نیلوفر ادیب‌‌‌نیا: در یکی از محله‌‌‌های مرفه لسآنجلس، حدود ۱۰ مایل دورتر از منطقه‌‌‌ای که اخیرا در آتشسوزی نابود شد، خانههای لوکسی دیده می‌‌‌شوند که چمن‌‌‌های آنها با دقت کامل آراسته شده‌‌‌اند. با این حال، برخی از این خانه‌‌‌ها خالی هستند و صاحبانشان هزاران مایل دورتر، در چین زندگی می‌کنند.
بر اساس گزارشی از وال‌‌‌استریت‌‌‌ژورنال، سال‌هاست که خریداران ثروتمند بین‌المللی خانههای لوکس در ایالات متحده را برای سرمایه‌گذاری خریداری می‌کنند و چینیها از جمله پیشگامان این روند بوده‌‌‌اند. بسیاری از آنها به لسآنجلس روی آوردند، اما پس از اعمال محدودیت‌های ارزی جدید پکن در سال ۲۰۱۸، تمایل و اشتیاق آنها کاهش یافت.
اکنون که هزاران نفر بر اثر آتش‌‌‌سوزی‌‌‌های پلسیدس و ایتون بی‌‌‌خانمان شده‌‌‌اند و به دنبال سرپناهی جدید هستند، خانههای خالی در لسآنجلس، که پیش‌تر بخشی عادی از بازار مسکن محسوب می‌‌‌شدند، به یک معضل جدی تبدیل شده‌‌‌اند.
اشلی ریدر، مشاور املاک با تعجب در مورد این معضل می‌‌‌گوید، چرا این خانه‌‌‌ها خالی مانده‌‌‌اند؟ ریدر در جست‌وجوی خانههای جدید برای بیش از 12 مشتری بود که در آتش‌‌‌سوزی‌‌‌ها بی‌‌‌خانمان شده بودند. او افزود، «وقتی دراین شرایط با کمبود مسکن روبهرو هستیم، باید خانه‌‌‌ها را به چشم سرپناه ببینیم، نه صرفا یک دارایی یا ابزار سرمایه‌گذاری.»
بسیاری از خانههای خالی این منطقه، مالکانی اهل همین منطقه دارند. بعضی از این افراد، ملک‌‌‌ها را از اقوامشان به ارث برده‌‌‌اند و هنوز نمی‌‌‌دانند که با آنها چه کنند. عده‌‌‌ای دیگر هم در نقاط دیگر ایالات متحده زندگی می‌کنند، اما این خانه‌‌‌ها را برای تعطیلات و سفرهای کوتاه نگه داشته‌‌‌اند و به کسی اجاره نمی‌‌‌دهند. بر اساس این گزارش، با کاهش قیمت خانه‌‌‌ها در سال‌های پس از بحران مالی، خریداران چینی به بازار مسکن ایالات متحده، به ویژه منطقه دره سن‌گابریل در شرق لسآنجلس، روی آوردند. آنها جذب خانههای مجلل این منطقه و نزدیکی آن به جوامع پرجنب‌‌‌وجوش مهاجران چینی شدند.
در سال ۲۰۲۳، بر اساس نظرسنجی جامعه آمریکایی که اداره سرشماری ایالات متحده انجام داد، حدود ۲۲۵هزار واحد مسکونی، معادل 6.1درصد از کل موجودی مسکن در شهرستان لسآنجلس، خالی بودند. از این تعداد، بیش از ۳۳هزار واحد برای «استفاده فصلی، تفریحی یا گاه‌‌‌به‌‌‌گاه (خانه دوم)» در نظر گرفته شده بود. با این حال، در مقایسه با بسیاری از مناطق دیگر ایالات متحده، لسآنجلس تعداد زیادی خانه خالی ندارد. شین فیلیپس، محقق مسکن در مرکز لوئیس برای مطالعات سیاست منطقه‌‌‌ای در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس، می‌‌‌گوید نرخ خانههای خالی در این منطقه کمتر از اکثر شهرستان‌‌‌ها و کلان‌شهرهای ایالات متحده است. برخی از خانواده‌‌‌های آواره‌شده در آتشسوزی، خانههای خالی را پناهگاه‌‌‌های احتمالی می‌‌‌دانند که بدون استفاده باقی مانده‌‌‌اند.
نگوین ۳۹ ساله و شوهرش که دو بچه کوچک دارند، از وقتی که خانه‌‌‌شان در آلتادنا، در آتشسوزی ایتون، نابود شد، دنبال خانه‌‌‌ای برای اجاره بلندمدت می‌‌‌گردند. تا حالا سه صاحب‌‌‌خانه به آنها جواب رد داده‌‌‌اند که یکی از آنها، علاوه بر ۱۶هزار و 500 دلار در ماه، پول اضافی هم خواسته است.
بعد از اینکه مدتی بین هتل‌‌‌ها و اتاق اضافی خانه مادرشوهرش سرگردان بودند، نگوین و خانواده‌‌‌اش موقتا خانه خالی دوستشان را که بعد از آتشسوزی به رود آیلند رفته بود، اجاره کردند. نگوین می‌‌‌گوید با توجه به بحران فعلی، صاحب‌‌‌خانه‌‌‌هایی که خانه خالی دارند، باید خانه‌‌‌شان را در اختیار کسانی قرار دهند که بی‌‌‌خانمان شده‌‌‌اند. «الان بهترین موقع است که این کار را کنیم و این خانههای خالی را در اختیار خانواده‌‌‌هایی بگذاریم که در هتل زندگی می‌کنند. اگر خانه‌‌‌ای خالی است، بگذارید خانواده‌‌‌های سرگردان در آنجا بمانند.» مقامات محلی لسآنجلس سال‌هاست که برای ساماندهی و سرشماری خانههای خالی تلاش می‌کنند و به خطرات ایمنی ناشی از بی‌‌‌توجهی به خانه‌‌‌ها اشاره می‌کنند.
در سال ۲۰۲۲، شورای شهر سان مارینو طرحی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، خانههای خالی تجاری و مسکونی ۱۰هزار دلار مالیات اضافه بر مالیات سالانه پرداخت کنند، اما این طرح در نهایت تصویب نشد. با وجود این، در محله‌‌‌هایی مثل سان مارینو، آرکادیا و تمپل سیتی، مالکان خانههای خالی موظفند ملک خود را ثبت کنند، هزینه‌‌‌ای بپردازند و اطلاعات تماس یک نفر را به عنوان رابط در مواقع لازم در اختیار مقامات قرار دهند.
به گفته اسکار وی، معاون ارشد اقتصاددان انجمن املاک کالیفرنیا، این سه شهر به همراه پاسادنا و چند شهر دیگر در دره سن گابریل، سال‌هاست که به کانون توجه سرمایه‌گذاران خارجی تبدیل شده‌‌‌اند. وی اضافه کرد که اخیرا، بیشتر این خریداران خارجی از کشورهای چین، مکزیک و کره‌جنوبی به این منطقه آمده‌‌‌اند. این خریداران خارجی شاید برای تعطیلات، چند هفته‌‌‌ای در سال به این خانه‌‌‌ها سر بزنند یا شاید فرزندشان برای تحصیل در یکی از کالج‌‌‌های آمریکا مثلا موسسه فناوری کالیفرنیا که همان نزدیکی است مدتی در این خانه‌‌‌ها زندگی کند. گاهی هم ممکن است ملک را به مستاجر اجاره بدهند.
سرمایه‌گذاری خارجی در بازار مسکن شهرستان لس آنجلس طی سال‌های اخیر به طور چشمگیری کاهش یافته است. بر اساس نظرسنجی‌‌‌های سالانه انجمن املاک کالیفرنیا (CAR) از مشاوران املاک، در سال ۲۰۲۴ حدود 4.6درصد از کل خانههای فروخته‌شده در این شهرستان به خریداران بین‌المللی تعلق داشت، در حالی که این رقم در سال ۲۰۰۸، در حدود 10.6درصد بود. این کاهش تا حدی به دلیل افزایش قیمت خانه‌‌‌ها در سراسر ایالات متحده، از جمله کالیفرنیا و همچنین به دلیل محدودیت‌های سخت‌‌‌گیرانه‌‌‌تر دولت چین بر انتقال پول شهروندانش به خارج از کشور بوده است.
بر اساس نظرسنجی‌‌‌های انجمن املاک کالیفرنیا، اسکار وی تخمین می‌‌‌زند که حدود ۱۵۰هزار خانه ویلایی در این منطقه متعلق به خریداران بین‌المللی است. به گفته او، تقریبا ۲۷هزار دستگاه از این خانه‌‌‌ها، ملکی برای سرمایه‌گذاری محسوب می‌‌‌شوند و نه اقامتگاه اصلی. کالوین لو، عضو شورای شهر سان مارینو، از مالکان خانههای خالی درخواست کرد که خانه‌‌‌هایشان را «حداقل برای مواقع ضروری» مثل آتشسوزی، در بازار عرضه کنند. جانیس لی، مشاور املاک در سان مارینو، می‌‌‌گوید که در طول ۴۰ سال فعالیتش در این منطقه، تقریبا یک‌دهم معاملاتش با خریداران خارجی بوده است. به گفته او، برخی از این خریداران بین‌المللی به او اطمینان داده‌‌‌اند که تصمیم برای سکونت در این خانه‌‌‌ها دارند. فروشندگان نیز معمولا همین سوال را می‌‌‌پرسند. لی در مورد خریداران خارجی می‌‌‌گوید، «می‌‌‌خواهم به آنها اعتماد کنم، اما واقعا دوست نداریم خانههای خالی بیشتری در منطقه‌‌‌مان داشته باشیم.»
