علی خیرآبادی - از منطقه‌ای دور و تقریباً غیرممکن پشت توپ ایستاده بود، آن‌هم در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا، مقابل آرسنال و پیتر چک که یکی از بهترین دروازه‌بانان تاریخ بود. گزارشگر بازی این‌گونه صحنه را توصیف کرد: «فاصله بیش از ۳۵ متر است و بیش از آن چیزی است که رونالدو به آن فکر می‌کند.»
کریستیانو حرکت کرد و احتمالاً ماندگارترین کاشته تاریخ لیگ قهرمانان را زد. از آن شب حالا بیش از ۱۴ سال می‌گذرد. درست در پایان همان فصل، یعنی تابستان ۲۰۰۹، راهی مادرید شد. شاید از همان روز اول پیش‌بینی می‌شد که او ستاره مادریدی‌ها و رهبر جدید کهکشانی‌ها شود. انگار واقعاً از اینکه به جنگ چالش‌ها برود، استقبال می‌کرد. از منچستریونایتدی که دو سال پیاپی به فینال لیگ قهرمانان رسیده بود، راهی رئال مادریدی شد که روزهای خوبی را سپری نمی‌کرد و هفت سال از آخرین قهرمانی‌اش در لیگ قهرمانان گذشته بود.
دو سال اول اوضاع خوب پیش نمی‌رفت و تنها یک جام حذفی نصیبشان شد. اما سال بعد، با هدایت مورینیو و رهبری رونالدو در زمین، رئال مادرید قهرمان لالیگا شد و به امپراتوری بارسلونای گواردیولا پایان داد.
حالا فقط یک حسرت در مادرید باقی مانده بود؛ برگرداندن رئال به قله فوتبال اروپا. در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، رئال به ترتیب در نیمه‌نهایی مقابل بایرن و دورتموند حذف شد. کریستیانو پس از حذف تلخ مقابل دورتموند گفت: «من به این باشگاه یک لیگ قهرمانان اروپا بدهکار هستم.» بااین‌حال، او در پایان همان سال به عنوان بهترین بازیکن دنیا انتخاب شد و پس از کسب توپ طلای ۲۰۰۸ همراه با منچستریونایتد، دومین توپ طلای خود را دریافت کرد.
کریستیانو انگار نماد واقعی یک قهرمان در مادرید بود و به وعده خود عمل کرد. سال بعد، رئال مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و رونالدو با زدن ۱۷ گل، رکورد گلزنی در یک فصل این رقابت‌ها را جابه‌جا کرد. پس از آن نیز، از ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸، سه بار دیگر به صورت متوالی با رئال مادرید قهرمان اروپا شد.
درخشش کریستیانو فقط به باشگاه محدود نبود. سال ۲۰۱۶، درست وقتی که پنالتی آخر را مقابل اتلتیکو مادرید گل کرد و رئال را قهرمان اروپا کرد، راهی یورو ۲۰۱۶ شد. شاید کمتر کسی برای پرتغالی که در مرحله گروهی حتی یک بازی هم نبرده بود، شانس قهرمانی قائل می‌شد، اما انگار کریستیانو قهرمانی بود که باید آرزوهای مردم کشورش را نیز محقق می‌کرد. در فینال، پس از برخورد با دیمیتری پایه، مصدوم شد و از زمین بازی خارج شد. بسیاری تصور می‌کردند که حالا فرانسه میزبان به‌راحتی پرتغال را شکست می‌دهد، اما این بار انگار کل پرتغال برای رونالدو می‌جنگید. ادر در وقت اضافه گل زد و کریستیانو اولین جام ملی پرتغال را بالای سر برد.
در سال ۲۰۱۸، پس از قهرمانی اروپا همراه رئال، اعلام کرد که قصد جدایی دارد. شاید در ابتدا تصور می‌شد که این قضیه چندان جدی نباشد، اما این‌بار اتفاق افتاد و احتمالاً این، آغازی بر پایان رونالدو بود. او راهی ایتالیا و یوونتوس شد. آمده بود تا در سومین کشور، این بار با یوونتوس قهرمانی اروپا را تجربه کند.
یووه که سال‌ها امپراتوری خود را در فوتبال ایتالیا ساخته بود و هفت سال متوالی قهرمان سری آ شده بود، حالا آماده بود با ورود شاه پرتغالی، قهرمان اروپا شود. اما این اتفاق هرگز نیفتاد. حتی در سال سوم، رونالدو با این تیم قهرمان لیگ هم نشد و انگار در نهایت فهمید که ترک رئال مادرید به مقصد یوونتوس تصمیم اشتباهی بوده است. او حتی تلاش کرد به رئال بازگردد، اما این تلاش‌ها به نتیجه نرسید.البته کریستیانو همچنان از نظر فنی در شرایط خوبی قرار داشت. او در ۱۴۳ بازی برای یوونتوس، ۱۰۱ گل به ثمر رساند و بهترین میانگین گلزنی تاریخ این باشگاه را ثبت کرد.
۳۶ ساله شده بود، انگار وقت بازگشت به خانه قدیمی رسیده بود. با تماس فرگوسن، مجاب شد تا پس از ۱۲ سال دوباره به اولدترافورد برگردد. در اولین بازی مقابل نیوکاسل دو گل زد و بهترین بازیکن زمین شد. در منچستر بحران‌زده، فصل خوبی را سپری کرد، بهترین گلزن تیم شد و با گل‌های تعیین‌کننده‌اش، نقش مهمی در صعود یونایتد از مرحله گروهی لیگ قهرمانان ایفا کرد. مقابل نوریچ و تاتنهام هت‌تریک کرد و یادآور دوران اوج خود شد، اما انگار تیم بحران‌زده‌تر از آن بود که کریستیانو بتواند مشکلاتش را حل کند.
فصل بعد، از همان ابتدای کار با اریک تن‌هاخ، سرمربی جدید یونایتد، به مشکل خورد و قبل از جام جهانی علیه او و وضعیت مدیریت باشگاه مصاحبه کرد. پس از تجربه تلخ حذف در یک‌چهارم نهایی جام جهانی قطر و تماشای قهرمانی رقیب دیرینه‌اش، لیونل مسی، انگار رونالدو پایان راه را دید و راهی عربستان شد.
او با قراردادی که سنگین‌ترین قرارداد تاریخ فوتبال محسوب می‌شود، با دستمزدی سالانه ۲۰۰ میلیون یورو به النصر عربستان پیوست. رونالدو در النصر هم آمار فوق‌العاده‌ای از خود به‌جا گذاشته و در ۹۶ بازی، ۸۸ گل به ثمر رسانده است. در مجموع ستاره پرتغالی تا امروز ۹۲۴ گل در دوران حرفه‌ای خود زده و حالا همه منتظرند ببینند آیا در مدت کوتاه باقی‌مانده از دوران بازی‌اش، به ۱۰۰۰ گل رسمی خواهد رسید یا خیر؟
پسر جزیره مادیرا، حالا در ۴۰ سالگی می‌تواند ادعا کند که برای مدت‌های طولانی، بهترین گلزن تاریخ فوتبال خواهد بود. رکوردی که شاید روزی شکسته شود، اما حتی آن هم چیزی از عظمت کریستیانو در تاریخ فوتبال کم نخواهد کرد.
