نکته واقعا دردناک هست اما حقیقت دارد؛ خوشحال‌شدن هواداران از شکست رقبا در مسابقات بین‌المللی باشگاهی، اصلا چیز عجیب و بدی نیست. همه جای دنیا هم این مسئله وجود دارد؛ ازجمله در اسپانیا که رئالی‌ها از باخت بارسا در اروپا شادمان می‌شوند و ده‌ها مثال دیگر. می‌فهمیم که مثلا شکست پرسپولیس از الهلال هم می‌تواند باعث خوشحالی استقلالی‌ها و بقیه شود، اما نکته آزاردهنده این است که سال‌های اخیر، شادی‌های بین‌المللی ما به همین مقدار محدود شده و بابت اینکه تیم خودمان دستاورد خاصی داشته خوشحال نمی‌شویم و تنها شادی‌هایمان شده کی تیم رقیب یک باخت بدهد و ما بخندیم. غافل از اینکه این خنده‌های نوبتی، از زهر هم تلخ‌تر است.
