هنگامی که به خرید یک واحد آپارتمان فکر می‌کنید، موارد زیادی را باید در نظر بگیرید. یکی از موارد مهم، تقسیم پارکینگ‌ها است. تقسیم مناسب پارکینگ‌ها می‌تواند برای ساکنین بسیار حائز اهمیت باشد و از احتمال اختلافات بین همسایگان بکاهد و باعث کاهش درگیری بین ساکنین شود. هر واحد به تعداد مشخصی از پارکینگ‌ها دسترسی خواهد داشت و تمامی ساکنین می‌دانند که خودرو خود را کجا باید پارک کنند.
در خرید آپارتمان‌های نوساز، پارکینگ هر واحد ممکن است مشخص نباشد. تعیین پارکینگ همیشه یک موضوع مورد اختلاف بوده و مشکلاتی را ایجاد می‌کند. پارکینگ‌ها مانند انباری‌ها، از موارد مشترکی هستند که در قراردادهای واگذاری ساختمان، چه به صورت فروش، چه اجاره و رهن، ذکر می‌شوند. با انعقاد قرارداد جدید، حقوق مربوط به پارکینگ به مالک یا مستاجر جدید منتقل می‌شود.
طبق قانون تقسیم پارکینگ در بین واحدهای نوساز، پس از اتمام ساخت ساختمان‌ها و برای فروش واحدها، پارکینگ‌ها تثبیت می‌شوند. در این امر، نماینده و مأمور سازمان برای شماره‌گذاری پارکینگ‌ها از بالاترین نقطه شروع می‌کنند و تا طبقه اول ادامه می‌دهد.
لازم به ذکر است که تقسیم‌بندی پارکینگ‌ها اصول و نظم خاصی ندارد. به طور مثال، اگر شخصی اقدام به خرید یکی از واحدهای آپارتمان کند، این امکان را نیز دارد که محل پارکینگ خود را انتخاب کند. البته، این روش تقسیم قانونی نیست و تنها در صورتی که همه ساکنین با این روش موافقت کنند، مشکلی ایجاد نمی‌شود. اما اگر حتی یکی یا دو نفر از ساکنین با این نوع تقسیم‌بندی مخالف کنند، این موضوع از نظر قانونی مشکل دارد.
تقسیم پارکینگ‌ها در آپارتمان‌ها می‌تواند مانند یک پازل پیچیده باشد، اما با رعایت اصول و قوانین و هماهنگی بین ساکنین، می‌توان از مشکلات جلوگیری کرد و زندگی در آپارتمان را آسان‌تر و آرام‌تر کرد.
تقسیم پارکینگ در بین واحدها به دو روش اصلی انجام می‌شود:
در این حالت، هر واحد آپارتمان یک جای پارک مشخص دارد. مثل این است که هر واحد یک کمد یا انباری داشته باشد که فقط برای خودش است. محل و اندازه دقیق این جای پارک در مدارک رسمی (مثل سند) قید می‌شود، پس هیچ کس نمی‌تواند آن را تغییر دهد یا از آن استفاده کند.
در این حالت، جای پارک مخصوص هر واحد وجود ندارد و تمام پارکینگ‌ها به صورت مشترک بین همه ساکنان استفاده می‌شوند. این یعنی همه باید با هم کنار بیایند و پارکینگ‌ها را به اشتراک بگذارند.
گاهی در اسناد رسمی ممکن است تنها برخی از واحدها حق استفاده از پارکینگ را داشته باشند. در این صورت، واحدهایی که اسم‌شان در این اسناد نیامده، نمی‌توانند از پارکینگ استفاده کنند.
وقتی پارکینگ مشاع است، برای جلوگیری از بی‌نظمی، معمولاً مالکان هر واحد توافق می‌کنند که به هر واحد برای مدت مشخصی یک جای پارک اختصاص دهند. بعد از آن مدت، جای پارک‌ها بین واحدها عوض می‌شود تا همه به طور عادلانه از پارکینگ استفاده کنند.
در این حالت برای تقسیم پارکینگ‌ها به شکل منظم و منصفانه، نیاز است تا همه ساکنان با هم همکاری کنند و به توافق برسند. این کار باعث می‌شود که زندگی در آپارتمان راحت‌تر و بدون مشکلات پارکینگ باشد.
در برخی آپارتمان‌ها با تعداد واحدهای محدود، پارکینگ ممکن است به‌صورت توافقی میان ساکنین توزیع شود. با این حال، شهرداری برای تعیین پارکینگ هر واحد، ضوابط مشخصی دارد که به‌ویژه در آپارتمان‌های نوساز به کار گرفته می‌شود. ضوابط و شرایط تقسیم پارکینگ در بین واحدها به صورت زیر انجام می‌پذیرد:
برای شماره‌گذاری تقسیم پارکینگ در اغلب مواقع شمارش از سمت شمال غربی ساختمان شروع می‌شود و در جهت حرکت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. تقسیم پارکینگ‌ها از طبقات بالایی آغاز می‌شود. به این ترتیب، اولین پارکینگ در شمال غربی به اولین واحد در طبقه بالایی از شمال غربی اختصاص می‌یابد. سپس، در جهت حرکت عقربه ساعت، پارکینگ دوم به دومین واحد و به همین ترتیب ادامه پیدا می‌کند.
این ضوابط نتیجه‌ای در پی دارد که طبقه همکف، نامناسب‌ترین قسمت پارکینگ را به خود اختصاص می‌دهد.
در مواردی که کل پارکینگ به‌صورت مشاع است و محوطه بزرگی مانند حیاط را در برمی‌گیرد، ضوابط چیدمان پارکینگ متفاوت خواهد بود. در این شرایط، حتی ممکن است برخی واحدها پارکینگ نداشته باشند. معمولاً چیدمان پارکینگ در چنین شرایطی طبق توافق یا قوانین وضع شده و مشابه قوانین تقسیم واحدها در مشارکت ساخت توسط مدیر ساختمان، مالکین و یا سازنده انجام می‌گیرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص تقسیم واحد ها در مشارکت ساخت مقاله زیر را مطالعه کنید:
https://mohsenzeynali.com/division-units-in-cooperative-construction/
بنابراین، چه پارکینگ‌ها به‌صورت توافقی باشد و چه بر اساس ضوابط شهرداری تعیین شود، رعایت نظم و همکاری بین ساکنین بسیار مهم است تا زندگی در آپارتمان راحت‌تر و بدون مشکل باشد.
در رابطه با ضوابط پارکینگ ساختمان‌های مسکونی، به طور کلی باید برای هر خودرو ۲.۵ متر عرض در نظر گرفته شود. اگر قرار باشد دو خودرو در کنار یکدیگر پارک کنند، دو حالت وجود دارد: در حالتی که دو طرف پارکینگ دیوار باشد، باید عرض ۵ متر لحاظ شود. اما اگر یک طرف پارکینگ دیوار و طرف دیگر ستون باشد، عرض ۴.۷۵ متر کافی است. برای سه خودرو نیز، باید ۲.۵ متر به عرض‌های مذکور اضافه شود.
در مواردی که دو طرف خودرو با دیوار یا ستون محدود شده باشد، حداقل ابعاد باید ۵ در ۳ متر باشد. اگر بین دو ستون، فضای داخلی ۴.۵ متر باشد، ایجاد دو پارکینگ ممکن است.
ارتفاع مفید پارکینگ که از کف پارکینگ تا پایین‌ترین نقطه سازه‌ای یا تأسیساتی محاسبه می‌شود، نیز اهمیت دارد. برای پارکینگ‌های کوچک، این ارتفاع باید حداقل ۲.۲۰ متر باشد. برای پارکینگ‌های متوسط و بزرگ، این ارتفاع حداقل ۲.۴۰ متر است. در پارکینگ‌های عمومی، حداقل ارتفاع ورودی و خروجی ۲.۴۰ متر و در پارکینگ‌های خصوصی این مقدار ۲.۱۰ متر است.
به طور کلی پارکینگ محلی برای نگهداری خودروها است که می‌تواند در فضای باز یا بسته قرار گیرد و دسترسی به آن به دو صورت خصوصی یا عمومی است. حقوق شهروندی ایجاب می‌کند که ساختمان‌ها نیاز ساکنان خود به پارکینگ را فراهم کنند. این موضوع نه تنها برای ساختمان‌های مسکونی بلکه برای مجتمع‌های اداری و تجاری نیز اهمیت دارد.
محل احداث مجتمع‌های غیرمسکونی نیز باید به گونه‌ای باشد که منجر به ترافیک در خیابان‌های اطراف نشود. به همین دلیل، داشتن پارکینگ از نخستین نیازهایی است که در ساخت و ساز مجتمع‌ها باید مورد توجه قرار گیرد. در شهرهای پیشرفته جهان، علاوه بر تامین پارکینگ برای مالک، پارکینگ‌هایی برای میهمانان نیز لحاظ می‌شود که معمولاً در جلوی ساختمان یا ملک شخصی قرار دارند. طبق قوانین تعیین شده از سوی شهرداری یا مدیریت شهری، اگر منطقه‌ای ظرفیت ساخت ساختمان‌های چند طبقه را نداشته باشد، مجوز احداث آن صادر نمی‌شود.
