به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، حادثه دلخراش بریده شدن ترمز اتوبوس اردوی مدرسه فرزانگان ناحیه ۲ کرمان ، جان شش نفر را گرفت، چهار دانش آموز، یک مربی و فرزند خردسالش. داغی که نه تنها خانواده های داغدار، بلکه جامعه را در بهت و اندوه فرو برد.

اما در این میان، آنچه بر تلخی این مصیبت افزود، سکوت عجیب و غیر قابل قبول مسئولان آموزش و پرورش بود. از همان لحظات نخست، خبرنگار رکنا تلاش کرد تا پاسخی از روابط عمومی آموزش و پرورش کرمان دریافت کند، اما تنها با تماس های بی پاسخ (تا همین لحظه) مواجه شد. تلفنی که مدام خاموش و روشن می شد، گویی خود نیز از سنگینی این حادثه به لرزه افتاده بود.

حسین صادقی، رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش ، که باید در چنین لحظاتی پاسخگوی رسانه ها و افکار عمومی باشد، نه‌تنها پاسخی نداد، بلکه تلفن همراه خود را خاموش کرد؛ گویی خاموش کردن تلفن، می‌تواند سنگینی این فاجعه را کم رنگ کند.

سؤال اساسی اینجاست: روابط عمومی برای چه روزهایی است؟ برای روزهای آرام و بی دغدغه که آسمان آبی است و نسیم ملایمی می وزد؟ هنر روابط عمومی در همین لحظات بحرانی معنا پیدا می کند، زمانی که جامعه در التهاب دانستن حقیقت است. روابط عمومی باید پل ارتباطی میان مردم و مسئولان باشد، نه اینکه سکوت کند و وظایف خود را به نهادهای دیگر مانند پلیس، اورژانس و دادستانی واگذار کند.

مردم، خصوصاً خانواده های عزادار، شایسته پاسخگویی و شفافیت‌اند، نه درهای بسته و تلفن های خاموش.