همچنین بی ادعاست؛ نه به این معنا که چیزی برای گفتن ندارد، بلکه اتفاقا قصه و ایده جالب توجهی دارد. به سراغ قصه‌ای رفته است که خیلی کم در سینمای ایران به سراغ آن رفته‌ایم تغییر لحن خوبی در طول داستان دارد. مخاطب را شگفت زده می‌کند و در حالیکه قصه آرام پیش می‌رود، ناگهان برای مخاطب یک سورپرایز دارد. کارگردانی‌اش هم ساده و خوب است. بازی خوب رضا بابک هم باید یاد کنم که خیلی خوش درخشیده است و شاید اگر بزرگداشتی برای او در افتتاحیه گرفته نمی‌شد، یکی از شانس‌های جدی سیمرغ می‌توانست باشد. به طور کلی "ترک عمیق" فیلمی است که مخاطب از انتخابش برای تماشا رضایت خوهد داشت و به فیلم "آفرین" خواهد گفت. به ویژه این که ماحصل کارگردانی اول آرمان زرین کوب فارغ از سابقه او در تهیه کنندگی بوده است و از این نظر نیز بسیار قابل قبول بود.
تا روز دوم جشنواره واقعا فیلمی بود که من می‌توانم بگویم نسبت به دیگر آثار بیشتر دوستش داشتم. سادگی و پر مدعا نبودن آن به فیلم صمیمیتی می‌دهد که یک امتیاز است. در جریان هستم که این فیلم با هزینه کمی ساخته شده است و این خود جای تامل دارد. در شرایطی که بسیاری از فیلم ها با بودجه‌های عجیب و غریب چند ده میلیاردی ساخته می‌شوند و حتی اگر این فیلم روزی تنها در یک پلتفرم هم اکران شود هزینه ساخت خود را بازخواهد گرداند و این از تفکر تولیدی و تهیه کنندگی آقای زرین کوب و شناختش نسبت به این حوزه می‌آید. متاسفانه سینمای ما امروز در ارتباط با فیلم های پرفروش هم نسبت تولید با فروش را رعایت نمی‌کند و این تفکر غلطی است که امروز سود در تولید است در حالی اتفاقا سود فیلمسازی باید در مواجهه و فروش مخاطب و از توجیه اقتصادی برخوردار باشد.
۵۷۵۷
