دانشگاه تا دیپلم ردی، از شوخ‌و‌شنگ تا دمغ...

 

آنها اصلا آمده اند مغازه جگرکی که جگرسیاست و بازیهای جناحی را بجوند و از هضم رابع بگذرانند.

 

 آن‌جا کسی منتظر سوژه نمی ماند برای حرف زدن. کافی است یکی قیمت دلار را بگوید. گفتم قیمت دلار. چه خوب است آقایان همتی وزیر اقتصاد و فرزین رئیس بانک مرکزی را هم با خودمان ببریم. برایشان خوب است. آنجا دیگر در برابر دوربین تلویزبون نیستند که لفظ قلم حرف بزنند و هرکدام شان گرانی دلار را بیندازد گردن دیگری. 

 

حتما حین نوش جان کردن جگر خواهید شنید که  در باره مذاکره هم حرف می زنند و از تحریم ناله می کنند. آنها شاید ندانند که ۳-۴ سال گذشته طلایی ترین فرصتها برای تعامل با دنیا از دست رفت،اما این را با گوشت و پوست شان لمس کرده اند که امروزشان بهتر از دیروز نیست.

 

چه خوب است که دکترعراقچی هم که در سفر به کشورهای مختلفف دنبال کافه و رستوران گردی است بیاید جگرکی و او هم حرف مردم را بشنود.شاید انگیزه اش بیشتر شود. اگر همانجا از اهالی مغازه یک نظرسنجی کوچولو بکند، و ببیند از هرسه نفر دوتای شان گمان می کنند مذاکره راه حل مشکلات است، انگیزه اش بیشتر می شود.  همانجا خودتان هم از مردم بپرسید از ۲۰ چه نمره ای به شما می دهند؟ یقینا نمره صداقتتان خیلی بالاست، اما بقیه درسها چی؟

 

 آنچه قطعاً در آن‌جا دست‌گیرتان‌ می‌شود‌ این است که مثل روزهای تبلیغات انتخابات، برایتان هورا نمی کشند. آنها شاید به اندازه همین3-4ماه پیش هم به شما امید ندارند. وقتی شعار رفع فیلتر شما را آنجور مثله کردند، مردم قاطعیت شما را زخمی می بینند. این کجایش وفاق است که یک جمع ۱۰- ۱۵ نفره در شورای فضای مجازی، سر بزرگترین وعده شما را ببرند؟

 

اگر کسی در همان مغازه جگرکی از شما پرسید از کجا معلوم که وعده "مذاکره " هم مثل فیلترینگ ذبح نشود چه می گویید؟ تورا به خدا نگویید با وفاق حل می کنیم. حریفان شما دندانهای وفاق را کشیده اند. 

 

در مغازه جگرکی شاید فرصتش پیدا شود که از ناترازیها هم بپرسند. آن معذرت خواهی تان از طرف وزیر کابینه که در قضیه مازوت به شما گزارش غلط داد خیلی خوب بود. اما آیا راه چنین گزارشهایی که مسئولان بسیاری ر ا فریب داده است، بسته اید؟

 

 شاید در مغازه جگرکی این فرصت پیش بیاید که به شما بگویند دولت‌تان‌ در حد انتظارشان نیست. اگر بپرسندآقای پزشکیان که یک فوتبالیست جدی است،در یارگیری های دولت به فکر برد تیمش نبود چه می گویید؟

 

خب، ظاهرا خیلی وقت ندارید. برویم جلوی دخل صاحب جگرکی و از حال و احوال کاسبی و مالیات و قیمت جگر خام و بهای گوسفند زنده و مقایسه این قیمت با همین چندماه پیش هم گپی بزنید .آقای فرزین و همتی هم گوش بدهند. برایشان خوب است.

 

آقای پزشکیان! مرحوم هاشمی خاطره جگرکی رفتن را کامل ننوشت، شما کامل بنویسید. من مرده و شما زنده. یکی از بهترین یادگارهایی که به‌جا خواهید گذاشت همین خواهد بود.