آندریفسکی این فیلم صامت را در سال۱۹۳۵ با سرمایه‌گذاری استودیوی فیلمسازی «مژرابپوم» تولید کرد.
داستان فیلم حول یک مهندس به نام جیم ریپل می‌چرخد که روبات‌های جهانی را برای کمک به کارگران اختراع می‌کند و خود نیز از یک خانواده کارگری است.
او نظریه‌ای دارد که بر مبنای آن تولید ارزان باعث می‌شود همه کالاها آن‌قدر ارزان شوند که سرمایه‌داری سقوط کند. کارگران با این دیدگاه او موافق نیستند و حتی خانواده‌اش او را خائن می‌دانند.
یکی از عناصر کلیدی اختراع او، یک خازن با ظرفیت بالاست که روبات‌ها را تغذیه می‌کند. دولت به اختراع او علاقه‌مند می‌شود؛ زیرا روبات‌ها می‌توانند به‌عنوان سلاح نیز مور استفاده قرار گیرند.
یک کارخانه فوق‌سری در اختیار ریپل گذاشته می‌شود و بودجه‌ای دریافت می‌کند تا بتواند روبات‌ها را تولید کند. روبات‌های مصنوع او از طریق رادیو کنترل می‌شوند، برای این منظور ریپل از یک ساکسیفون استفاده می‌کند. وقتی مست می‌شود حتی روبات‌ها را وادار به رقص می‌کند.
در روز اعتصاب عمومی کارگران، مدیریت کارخانه‌ای که برادر ریپل در آن کار می‌کند، واقع در همان شهری که کارخانه تولید روبات‌ها قرار دارد، روبات‌ها را جایگزین کارگران می‌کند.
هیأتی از کارگران به کارخانه مراجعه می‌کنند تا ببینند آیا امکان شکستن اعتصاب وجود دارد، اما متوجه می‌شوند که آنها در واقع روبات‌ها هستند که کار می‌کنند نه انسان! جلسه با یک حادثه پایان می‌یابد؛ زمانی که ریپل سعی می‌کند قابلیت‌های یک روبات را به کارگران نشان دهد و یکی از کارگران جان خود را از دست می‌دهد.
این موضوع منجر به درگیری بین کارگران و مدیریت کارخانه با حمایت نظامی حکومت می‌شود. نظامی‌ها تصمیم می‌گیرند از روبات‌ها به‌عنوان سلاح علیه کارگران استفاده کنند. روبات‌ها تحت فرمان یک افسر نشسته در یک تانک هستند که با دستگاه کنترل از راه دور مدیریت می‌شوند.
ریپل سعی می‌کند با استفاده از ساکسیفون از درگیری‌ها جلوگیری کند؛ اما ناکام می‌ماند و کشته می‌شود.
در نهایت کارگران روش کنترل روبات‌ها را از طریق دسترسی به پروتوتایپ ربات «میکرون» ریپل، فرا می‌گیرند و فیلم به پایان می‌رسد.
استودیو فیلمسازی «مژرابپوم» یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین استودیوهای سینمایی در دوران پس از انقلاب روسیه بود.تاسیس این استودیو توسط مایسی آلینیکوف و ویلی مونزنبرگ در سال ۱۹۲۲، به‌ویژه در زمینه تولید
فیلم‌های با مضامین سیاسی و اجتماعی، نشان‌دهنده تعهد این دو فیلمساز به ترویج ارزش‌های سوسیالیستی و روایت‌های نوین سینمایی بود.
این استودیو با تولید حدود ۶۰۰ فیلم نقشی انقلابی در سینمای نوبنیاد شوروی داشت.
