برترین‌ها: روز گذشته صعود 4کوهنورد به قله دماوند حادثه تلخی را رقم زد. سارا خوشه چین، مهدی رنجبر، مهدی ضیاپور و رحمان فصاحت چهار کوهنورد لارستانی بودند که با وجود برف و کولاک شدید و هشدار فدراسیون و هیات‌ها به قله دماوند صعود می‌کنند. در شرایطی که شواهد به‌دست‌آمده از جان باختن 2نفر از آنان در نزدیکی قله دماوند حکایت دارد تیم‌های عملیاتی در دمای منفی 35درجه به‌دنبال نجات 2کوهنورد دیگر هستند.
به نوشته روزنامه همشهری، این چهارکوهنورد که شامل 3مرد و یک زن از شهرستان لار استان فارس بودند، چند روز قبل برای صعود به قله دماوند راهی این منطقه شدند. به‌رغم هشدارهای هواشناسی و فدراسیون کوهنوردی در روزهای گذشته درباره منع کوهنوردی و حتی نرفتن به سفرهای غیرضروری، اعضای این تیم قصد داشتند هر طور شده به دماوند صعود کنند. آنها سرانجام طبق برنامه‌ریزی قبلی‌شان روز یکشنبه صعود را آغاز کردند و روز یکشنبه موفق به فتح قله دماوند شدند. صعود به قله در شرایطی رقم خورد که طبق پیش‌بینی‌ها دمای هوا به‌سرعت کاهش یافته و بارش برف در ارتفاعات نیز آغاز شده بود. در چنین وضعیتی اعضای تیم کوهنوردی شرایط دشواری برای بازگشت داشتند.
هرچه می‌گذشت، شرایط برای بازگشت کوهنوردان سخت‌تر می‌شد. حجم بارش برف به حدی بود که دید کافی را از کوهنوردان گرفته بود و آنها با وجود تجهیزاتی که همراه داشتند نمی‌توانستند به‌درستی مسیر را پیدا کنند. دمای هوا نیز به حدود منفی 35درجه رسیده بود و سرمازدگی، آنها را تهدید می‌کرد. اعضای تیم حدود 20متر از قله پایین آمده بودند که یکی از آنها دچار سرمازدگی شدیدی شد. او همان خانم کوهنورد بود که با تلاش زیاد خودش را به قله رسانده بود، اما سرمای هوا سبب شد که او براثر سرمازدگی شدید(هیپوترمی) جانش را از دست بدهد. هرچند مرگ این کوهنورد برای سایر اعضای تیم تلخ و ناگوار بود، اما شرایط به گونه‌ای بود که جان آنها نیز در خطر بود. در این شرایط بود که آنها در تماس تلفنی کوتاهی حادثه را شرح دادند و درخواست کمک کردند.
با اعلام آنچه برای تیم کوهنوردی لار در دماوند اتفاق افتاده بود جلسه ویژه‌ای برای پایگاه امداد و نجات هلال احمر در پلور برگزار شد. در این جلسه مدیر تیم‌های عملیاتی سازمان امداد و نجات، نفراتی از فدراسیون کوهنوردی و کوهنوردان محلی حضور داشتند و ضمن بررسی شرایط منطقه عملیات نجات را طرح‌ریزی و آغاز کردند و همزمان طی فراخوانی از هیمالیانوردان کشور نیز برای مشارکت در این عملیات درخواست کمک شد. همزمان 2تیم شامل تیم واکنش سریع کوهستان و تیم فدراسیون کوهنوردی نیز راهی محل حادثه شدند.
هیچ‌کس از سرنوشت 3عضو دیگر تیم کوهنوردی اطلاعی نداشت و معلوم نبود آنها در چه شرایطی به سر می‌برند. هرچه می‌گذشت، شرایط سخت‌تر و سرمای هوا شدید‌تر می‌شد. حجم سنگین بارش برف نیز عملیات را با کندی مواجه کرده بود. در این شرایط صبح دیروز بالگرد عملیاتی هلال احمر از تهران به‌سوی دماوند به پرواز درآمد. سرنشینان این بالگرد از بهترین نفرات تیم عملیاتی هلال احمر بودند و فرماندهی تیم را محمدحسین کبادی، مدیر تیم‌های عملیاتی سازمان امداد و نجات بر عهده داشت. آنها امیدوار بودند بتوانند با بالگرد در کوتاه‌ترین زمان ممکن خود را به کوهنوردان برسانند و آنها را نجات دهند، اما وقتی به دماوند رسیدند، با انبوهی از ابر و مه مواجه شدند. در این شرایط بالگرد امکان ادامه پرواز نداشت و به خاطر کاهش دید ممکن بود که دچار حادثه شود. به همین دلیل تیم امداد هوایی مجبور به بازگشت شد.
در حالی که تلاش‌های همه‌جانبه برای نجات کوهنوردان در جریان بود، صبح 2تماس دیگر از سوی آنها برقرار شد. نخستین تماس را یکی از کوهنوردان برقرار کرد. او گفت که یکی دیگر از همنوردانش بر اثر سرمازدگی جانش را از دست داده است. او گفت: بعد از فوت خانم کوهنوردی که همراهمان بود پیکر او را در محلی گذاشتیم و ارتفاعمان را کم کردیم. در ادامه و در ارتفاع حدود 4600متری یکی دیگر از همنوردان براثر سرمازدگی جانش را از دست داد و در این وضعیت 2نفری تلاش کردیم برگردیم. او ادامه داد: در راه بازگشت، همنوردی که همراهم بود هم دچار مشکل شد و من به سمت منطقه گوسفندسرا در حرکتم.
تماس بعدی از سوی کوهنوردی که هنوز در ارتفاع مانده بود برقرار شد. او در این تماس کوتاه گفت در ارتفاع حدود 4600متری دچار سرمازدگی شده و در شرایط وخیمی به سر می‌برد. این تماس پیش از پایان صحبت‌های این کوهنورد قطع و دیگر تماس با او امکان‌پذیر نشد.
کاربری به نام هادی نوشت: سه آقا و یه خانم کوهنورد از شهر لار چهارشنبه از مسیر شمالی به قله دماوند صعود کردن که خانم نزدیک قله دچار هیپوترمی شده و فوت شده و آقایون از مسیر جنوبی پایین اومدن که مسیر رو گم کردن و یکیشون هم فوت شده و از بقیه هم خبری نیست، صعود تو این هوا و دمای منفی ۴۰ درجه حماقت محض بوده.
پاسخ حسین به نظر هادی: خیلی خوب است که هشدار بدهیم و صعود ایمن را ترویج کنیم، اما به نظرم ناپسند است که وقتی کسانی تازه جان باخته‌اند و کسانی مفقودند به قربانی‌ها توهین کنیم. هنوز نه به اجساد دسترسی یافته شده، نه به مجروحان احتمالی. احترامشان را حفظ کنیم و یادشان را گرامی بداریم.
مشرقی هم نوشت: این دست اتفاق‌ها بار‌ها و بار‌ها رخ داده.یه جوی در گروه‌های کوهنوردی وجود داره که مرگ در کوهستان براشون جنبه فانتزی و رویایی پیدا کرده.
و آقای معمولی: سال ۸۹ همین موقع ها با ی تیم حرفه ای از ضلع جنوبی رفتیم برای صعود واقعا شرایط عجیبی بود. وسطای کار کم آوردیم هوا یهو برگشت و حقیقتا غرور کاذب رو کنار گذاشتیم و سریع دور زدیم و برگشتیم اگه برنمیگشتیم الان ۱۴امین سالگردمون بو ! دماوند یا هر کوه مشابهی تو زمستون رفتنش ریسکه.
