فیلم طبیعت بکر کوه بز سینا در منطقه مرگور
اخیراً خبرهایی درباره انتخاب عبدالعلی علی‌عسگری و عبدالرضا رحمانی فضلی به عنوان گزینه‌های پیشنهادی دولت برای سمت سفارت در روسیه و چین به رسانه‌ها درز کرده است. این موضوع که واکنش‌های گسترده‌ای به همراه داشته، هرچند هنوز از سوی مقامات تائید نشده، اما به شدت قابل‌توجه است. اسماعیل بقائی، سخنگوی وزارت خارجه، در نشست خبری اخیر خود گفت که فرآیند انتخاب سفرا مشخص است و درباره این گمانه‌زنی‌ها نمی‌تواند اظهار نظری کند. این موضوع شاید هنوز در حد شایعه باشد.
طی روزهای اخیر، ایران رسماً دو سفیر جدید خود را در کشورهای کلیدی آلمان و انگلستان معرفی کرده است. بر اساس این گزارش، مجید نیلی احمدآبادی، مدیرکل غرب اروپای وزارت خارجه، با تجربه‌ای شامل سفارت در نروژ و کارداری در جمهوری چک، راهی برلین می‌شود. همچنین، سیدعلی موسوی، مدیرکل حقوقی این وزارتخانه که یکی از باسابقه‌ترین مدیران در حوزه دیپلماسی است، به لندن اعزام می‌شود.
بسیاری این سوال را مطرح می‌کنند که آیا کشورهای مهمی همچون چین و روسیه اهمیت کمتری نسبت به آلمان و انگلستان دارند؟ چنین برداشت اشتباهی ممکن است سبب کاهش شأن دیپلماسی ایران شود. اما اگر قرار باشد چهره‌هایی مثل علی‌عسگری و رحمانی فضلی برای سفارت در این کشورها انتخاب شوند، آیا این تصمیم منطقی به نظر می‌رسد؟ سوابق این دو فرد نشان می‌دهد که هیچ تناسبی با عرصه سیاست خارجی ندارند. عبدالعلی علی‌عسگری که تحصیلات مهندسی دارد، بیشتر در حوزه‌هایی چون صداوسیما، قوه قضائیه، سازمان اوقاف و صنایع نظامی فعالیت داشته است. از سوی دیگر، عبدالرضا رحمانی فضلی، با مدرک دکترای جغرافیا گرایش برنامه‌ریزی روستایی، عمدتاً در مناصب اجرایی داخلی حضور داشته و فعالیت‌هایش ارتباطی با عرصه دیپلماسی ندارد.
این اولین بار نیست که افراد نامرتبط با حوزه دیپلماسی برای سمت‌های سیاسی خارج از کشور پیشنهاد می‌شوند. به عنوان نمونه، در دوران محمود احمدی‌نژاد، حسین الله‌کرم، یکی از چهره‌های شناخته‌شده گروه‌های سیاسی، به دلیل مسائل حاشیه‌ای به کشورهای بالکان اعزام شد تا از فضای داخل ایران دور باشد. مشابه چنین انتصاب‌هایی باعث شده جنبه‌های حرفه‌ای دیپلماسی تحت تأثیر مسائل جانبی قرار گیرد. اکنون این سوال مطرح می‌شود که آیا پیشنهاد علی‌عسگری و رحمانی فضلی از این قبیل است؟ آیا قرار است آن‌ها به دلیل دلایل غیرمرتبط به این سمت‌ها منصوب شوند، یا این تصمیم به منزله پاداشی برای فعالیت‌های پیشین آن‌ها است؟
این شایعات اگرچه هنوز تایید نشده‌اند، ولی در صورت واقعی بودن انتخاب این افراد برای کشورهایی مانند چین و روسیه، باید گفت که این یک شوخی تلخ با دیپلماسی خارجی خواهد بود. چین و روسیه، به‌عنوان دو قدرت مهم جهانی، نیازمند فرستادگان دیپلماسی با تجربه و تخصص در حوزه سیاست خارجی هستند. این که چنین موضوعی تا این حد جدی مطرح شود، نه تنها اعتبار تصمیم‌گیری‌ها را زیر سوال می‌برد، بلکه می‌تواند پیامدهای جدی برای منافع ملی در عرصه بین‌المللی داشته باشد.
منبع:فرارو
