به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه اعتماد نوشت: البته گفتوگو به معنای توافق نیست، اما میتواند فواید متعددی برای ایران داشته باشد.
نخست، این اقدام میتواند روایتی که در میان مردم شکل گرفته است مبنی بر اینکه «حاکمیت تحریم را یک نعمت میداند»، تضعیف و اعتماد عمومی را تا حدی ترمیم کند.
دوم، گفتوگو با امریکا از تسلط روایتهای ضدایرانی جلوگیری کرده و مانع از آن خواهد شد که اسراییل و سایر مخالفان منطقهای و بینالمللی ایران، سیاستهای خود را بدون مانع به پیش ببرند.
سوم، این گفتوگوها به نخبگان ایرانی کمک میکند تا ارزیابی واقعبینانهتری از مواضع ایالات متحده داشته باشند و تحلیلهای خود را بر اساس دادههای عینی تنظیم کنند.
در نهایت، گفتوگو میتواند به نزدیکی دیدگاههای دو طرف و کنترل بحرانهای احتمالی کمک کند.
بر همین اساس ضروری است که ایران با یک ایده مشخص و تیمی توانمند، روند گفتوگو با امریکا را آغاز کند. این روند، فارغ از نتیجه نهایی میتواند زمینهساز مدیریت تنشها و کاهش فشارهای بینالمللی باشد. از سوی دیگر، اگر این گفتوگوها به مذاکره و سپس توافق منجر شود، امکان بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور فراهم خواهد شد.
با این حال، موفقیت چنین رویکردی در گرو اصلاحات داخلی است. بازگشت به مردم، احترام به مطالبات آنان و شفافسازی درباره تصمیمات کلان کشور، گامهای ضروری برای موفقیت سیاستهای دیپلماتیک است.
جمهوری اسلامی ایران در یکی از حساسترین مقاطع تاریخی خود قرار دارد. مسیر آینده آن، بهویژه در عرصه سیاست خارجی تا حد زیادی وابسته به میزان اجماع داخلی و بازسازی سرمایه اجتماعی است. در این میان، سیاستگذاران کشور باید درک کنند که تعامل با قدرتهای جهانی، بدون توجه به مطالبات داخلی، نهتنها بینتیجه خواهد ماند، بلکه ممکن است مشروعیت حکمرانی را نیز با چالش مواجه کند.
بنابراین راه برونرفت از بحرانهای موجود، تنها در اتخاذ سیاستهای عقلانی در عرصه دیپلماسی خلاصه نمیشود، بلکه بازگشت به مردم و ایجاد زمینه برای مشارکت عمومی در تصمیمات کلان، کلید عبور از شرایط نفسگیر کنونی است. نظام حکمرانی باید نشان دهد که صدای مردم را میشنود و اراده جدی برای اصلاح امور دارد. راه آینده روشن است. ایران باید با ترکیبی از عقلانیت دیپلماتیک و اصلاحات داخلی، مسیری را انتخاب کند که منافع ملی را تامین کرده و کشور را از چالشهای کنونی عبور دهد. بازگشت به مردم، نه یک شعار، بلکه یک ضرورت تاریخی است که در شرایط حساس کنونی، باید در راس اولویتهای سیاستگذاران قرار گیرد.