فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

هلال عید به دور قدح اشارت کرد

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد

که خاک میکده عشق را زیارت کرد

مقام اصلی ما گوشه خرابات است

خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد

بهای باده چون لعل چیست جوهر عقل

بیا که سود کسی برد کاین تجارت کرد

نماز در خم آن ابروان محرابی

کسی کند که به خون جگر طهارت کرد

فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروز

نظر به دردکشان از سر حقارت کرد

به روی یار نظر کن ز دیده منت دار

که کار دیده نظر از سر بصارت کرد

حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ

اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد

شرح لغت: کاردیده:تجربه

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های پنجم و ششم می‌فرماید:

قیمت می‌سرخ رنگ چه چیز است؟ بهای باده معرفت گوهر عقل است که، چون آدمی نوشید، از وسوسه عقل مصلحت اندیش آسوده می‌شود. بشتاب و این تجارب را بکن. هر که این داد و ستد را کرد، سود برد.

* داد و فغان از چشم افسونگر شیخ شهر که به می‌گساران قدیمی چپ نگاه می‌کند و یا به نگاه حقارت و تحقیر می‌نگرد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

سعادت و خوشبختی، چون هلال ماه نو به زندگیت سرک خواهد کشید. خداوند برکات و نعمات خود را شامل حالت خواهد نمود. قصد انجام معامله‌ای را داری. هرچه سریعتر اقدام کن که گرچه بهای سنگینی را در این معامله باید پرداخت کنی، اما بدان که حاصل آن سود سرشاری است که نصیب تو خواهد شد. به حرف‌های دیگران اعتنا نکن و کار خود را انجام بده.