به گزارش همشهری‌آنلاین، بهداد سلیمی و الهام حسینی؛ این دو سرمربیان جدید تیم‌های ملی مردان و زنان وزنه‌برداری ایران هستند؛ چهره‌هایی که حضورشان در پست‌های جدید با تردیدهایی روبه‌روست. حسینی تازه از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده و نخستین تجربه مربیگری‌اش حضور در بالاترین سطح ممکن است. از همه مهم‌تر اینکه او جانشین یکی از چهره‌های موفق وزنه‌برداری شده و جای کورش باقری را گرفته که چه در دوره قهرمانی و چه در روزهای سرمربیگری‌اش، پرآوازه بوده و این کار او را سخت‌تر می‌کند. در مقابل سلیمی نه‌تنها نسبت به سرمربی قبلی تیم، نواب نصیرشلال پرمدال‌تر است که یکی از چهره‌های معتبر وزنه‌برداری جهان به‌حساب می‌آید. تنها مشکل سلیمی این است که پرمشغله است و به قول قدیمی‌ها چند هندوانه را با هم برداشته؛ هم عضو هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک است، هم نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری و حالا هم که سرمربی تیم ملی شده. سلیمی و حسینی دیروز در نشست خبری حاضر شدند تا هم از خودشان دفاع کنند و هم به بقیه این اطمینان را بدهند که می‌توانند از عهده مسئولیتی که به آنها سپرده شده، بربیایند.
رفت‌وآمد اجباری
قدمت وزنه‌برداری زنان ایران به یک دهه هم نمی‌رسد، طبیعی است که بین زنان این رشته نشود مربی باتجربه پیدا کرد و ورزشکاری در حد الهام حسینی که حداقل یک قهرمانی آسیا دارد و پرافتخارترین محسوب می‌شود، نخستین گزینه برای سرمربیگری تیم ملی باشد اما اینکه چرا او بدون هیچ تجربه و تنها به پشتوانه مدال‌ها و تحصیلاتش انتخاب شده، جای سؤال دارد. بهتر نبود کورش باقری که چند سالی است تیم را در دست داشت، می‌ماند و حسینی کنار او شاگردی می‌کرد و یا باز هم زنان با یکی از مربیان مرد به کارشان ادامه می‌دادند تا مربیان زن با مربیگری در لیگ پله به پله بالا بیایند و به تیم ملی برسند؟ به این سؤال سجاد انوشیروانی، رئیس فدراسیون جواب داد. او از کنار رفتن اجباری باقری گفت؛ اینکه فدراسیون او به‌خاطر خواست کمیسیون فرهنگی و این قانون که نباید مردان، مربیان تیم‌های زنان باشند، ناخواسته باقری را کنار گذاشته و الهام حسینی هم تنها و بهترین گزینه برای جایگزینی او بوده: «فدراسیون هیچ رغبتی برای رفتن کورش باقری نداشت ولی با توجه به قوانین و فشاری که روی وزارت ورزش بود و برای اینکه شرایط بحرانی نشود، ما با او خداحافظی کردیم.» انوشیروانی حسینی را بهترین گزینه برای تیم زنان دانست و گفت فدراسیون هم کنار اوست. خود حسینی هم از کار سختی که دارد، صحبت کرد: «انتخاب من ناگهانی بود. البته از ۲سال پیش صحبت این بود که من مربی شوم ولی هیچ ایده‌ای برای مربیگری نداشتم. تحصیلات مرتبط دارم و با علم تمرین آشنا هستم اما بزرگ‌ترین چالش برای من این است که جا پای مربی بزرگی در حد کورش باقری گذاشته‌ام. امیدوارم بتوانم ادامه‌دهنده راه او باشم.»
دوستان حکم سرمربیگری دادند
قبل از اینکه بهداد سلیمی جای نصیرشلال را در تیم ملی بگیرد، تصور این بود که او بیشتر به فعالیت در پست‌های مدیریتی تمایل دارد. صحبت‌های سلیمی نشان می‌دهد که در عمل انجام شده قرار گرفته: «دوستان تصمیم گرفتند که من سرمربی تیم ملی باشم. می‌دانم که کار مربیگری سخت است و تمرکز و وقت زیادی می‌برد. من هرجا که فدراسیون بخواهد کمک می‌کنم؛ چه سرمربیگری باشد، چه نایب‌رئیسی. الان هم تابع نظر فدراسیون هستم و جایگاه برایم مهم نیست.» یکی از انتقادها به سلیمی این است که او تجربه مربیگری ندارد ولی خود او این انتقاد را قبول ندارد: «این بی‌انصافی است. من ۴سال در لیگ برتر مربیگری کردم که حاصلش ۳قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی بود. یک دوره مربیگری بین‌المللی هم در مجارستان گذراندم.» انوشیروانی در تکمیل حرف‌های سلیمی گفت که بهداد جزو معدود مربیان وزنه‌برداری ایران است که مدرک بین‌المللی دارد. اما چه انگیزه‌ای باعث شده سلیمی در شرایطی که خیلی نمی‌شود به آینده وزنه‌برداری امیدوار بود، سرمربیگری تیم ملی را قبول کرده: «قبول این مسئولیت سنگین در دوره‌ای که وزنه‌برداری پوست‌اندازی می‌کند، شجاعت می‌خواهد. البته شجاعت اصلی را نصیرشلال داشت که در بدترین شرایط تیم را تحویل گرفت. من شرایط را سنجیدم و این مسئولیت را قبول کردم و تلاش می‌کنم آبرویی که در این ۱۵سال در وزنه‌برداری به‌دست آورده‌ام، حفظ کنم.»
کیانوش رستمی تصمیمش را گرفته و قرار است برای کوزوو وزنه بزند اما هنوز بعضی‌ها به بازگشت او به تیم امیدوارند. سلیمی بدش نمی‌آید رستمی در تیمش باشد؛ «قبل از اینکه لیست تیم ملی را بدهم با او صحبت کردم، الان هم به‌عنوان دوست نه سرمربی تیم ملی از بودنش در تیم ملی استقبال می‌کنم. او هر تصمیمی بگیرد برای ما قابل احترام است.» اگر رستمی تصمیم بگیرد به ایران برگردد، باید در چارچوب قوانین تیم باشد، نه اینکه مثل قبل خودش به تنهایی تمرین کند و فقط در اعزام‌ها همراه تیم باشد.
