مصرف ژلوفن (ایبوپروفن لیسین) در دوران پریود می‌تواند به کاهش دردهای قاعدگی کمک کند، اما مصرف بیش‌ازحد یا مداوم آن ممکن است عوارضی داشته باشد. برخی از عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:
مقدار مجاز مصرف ژلوفن در پریود به شدت درد و وضعیت سلامت فرد بستگی دارد، اما دوز توصیه‌شده عمومی به شرح زیر است:
دوز معمول برای کاهش درد قاعدگی:
روش‌های طبیعی زیر، می‌توانند بدون عوارض جانبی، به کاهش درد پریود کمک کنند و جایگزین مناسبی برای مصرف ژلوفن باشند.
یکی از بهترین روش‌های طبیعی برای کاهش درد قاعدگی، استفاده از دمنوش‌های گیاهی است. دمنوش زنجبیل به دلیل خاصیت ضدالتهابی خود، می‌تواند به کاهش درد و گرفتگی‌های عضلانی کمک کند. همچنین، دمنوش بابونه با اثر آرام‌بخشی که دارد، عضلات رحم را شل کرده و گرفتگی‌ها را کاهش می‌دهد. دارچین نیز با خاصیت ضدالتهابی و تسکین‌دهنده‌اش می‌تواند به کاهش درد پریود کمک کند.
مواد غذایی مفید نیز تأثیر زیادی در کاهش درد قاعدگی دارند. شکلات تلخ سرشار از منیزیم است که می‌تواند گرفتگی‌های عضلانی را کاهش دهد. موز و آووکادو به دلیل داشتن پتاسیم و منیزیم، به شل شدن عضلات و کاهش اسپاسم کمک می‌کنند. همچنین، مصرف مغزها و دانه‌هایی مانند بادام و تخمه کدو، که حاوی مقدار زیادی مواد معدنی ضروری هستند، می‌تواند در کاهش درد مؤثر باشد.
گرما درمانی یکی دیگر از روش‌های موثر برای کاهش درد پریود است. استفاده از کیسه آب گرم روی شکم یا کمر می‌تواند به کاهش گرفتگی عضلات و آرام شدن بدن کمک کند. گرما باعث افزایش جریان خون در ناحیه رحم شده و در نتیجه گرفتگی‌های عضلانی را کاهش می‌دهد.
ورزش و حرکات کششی نیز در تسکین درد پریود نقش مهمی دارند. حرکاتی مانند یوگا، به‌ویژه حالت کودک و کشش گربه، باعث افزایش انعطاف‌پذیری بدن و کاهش گرفتگی عضلات شکم و کمر می‌شوند. انجام حرکات سبک و ملایم می‌تواند به بهبود گردش خون کمک کرده و درد را کاهش دهد.
ماساژ با روغن‌های طبیعی نیز می‌تواند جایگزین مناسبی برای مسکن‌ها باشد. استفاده از روغن اسطوخودوس به دلیل خاصیت آرام‌بخشی و ضدالتهابی‌اش، می‌تواند باعث کاهش استرس و گرفتگی عضلات شود. روغن نعناع نیز با خاصیت خنک‌کنندگی و آرام‌بخشی که دارد، در کاهش درد و التهاب موثر است.
مشکلات گوارشی: اگر دچار زخم معده، رفلاکس شدید یا التهاب معده هستید، مصرف ژلوفن ممکن است ترشح اسید معده را افزایش داده و مشکلات گوارشی را تشدید کند.
مشکلات کلیوی: افراد دارای نارسایی کلیه، سنگ کلیه یا مشکلات کلیوی دیگر باید از مصرف ژلوفن پرهیز کنند، زیرا این دارو می‌تواند عملکرد کلیه را کاهش داده و منجر به آسیب کلیوی شود.
بیماری‌های قلبی و فشار خون بالا: ژلوفن می‌تواند فشار خون را افزایش داده و خطر حمله قلبی یا سکته را در برخی افراد بیشتر کند. همچنین، مصرف هم‌زمان آن با داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
خونریزی شدید قاعدگی: ژلوفن روی لخته شدن خون تأثیر می‌گذارد و می‌تواند میزان خونریزی را افزایش دهد، بنابراین افرادی که دوره‌های قاعدگی سنگین یا طولانی دارند، بهتر است از مصرف آن اجتناب کنند.
دوران بارداری و شیردهی: مصرف ژلوفن در ماه‌های آخر بارداری ممکن است بر رشد جنین تأثیر منفی بگذارد. در دوران شیردهی نیز مقداری از دارو ممکن است به نوزاد منتقل شود، بنابراین باید با پزشک مشورت شود.
آلرژی به داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی: اگر سابقه حساسیت به ایبوپروفن یا داروهای مشابه را دارید، مصرف ژلوفن ممکن است باعث واکنش‌هایی مانند خارش، قرمزی پوست، تورم یا تنگی نفس شود که در این صورت باید فوراً مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.
مصرف ژلوفن در پریود می‌تواند به کاهش درد و گرفتگی‌های قاعدگی کمک کند، اما در برخی افراد ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی، افزایش فشار خون، آسیب به کلیه‌ها، یا خونریزی شدیدتر ایجاد کند. همچنین، برای کسانی که سابقه بیماری‌های قلبی، کلیوی یا مشکلات گوارشی دارند، مصرف این دارو باید با احتیاط صورت گیرد. در نتیجه، مصرف ژلوفن در پریود مفید است، اما لازم است با توجه به شرایط فردی و مشورت با پزشک انجام شود تا از عوارض جانبی جلوگیری شود.
