مذاکره یا عدم مذاکره بحث داغ این روز‌ها است. بحثی که همزمان با شروع دولت پزشکیان و نقش پررنگ محمدجواد ظریف در آن شروع و با روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا جدی‌تر شد.
حامیان دولت و مشخصا اصلاح‌طلبان با توجه به اوضاع و احوال اقتصادی مملکت، شرایطی سیاسی کشور در داخل و خارج از جمله منطقه و ... مذاکره با آمریکا و یافتن راهکاری برای برون رفت از شرایط فعلی را لازم می‌دانند.
در مقابل، اما جریان بازنده در انتخابات، به مخالفت‌ها ادامه داده و با ادبیاتی که روز به روز تندتر می‌شود؛ به حامیان مذاکره می‌تازد. تلاش‌ها برای حذف ظریف از دولت و تجمعات متعدد علیه او مصداق این مدعا است.
با توجه به ترکیب مجلس و بلند بودن صدای طیف تندرو در آن، تکلیف این نهاد و موضعش نسبت به مذاکره روشن است.
از سخنان چهره‌های اصولگرا؛ از علی لاریجانی که مشاور رهبری است تا علی مطهری که سابقه روشنی دارد گرفته تا تغییر موضع محمدجواد لاریجانی نیز می‌توان دریافت که در سطح کلان حاکمیت اتفاق نظری درباره موضوع مذاکره وجود دارد. حتی اگر مثل عبدالعلی‌زاده معاون توسعه دریایی پزشکیان نگوییم که نظام به گزینه رو در رو رسیده، می‌توان گفت که مخالفت جدی با مذاکره وجود ندارد و تصمیم به اقدام بر مبنای منافع نظام است.
در این بین، اما تکلیف دولت روشن نیست! عجیب به نظر می‌رسد، اما گویا در درون دولت اتفاق نظری درباره موضوع مذاکره وجود ندارد! قصد بررسی چرایی بروز این شرایط در دولت را نداریم و بحث مفصلی است، اما اظهارات و مواضعی که رنگ و بوی اختلاف در دولت دارد را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. خاصه اگر حواسمان باشد که رسانه‌های اصولگرا و مخالف دولت از جمله کیهان و جوان در روز‌ها و هفته‌های اخیر مدام با جدا کردن حساب پزشکیان از اعضای دولت سعی در افزایش اختلافات می‌کنند.
مصداق این اختلافات را، اما در اظهارات اخیر معاون وزیر اطلاعات دید که تاکید کرده «امروز مذاکره با آمریکایی‌ها برای جمهوری اسلامی، به لحاظ سیاسی و امنیتی هیچ نفعی نخواهد داشت». او گفته که الان وقت مذاکره نیست و کسی هم قصد مذاکره ندارد!
این سخن وی البته با واکنش‌هایی نیز مواجه شده است. مثلا احمد زیدآبادی، در کانال تلگرامی با اشاره به اینکه «پیش از این اسماعیل خطیب وزیر اطلاعات نیز در مخالفت با مذاکره با آمریکا، استدلال مشابهی مطرح کرده بود» نوشته: «وزارت اطلاعات زیرمجموعۀ دولت پزشکیان است. حالا اگر قرار نیست صدای واحدی از تمام نهاد‌های حاکم در مورد مذاکره یا عدم مذاکره با آمریکا شنیده شود، انتظار این است که لااقل از مجموعۀ کابینه صدای واحدی صادر شود. اینکه شخص رئیس‌جمهور و برخی از اعضای کابینه سخن از ضرورت مذاکره به میان آورند و بعد مسئولان یک وزارتخانه، خلاف آن را اعلام کنند، پیامی جز "هیچکاره" بودن رئیس‌جمهور حتی در داخل کابینه، به دنبال ندارد.»
این چندصدایی در دولت درباره موضوع مذاکره را باید جدی گرفت، زیرا در روز‌های اخیر و به صورت همزمان از تحت فشار بودن ظریف از سوی برخی دولتی‌ها نیز سخن به میان می‌آید! مثلا کامبیز مهدیزاده، دامان حسن روحانی نوشته بود: «متاسفانه برخلاف رئیس جمهور محترم، برخی از اطرافیان در دولت، به دنبال حذف اعتدالیون از دولت هستند. ظریف هم از درون دولت تحت فشار است، هم از بیرون. دولت پزشکیان بدون ظریف، مثل تیم فوتبال بدون دروازه بان است و گل باران خواهد شد. یک تیم نمی‌تواند بدون ستاره‌هایش قهرمان شود.»
سید صادق حسینی، فعال رسانه‌ای حامی دولت نیز در شبکه اجتماعی ایکس تلویحا از برخی دولتی‌ها به خاطر مواضعشان نسبت به موقعیت ظریف گلایه کرده است. او نوشته: «بازم به معرفت مجید آقای انصاری که تو تلویزیون از خجالت گروهک‌ها در اومد: اسم آقای ظریف قاچاق نشده، نامش را ببرید. نتانیاهو اخیرا کتابی منتشر کرده که ظریف به عنوان دشمن شماره یک، اسرائیل را بیچاره کرده. کاش باقی اعضای دولت پزشکیان یاد بگیرند.»
بر این اساس به نظر می‌رسد که اوضاع در دولت پزشکیان بسیار آشفته است و حامیان مذاکره به شدت تحت فشار هستند. حال باید دید که مسعود پزشکیان می‌تواند از پس این موقعیت برآمده و در مقابل مخالفان بایستند یا اینکه واقعا «هیچ کاره» است و کوتاه خواهد آمد.
منبع: رویداد 24
